وسیلهای نبود که مصطفی اراده کند و حتی از دل آمریکا نیاورَد
به گزارش خبرنگار «خبرگزاری دانشجو» از شیراز، رحیم احمدی‌روشن پدر شهید مصطفی، از شهدای هسته‌ای کشورمان، دیشب در همایش «خون و قلم» که به همت مجمع یادواره شهدای دانشگاه شیراز به مناسبت پنجمین سالگرد تدفین شهدای گمنام در دانشگاه شیراز در تالار فجر این دانشگاه برگزار شد، با اشاره به دوران کودکی شهید مصطفی گفت: زندگی مصطفی با خاطره تلخ و شیرین شروع شد. مصطفی بچه خوش‌چهره‌ای بود که به دل می‌نشست. در بدو تولد به قدری هوشیار بود که به اطراف واکنش نشان می‌داد. شب هفتم تولدش دیدیم که ناگهان به قدری رنگش سفید و زرد شد که دیگر امیدی به زنده بودنش نداشتیم، اما وی به لطف الهی و با دعا به درگاه خداوند برگشت؛ مصطفی اولین نوه ذکور خانواده بود و از جایگاه ویژه‌ای برخوردار بود.
پدر شهید احمدی‌روشن بیان کرد: برادر شهیدی به نام محسن داشتم که در حدود 30 سال پیش به درجه رفیع شهادت رسید، وقتی قنداقه مصطفی را به او دادیم در چشمان او نگریست و گفت: این پسر مرد بزرگی می‌شود. می‌گویند شهدا، شهدا را می‌شناسند.
وی با اشاره به دوران نوجوانی پسرش افزود: مصطفی مثل همه با شور و شیطنت و درس‌خواندن بزرگ شد. او خیلی سرحال بود و در هر جمعی وارد می‌شد، نشاط را به آن جمع می‌آورد و همیشه دنبال شاد کردن دیگران بود.
رحیم احمدی‌روشن با اشاره به معنویت مصطفی بیان داشت: خداوند به وی لطف کرد و دوستان خوبی را سر راه او قرار داد، وی با یکی از دوستان همدانی‌اش در جلسات مذهبی و دعای کمیل شرکت می‌کرد و یکی از بسیجیان محل بود. در کنکور رتبه تقریبی 790 را کسب کرد و در رشته مهندسی شیمی دانشگاه صنعتی شریف قبول شد.
وی تصریح کرد: مصطفی معاون بسیج دانشجویی دانشگاه صنعتی شریف بود. آن زمان مثل امروز کامپیوتر نبود. وی به دکتر ولایتی مراجعه کرد و یک دستگاه کامپیوتر به امانت گرفت اما نه برای کارهای شخصی، بلکه او با خوش‌فکری و افق فکری بالایی که داشت، می‌خواست با این دستگاه مظلومیت مردم فلسطین را به گوش اساتید آزادی‌خواه جهان برساند.
پدر شهید احمدی‌روشن گفت: بعد از اتمام تحصیل، خدمتگزاری به ملت در بهترین جا؛ یعنی سایت هسته‌ای نظنز را انتخاب کرد؛ در عین حال وی با ابتکارات خود یک سری مواد را برای موشک کمکی به مردم فلسطین ساخت.
رحیم احمدی‌روشن بیان کرد: در تمامی مراحل غنی‌سازی تجهیزاتی نبود که مصطفی اراده کند و حتی از دل آمریکا نیاورد و بازرسان سازمان اتمی و به تعبیر من جاسوسان سازمان از این بحث دچار شگفتی شده بودند و همان‌جا سناریوی شهادتش رقم خورد.
وی گفت: مصطفی کلیه احتیاجات هسته‌ای را با نازل‌ترین قیمت برای ایران اسلامی تهیه می کرد و به همین دلیل وقتی دست عده‌ای که به پول بیت‌المال طمع داشتند، از این جریان کوتاه شد، آنها برایش پرونده‌سازی کردند.
پدر شهید احمدی‌روشن با اشاره به اینکه مصطفی علاوه بر خوش‌فکری و افق دید بالا ویژگی‌های بسیار دیگری نیز داشت، خاطرنشان کرد: احترام بی شائبه و بی‌اندازه به پدر و مادر و اساتید از ویژگی های ممتاز او بود.
وی گفت: وقتی یکی از سایت‌های هسته‌ای را به نام او کردند و برای افتتاح رفتند، خیلی‌ها ناراحت بودند که چرا آنها شهید نشده و این سایت به نام آنها نیست.
رحیم احمدی روشن بیان داشت: او به دلیل دعای پدر و مادر توفیق دارد؛ اگر شبانه‌روز به درگاه خدا دعا کنید ولی نیکی به پدر و مادر در کار نباشد، انگار هیچ کاری نکرده‌اید، چراکه دعای پدر و مادر گره‌های زندگی را باز می‌کند.
پدر شهید احمدی‌روشن به دوران کاری این دانشمند هسته‌ای اشاره و تصریح کرد: مصطفی سربازی خوب برای ایران اسلامی بود. به طور شبانه‌روزی کار می‌کرد و فقط چهار ساعت می‌خوابید. چهره‌ای همیشه خسته داشت. اشراف کاری فوق‌العاده‌ای داشت. بازرسان سازمان اتمی باور نمی‌کردند یک دانشمند هسته‌ای بتواند 32 سال سن داشته‌باشد؛ این موضوع برایشان سنگین بود و شهادت مصطفی را رقم زدند.
وی خاطرنشان کرد: مصطفی برای رسیدن به اهداف هسته‌ای ایران اسلامی در حدود 500 تا 700 هزار کیلومتر طی‌طریق کرد.
رحیم احمدی روشن با اشاره به اینکه مصطفی یک مدیر خوب برای انقلاب و خط قرمز وی، رهبر انقلاب بود، گفت: ما باید بصیرتمان را از شهدا بیاموزیم و این نباشد که برای شهدایمان گریه کنیم، چراکه شهدا زنده‌اند و نیاز به گریه ندارند، بلکه باید پا جای پای شهدا بگذاریم.
وی بیان کرد: باید ببینیم شهید باکری ها و همت‌ها چه کردند تا به این فیض عظیم رسیدند؛ آنها هم مثل ما بشر بودند، اما کارهایشان آنها را الگو کرد؛ آنها ولایتمدار بودند.
رحیم احمدی روشن با تاکید بر اینکه یا باید ولی باشیم یا ولایتمدار، تصریح کرد: چقدر باید بی‌انصاف بود که یک ملت اسم امام خامنه‌ای را می آورند، آن‌وقت عده‌ای قبول نمی‌کنند؛ ایشان معصوم نیستند، ولی امام و رهبر کشور ما هستند.
وی گفت: اگر ما از نعمت رهبری محروم بودیم، مثل مردم مصر، بحرین و تونس می شدیم که به خاطر خلأ رهبری هنوز مشکل دارند.