تلاش برای درمان ضایعات عصبی با کمک فناوری نانو

به گزارش گروه دانشگاه«خبرگزاری دانشجو»، پژوهشگران دانشگاه صنعتی شریف موفق به ساخت یک نمونه‌ی آزمایشگاهی از کانال هدایت عصبی شده‌اند. در ساخت این کانال از پلیمرهای زیست تخریب پذیر و زیست سازگار در کنار گرافن استفاده شده است. با انجام آزمایشات فازهای تکمیلی و دستیابی به نتایج مطلوب می‌توان از این کانال در ترمیم ضایعات عصبی بهره برد.

دستگاه عصبی به دو بخش دستگاه محیطی و مرکزی تقسیم بندی می‌شود. سلول اصلی تشکیل دهنده‌ی دستگاه عصبی، نورون یا سلول عصبی است. نورن قادر به تکثیر سلولی نیست، ولی قابلیتی به نام ترمیم یا بازسازی دارد که این بازسازی در دستگاه عصب محیطی بسیار مشهودتر است. ضایعات دستگاه عصب محیطی سالانه افراد زیادی را درگیر خود می‌نماید و روش‌های مختلفی جهت ترمیم این ضایعات وجود دارند.

احمد رمضانی سعادت آبادی در خصوص روش‌های درمان ضایعات دستگاه عصب محیطی گفت: «روش‌های اتصال دو سر عصب، اتوگرافت، الوگرافت و مهندسی بافت عصب، اصلی‌ترین روش‌های ترمیم ضایعات عصبی است. در روش مهندسی بافت عصب، یک کانال هدایت عصبی به طور مصنوعی در آزمایشگاه ساخته می‌شود و از آن جهت پل زنی مابین دو سر شکاف عصبی استفاده می‌گردد. در این روش دیگر نیاز به جراحی اضافه‌ی بیمار جهت تهیه عصب برای پل زنی نیست. همچنین با بهینه‌سازی روش ساخت کانال هدایت عصبی می‌توان فرایند ترمیم شکاف عصبی را بهبود بخشید.»

وی در ادامه به هدف دنبال شده در این تحقیقات اشاره کرد و افزود: «در این طرح، هدف طراحی نوعی کانال هدایت عصبی با مشخصات بهینه بود تا با استفاده از آن، فرآیند ترمیم شکاف در دستگاه عصب محیطی، به طور موفقیت آمیز انجام شود. بهینه‌سازی انجام شده در این زمینه بیشتر در خصوص انتخاب ترکیب مناسب جهت ساخت کانال عصبی بود.»

برای ساخت این کانال هدایت عصبی ابتدا نانوکامپوزیت رسانای پلی آنیلین/گرافن (PAG) سنتز شده و از آن برای ساخت داربست‌های رسانای نهایی (کیتوسان/ژلاتین/PAG) استفاده شده است.

به گفته‌ی رمضانی ترکیب پلیمر کیتوسان/ژلاتین به دلیل خواص مناسب این دو پلیمر، شامل زیست تخریب پذیری و زیست سازگاری مناسب، در دسترس بودن، ارزان بودن، خواص مکانیکی مناسب و ... منجر به ساخت کانال هدایت عصبی با قیمت مناسب خواهد شد. ضمن اینکه به نظر می‌رسد به دلیل حضور این پلیمرها بعد از اتمام فرآیند ترمیم درون بدن، کانال تخریب شده و جذب بدن گردد. البته این آزمایش‌ها در محیط آزمایشگاهی صورت گرفته است.