برجام هسته‌ای نقض شد؛ اما حکایت برجام‌ها همچنان باقی است!
اخبار دانشگاهی را از «کانال اخبار دانشگاهی SNN.ir» دنبال کنید
گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، یادداشت دانشجویی؛* برجام هسته‌ای نقض شد اما حکایت برجام ها همچنان باقی است!!!
قرارداد جدیدی که اخیراً توسط شرکت ملی نفت ایران برای بخش بالادستی طراحی شده است به IPC یا «قرارداد نفتی ایران» معروف می باشد (Iran Petroleum Contract)و کلیه عملیات نفتی از اکتشاف و حفاری گرفته تا توسعه و بهره‌برداری و ازدیاد برداشت را شامل می‌شود.
طرفین قراردادهایipc بدین‌گونه است:
1. شرکت ملی نفت ایران
2. شرکت‌های مشترک عملیاتی joc))
این شرکت‌ها، مشتمل بر شرکت خارجی بعلاوه‌ی شریک ایرانی است.
انتقادهای منطقی و زیادی به این قراردادها وارد بود که دولت فقط 30 درصد آنها را بر طرف کرده است و۷۰ درصد اشکالات محتوایی باقی‌مانده است.
واگذاری میادین برای مدت ۳۲ الی ۵۷ سال به خارجی‌ها تهدید منافع ملی است
این اشکالات بسیار نگران‌کننده هستند و برخلاف منافع ملی کشور است. برخلاف اقتدار شرکت ملی نفت ایران است و آینده میدان‌ها و مخازن ما را در میدان‌های مشترک و در سرزمین اصلی، حداقل برای ۳۲ سال و حداکثر برای ۵۷ سال به شرکت‌های آمریکایی انگلیسی و فرانسوی واگذار می‌کند و برخلاف تمام تجربه ۴۰ ساله است که در حوزه برداشت چه در زمان جنگ تحمیلی، قبل و بعدازآن هیچ مشکلی در بهره‌برداری نداشتیم.
قراردادهای جدید نفتی یعنی بازگشت به ۶۳ سال پیش!
ما با این قرارداد به ۶۳ سال قبل برمی‌گردیم، به سال ۱۳۳۲ و ۱۳۳۳ برمی‌گردیم. این قرارداد اختیار اداره صنعت نفت را در حوزه بالادستی نفت و گاز به شرکت‌های خارجی می‌دهد و شرکت ملی نفت ایران را در حد یک شریک تنزل می‌دهد، اشکالاتی که برطرف شده است، شکلی است و محتوای نیست.
سود ۵۰ برابری شرکت‌های خارجی از میادین نفتی داخلی!
در این قرارداد عملاً میدان به مدت ۷ سال به شرکت خارجی واگذار می‌گردد. شرکت خارجی باید با شرکت ایرانی که مورد تائید وزارت نفت است، کارهای اکتشافی را انجام دهد و مشغول به تولید زودهنگام شود. ۲۵ سال بهره‌برداری می‌کند که هزینه سرمایه‌گذاری، سود بانکی و پاداش را از محل ۵۰ درصد میدان کسب می‌کند، همچنین بخشی به نام FID پاداش و انعام اضافی هم برای این شرکت خارجی در نظر گرفته‌شده است. برای مثال در میدان آزادگان که در حال حاضر مورد مذاکره با TOTAL است، میدانی که گل سرسبد میدان‌ها ایران است، TOTAL برای تولید ۲۱۰ هزار بشکه، ۴ میلیارد و ۲۰۰ میلیون دلار باید سرمایه‌گذاری کند؛ اما چیزی که به دست می‌آورد، حداقل ۵۰ برابر سرمایه‌گذاری در طی این ۲۵ سال است. بازهم تأکید می‌کنیم، حداقل ۵۰ برابر است.
مرجع حل اختلاف کمیته‌ای با دو عضو خارجی و یک عضو ایرانی! همیشه بازنده‌ایم…
اگر اختلافی به وجود بیاید، پرونده به حکمیت برده می‌شود، در حکمیت، نسبت رأی ما به‌طرف خارجی، ۱ به ۲ است. در این شرایط قطعاً ما بازنده هستیم. یک نماینده از طرف ما و یک نماینده از طرف شرکت خارجی است و دادگاه بین‌المللی ICT هم یک نماینده دیگر را که یا اروپایی و یا امریکای هست انتخاب می‌کند. درنهایت همیشه ما بازنده هستیم که متاسفانه در این مسئله رعایت حاکمیت کشورمان نشده است.
قابلیت ایجاد 200000 شغل در صنعت تجهیزات نفتی
تأسیسات سر چاهی، مته‌های حفاری، سیستم‌های کنترل چاه، بسته تزریق، انواع شیرآلات و انواع پمپ‌ها و تلمبه‌ها، انواع لوله‌های جریانی نفت، لوله‌های انتقال نفت و گاز، جداکننده‌های نفت و گاز، نیروگاه برق و ژنراتور برای ۳۰۰ مگاوات، کابل ۲۰۰۰ هزار کیلومتر را می‌توانیم در ایران بسازیم که منجر به ایجاد ۲۰۰ هزار شغل می‌گردد.
اگر شرکت‌های خارجی به دلیل تحریم بروند خسارت بر عهده ماست!
اگر به هر دلیل غیر فنی، حتی در راستای تصمیمات اوپک، دولت جمهوری اسلامی ایران تصمیم بگیرد تولید نفت را کاهش دهد از میدان‌هایی که طرف خارجی است نباید تولید را کاهش دهد، بلکه باید از سایر میدان‌هایی که خودمان مشغول تولید هستیم، باید کاهش دهد و اگر طرف خارجی را مجبور بکنیم که تولید را کاهش دهند، ما باید بابت تولید نکرده دستمزد، بهره و جریمه بدهیم. حتی در تحریم هم که دلیل غیر فنی است، آنها بروند، ما باید بابت چیزی که تولید نشده است، پرداخت‌ها را به آنها انجام بدهیم، البته درزمانی که تحریم پابرجاست، نمی‌گیرند، بلکه پس از لغو تحریم پول‌های خودشان را می‌گیرند.
باج دهی در قراردادها به خاطر برجام است
قرار است یک میلیون بشکه در روز، به تولیدمان اضافه بشود، این میزان تولید تقریباً معادل ۲۰ میلیارد دلار سرمایه‌گذاری است، ظرف مدت ۴ سال است که سالی ۵ میلیارد دلار می‌شود. باید ۵۳۰ چاه حفر شود. از این ۵۳۰ چاه مقداری که می‌توان ساخت داخل انجام داد و تست‌شده و ظرفیت ساخت داریم – حدود ۷۰۰ شرکت در ساخت تجهیزات هستند که در حال حاضر بی‌کار هستند و در حال ورشکستگی هستند – ۲٫۵ میلیارد دلار از این تجهیزات را با ظرفیت موجود می‌توان ساخت. اگر کمکشان بکنیم تا ۵ میلیارد دلار هم می‌توانند تجهیزات بسازند. در حال حاضر شرکت ملی حفاری ۱۵۰ دکل دارد. الآن دو شرکت ایرانی هم اعلام کردند که ما حاضریم این کار را انجام بدهیم، وزارت نفت، تحت‌فشار است. آمریکایی‌ها و انگلیسی‌ها و فرانسوی‌ها برجام را گروکشی کرده‌اند، اجازه نمی‌دهند کار بانکی انجام شود، میگویند نصف میدان‌ها را بدهید تا اجازه فعالیت دهیم.
قراردادهای نفتی اسناد نانوشته برجام هستند
در حال حاضر برخی کارشناسان میگویند، این قراردادهای نفتی از اسناد نانوشته و پشت‌صحنه برجام است که ما برای اینکه فرانسوی‌ها و آمریکای ها از خرابکاری‌هایی که در طی مذاکرات می‌کردند کوتاه بیایند، این مشوق‌هایی بوده است که دادیم. الآن در صنعت خودروسازی دو شرکت خودروسازی فرانسوی که درواقع یک شرکت است، با کل صنعت خودروی ما – هم ایران‌خودرو و هم سایپا – قرارداد بسته است و مشغول تصاحب است، در هواپیمایی هم که ایرباس و در صنعت نفت هم که فرانسوی‌ها پیشتاز هستند.
آنهایی که کرسنت را ساختند به دنبال IPC هستند
اعضایی که کرسنت را درست کردند، اطراف آقای وزیر را گرفته‌اند و الآن قصد دارند IPC را درست کنند. کرسنت برای ما ضرر داشت. این قرارداد IPC برای ما زایشگاه چندین و چند کرسنت دیگر است.
امیدواریم تجربه کرسنت که560.000.000.000.000 ریال ضرر به کشور زد، تکرار نشود.
علیرضا زارع شهرآبادی- دبیر هیات عالی نظارت جامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه یزد
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تایید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.