به گزارش گروه آزاداندیشی «خبرگزاری دانشجو»، برگزاری کرسی های آزاد اندیشی که در سال پایانی دولت دهم در دانشگاه های سراسر کشور روند رو به رشدی را آغاز کرد، توانست فضای فکری و سیاسی حاکم بر دانشگاه ها را به نحو مطلوبی به سمت عقلانیت و شکوفایی اندیشه سوق بدهد.
اینکه تا چه اندازه برگزاری کرسی های آزاداندیشی به تحقق عقلانیت در فضای دانشگاه کمک کرد، مبحثی است که در هر دانشگاه و با توجه به پیشینه دانشجویی، فرهنگی، سیاسی و تشکیلاتی آن بستگی دارد.
اما این حرکت فرهنگی در دانشگاه یاسوج که پرچمدار برگزاری کرسی های آزاد اندیشی پیش از ابلاغ رسمی وزارت علوم به دانشگاه ها می باشد، توانست تا اندازه زیادی تب سیاسی کاری را از فضای دانشگاه برچیده و دانشجویان گروه های مختلف فکری را پای میز مناظره و مباحثه عقلانی بکشاند.
هر چند تا رسیدن به نقطه مطلوب در برگزاری کرسی آزاد اندیشی و ایجاد فضای تحمل فکر مخالف راه طولانی در پیش است؛ اما گام نهادن در این مسیر نوید آینده ای روشن را در جوامع دانشگاهی می دهد.
همزمان با سر کار آمدن دولت یازدهم فضای حاکم بر کشور و به تبع آن دانشگاه ها، رنگ و بویی متفاوت از چندماه گذشته در پیش گرفت.
زمزمه تغییر مدیر دانشگاه و مجموعه دانشگاهی تا اندازه زیادی بر فعالیت تشکل های دانشجویی و غیر دانشجویی در دانشگاه یاسوج تاثیر گذار بود که برگزاری کرسی های آزاد اندیشی نیز از این قاعده مستثنی نمانده اند.
سید سعید هاشمی، دبیر انجمن اسلامی دانشجویان مستقل دانشگاه یاسوج به کمتر شدن تعداد کرسی های آزاد اندیشی در نیم سال گذشته نسبت به سال های پیشین اشاره کرد و گفت: تغییرات دانشگاه از جمله تغییر رئیس و بعد از آن معاون فرهنگی و بعد از مدتی مدیر امور فرهنگی و تغییرات مرتب در مجموعه فرهنگی دانشگاه تا اندازه ای در کار برگزاری کرسی ها در نیمسال گذشته تاثیر گذار بود که تعداد کرسی های برگزار شده از مدت مشابه پارسال کمتر شده بود.
وی با اشاره به تعداد کرسی های برگزار شده از طرف این تشکل دانشجویی گفت: در نیمسال گذشته یک کرسی دانشجویی با موضوع «سوریه و تحولات آن» و یک کرسی اساتید با حضور وکیلی و استاد هدایتخواه در دانشگاه برگزار کردیم که با استقبال خوب دانشجویان روبرو شد.
هاشمی افزود: دو میزگرد آزاد اندیشی نیز با موضوعات زندگی عاشقانه و بهشت در برهوت برگزار کردیم که به صورت محدود تری در سالنی کوچکتری برگزار می شود.
دبیر انجمن اسلامی دانشجویان مستقل دانشگاه یاسوج به دیگر دلایل کمی تعداد کرسی های دانشگاه اشاره کرد و گفت: برنامه مناظره وکیلی و هدایتخواه با توجه به اینکه اولین مناظره ای بود که در دانشگاه برگزار شد، بیش از اندازه وقت و انرژی ما را صرف خود کرد که تا اندازه زیادی از دیگر کرسی ها غافل ماندیم.
وی افزود: البته رویکرد انجمن اسلامی مستقل دانشگاه در ترم گذشته و ترم جاری برگزاری کرسی های درون گروهی و ویژه اعضای انجمن می باشد که در قالب سیر های مطالعاتی اجرا می شود.
هاشمی ادامه داد: با جمع بندی های صورت گرفته به این نتیجه رسیدیم که برنامه های درون گروهی در کنار برنامه های جامع دانشگاه تاثیر گذاری زیادی را بر جامعه مخاطب می گذارند که به همین خاطر به این سمت و سو روی آوردیم.
محمد عبدالحسینی، مسئول بسیج دانشجویی دانشگاه یاسوج نیز به بررسی پرونده کرسی های آزاد اندیشی این تشکل دانشجویی پرداخت و گفت: در نیمسال گذشته سه کرسی آزاد اندیشی برگزار کردیم که پیرامون بحث فتنه، سیاست داخلی و سیاست خارجی بود.
وی نیز به بررسی علل کم شدن کرسی های آزاد اندیشی در دانشگاه اشاره کرد و گفت: بسیج دانشجویی نیز در نیمسال گذشته بنا را بر تقویت ظرفیت های درون گروهی گذاشته و در این راستا برنامه ریزی می کنیم.
عبدالحسینی افزود: علاوه بر برگزاری کرسی های آزاد اندیشی در سطح دانشگاه، با توجه به اینکه ظرفیت دانشجویان را در برگزاری کرسی های درون گروهی دیدیم اولویت ها را به این سمت سوق دادیم و سعی کردیم در چهارچوب حلقه های صالحین به تداوم کرسی های آزاداندیشی بپردازیم.
یوسف نیکروز، معاون فرهنگی دانشگاه یاسوج، معاونت زیر مجموعه اش را بستر ساز کرسی های آزاد اندیشی عنوان کرد و گفت: معاونت فرهنگی دانشگاه یاسوج تنها بستر ساز برگزاری کرسی های آزاد اندیشی است و در این زمینه هر درخواست برگزاری کرسی که به ما ارجاع داده شد موافقت کردیم.
وی افزود: دیدگاه ما در این مجموعه بر این است که هر شخصی با هر دیدگاه و سلیقه سیاسی را که برای حضور در دانشگاه دعوت شود، به شرطی که در چارچوب نظام باشد اجازه ورود خواهیم داد و همچنین جلو هیچ کس را به خاطر اختلاف فکری و سیاسی نمی گیریم.
نیکروز ادامه داد: با هر تشکل دانشجویی چه تشکل های حال حاضر و چه تشکل هایی که شاید در آینده شکل بگیرند، هر تقاضایی مبنی بر برگزاری کرسی آزاد اندیشی را ارائه کنند موافقت کرده و حمایت می کنیم.
دانشگاه یاسوج که عنوان پرچم داری کرسی های آزاد اندیشی را یدک می کشد و تا مدتی بیشترین کرسی ها را در سطح دانشگاه های کشور از آن خود کرده بود، به نظر می رسد در نیمسال جدید روند رو به عقبی را در این حرکت فرهنگی طی کرده است.
تغییر مدیران و معاونان، لزوم تقویت نیرو های تشکل و ارتقای درون گروهی دلایل چندان محکمی برای غافل شدن از اصل این برنامه یعنی برگزاری کرسی های آزاد اندیشی که مورد تاکید مقام معظم رهبری هستند، نمی باشد و لزوم تقویت نیروها تشکل نباید باعث غفلت از فضای حاکم بر دانشگاه شود که دوباره وضعیت به روال قبلی برگردد و دانشجویان منتقد مجبور باشند از طرق دیگری حرف های خود را به گوش مخاطب برسانند.
تجربه دانشگاه یاسوج نیز این مسئله را بخوبی روشن می کند که با وجود تقویت درون گروهی در سال های گذشته در همه تشکل ها، فضای دانشگاه رها شده بود، و این موضوع باعث سیاست زده شدن این فضا و به حاشیه رفتن دانشجویان شد.