میکروب‌های زمینی سیستم ایمنی انسان را تهدید می‌کنند / فرازمینی‌ها خطری برای ماموریت‌های فضایی

به گزارش خبرنگار فناوری خبرگزاری دانشجو، میکروارگانیسم‌ها مانند باکتری و ویروس، می‌توانند فراتر از زمین نیز وجود داشته باشند، حتی برنامه‌هایی برای جستجوی نشانه‌های آن‌ها در مریخ و برخی از قمر‌های زحل و مشتری نیز طراحی شده‌ است. چنین میکروارگانیسم‌هایی ممکن است اساس آمینواسیدی داشته باشند.

دانشمندان دانشگاه آبردین اسکاتلند و اکستر انگلستان نحوه پاسخ سلول‌های ایمنی پستانداران به پپتید‌های دو اسیدآمینه‌ای را بررسی کردند. این پپتید‌ها در کره زمین نادر هستند، اما معمولا در شهاب سنگ‌ها پیدا می‌شوند.

این مطالعه در موش‌ها که سیستم ایمنی مشابه انسان دارند انجام شد و نشان می‌دهد که میگروارگانیسم‌های فرازمینی می‌توانند تهدیدی برای ماموریت‌های فضایی و البته زمین باشند.

پروفسور نیل‌گو، معاون تحقیقاتی دانشگاه اکستر گفت: «اکنون جهان از چالش ایمنی ناشی از پاتوژن‌های کاملاً جدید آگاه است. به عنوان یک آزمایش نظری ما قصد داریم بفهمیم اگر در معرض میکروارگانیسم‌های سیارات یا ما‌ه‌های دیگر قرار بگیریم، چه اتفاقی خواهد افتاد؟ ساختار‌های آلی غیرمعمولی خارج از زمین وجود دارند و می‌توان از آن‌ها برای ساخت سلول‌های میکروبی استفاده کرد.»

آیا سیستم ایمنی در صورت کشف و حضور تصادفی این میکروارگانیسم‌ها روی زمین می‌تواند پروتئین‌های فرازمینی را شناسایی کند؟ محققان واکنش سلول‌های T که در سیستم ایمنی اهمیت دارند را نسبت به پپتید‌های حاوی اسید‌آمینه موجود در شهاب‌سنگ‌ها بررسی کردند. این ‌اسیدهای‌آمینه ایزوآنالین و اسید آلقا- آمینوایزوبوتریک نام دارند که به ندرت در زمین یافت می‌شوند.

زندگی روی زمین به ۲۲ اسیدآمینه ضروری وابسته است. محققان فرض کردند که شکل‌های مختلف زندگی در محیط زیست ممکن است آن‌ها را در خود داشته باشند. آن‌ها پپتید‌های خارجی حاوی اسیدآمینه‌های نادر زمین را بصورت شیمیایی سنتز کرده و میزان شناسایی آن‌ها توسط سیستم ایمنی بدن پستانداران را بررسی کردند.

نتیجه آزمایش نشان داد که سلول‌های ایمنی به پپتید‌های فرازمینی ۱۵تا ۶۱ درصد پاسخ دادند درصورتی که سطح فعالیت آن‌ها درمقابل پروتئین‌های سطح زمین ۸۲ تا ۹۱ درصد است. این پپتید‌های خارجی در پستاندارن پردازش شده و سلول‌های T برای پاسخ به آن‌ها فعال می‌شوند، اما این پاسخ نسبت به پپتید‌های معمولی زمینی کمتر است؛ بنابراین تماس با میکروارگانیسم‌های فرازمینی یک خطر ایمنی برای ماموریت‌های فضایی که هدفشان شناسایی موجودات سیارات دیگر است به حساب می‌آید. این تهدید همواره وجود دارد، زیرا کشف آب در برخی مکان‌های منظومه شمسی احتمال حیات میکروبی فرازمینی را افرایش داده و حتی می‌تواند به طور اتفاقی وارد اکوسیستم زمین شود.