دانشگاهِ‌بدون‌کرسی/علت: ترس‌مدیران‌از‌فضای‌ملتهب

گروه باشگاه خبرنگاران «خبرگزاری دانشجو»، محمود شاملویی؛ دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال، 10 آبان 1365 تأسیس و با 30 نفر دانشجو حرکت دانشگاهی خود را آغاز کرده و طبق آمار، در نیمسال اول سال تحصیلی 91-90، 22هزار و 443 دانشجو را در قالب 140 رشته و گرایش تحصیلی و 9 دانشکده در خود گنجانده است.

 

در این مجال می خواهیم به این بپردازیم که چه اقداماتی در این حوزه ترتیب داده و مسئولین رسمی آن نسبت به برگزاری کرسی های آزاد اندیشی چه دیدگاهی دارند؟

 

 

بررسی ها نشان داده که تا کنون و در طول این ترم، دانشگاه آزاد تهران شمال، هیچ کرسی آزاداندیشی برگزار نکرده است، البته جلساتی تحت عنوان پاسخ به شبهات و سوالات دانشجویان برگزار شده است.

 

سید احمد میران، مسئول بسیج دانشجویی دانشگاه تهران شمال در این باره می گوید: «ما ضمن اینکه در این ترم کرسی آزاداندیشی نداشتیم، برنامه هایی را هم که در ترم های گذشته داشتیم خیلی سرسری گرفته شد و روی آنها کار محتوایی انجام نشد.»

 

دکتر محبی، معاون فرهنگی اشاره می کند: «اینکه کرسی های آزاداندیشی تا الان اجرا نشده، شاید به این علت بوده که سیاست قبلی مدیر دانشگاه آزاد برگزار نکردن این کرسی ها بوده و به واقع ابلاغ اجرایی با این موضوع هم برای دانشگاه آزاد موجود نیست، اگر چه ابلاغ کلی وزارت علوم وجود دارد؛ با این وجود، شخصا به خاطر فرمایش رهبری به دنبال فراهم کردن زمینه های آن هستم.

 

دکتر محبی در ادامه و در مورد نحوه فعالیت های تشکل های دانشجویی دانشگاه چون بسیج دانشجویی در راه تحقق این امر گفت: به شخصه فعالیتی در این باب از بسیج دانشجویی و دیگر تشکل ها ملاحظه نکردم، گرچه دغدغه آن را دارند، اما مسئله این است که نمی دانند از کجا شروع کنند و از طرفی بعضی ها تا می بینند با همچین موضوع سخت و حساسی مثل کرسی آزاداندیشی که با تنش همراه است رو به رو هستند، خیلی رغبت به برگزاری آن نشان نمی دهند.»

 

 

دوست پرور، مسئول نهاد رهبری در دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال علل برگزار نشدن کرسی آزاداندیشی را اینگونه تشریح می کند: «بخشی از عوامل به پیشینه فرهنگی ما برمی گردد که خیلی در بخش مجادله کار نکردیم و بعنوان اولین عامل باید فرهنگ موضوع را بررسی کنیم.

 

عامل دوم نگاه امنیتی دانشجویان و دانشگاهیان به این مسئله است و نگاه علمی به دست فراموشی سپرده شده؛ به نحوی که افراد فکر می کنند اگر سخنی بگویند، بعدها برای آنها مشکل ساز خواهد شد.

 

عامل سوم دلواپسی مدیران و مسئولان در دانشگاه هاست و برخی از مدیران فضای آرام تر و بی دردسرتری را نسبت به فضاهای تنش زا می طلبند.

 

عامل چهارم ‌ضعف، ناتوانی و کم کاری ماست؛ یعنی دفتر نهاد و تشکل ها و مجموعه پست هایی که دستی بر این آتش دارند.»

  

سید میران، مسئول بسیج دانشجویی دانشگاه تهران شمال گفت: «ما یک ماه است که مسئولیت را تحویل گرفتیم و فرصت کافی برای برگزاری آن نداشتیم و و حجم زیاد کارهای اجرایی بسیج، ما را از موفقیت در این بحث دور کرد.

میران اضافه کرد: در کل اینکه کرسی های آزاداندیشی را به یک مجرای اداری مثل معاونت فرهنگی بسپارند و مسئولیت اجرا را به آن بدهند، کار را با مشکل مواجه می کند؛ این معاونت شاید بتواند همکاری کند، اما در حوزه اجرا خیر؛ حرف دانشجو را فقط دانشجو می فهمد.

 

وقتی از میران پرسیدیم که آیا ممکن است ندادن مجوز و یا سختگیری نهادهای دانشگاه مشکل دیگری بر سر راه شما باشد، پاسخ داد: «بعید نیست و چون هنوز اطلاع کاملی از این مشکلات ندارم؛ صحبت درباره آن را به بعد موکول می کنم البته الحمدلله بسیج آنقدر مقتدر است که فکر نمی کنم کسی بتواند مانع آن شود.»

 

 

مسئول بسیج دانشجویی ادامه می دهد: «تمام تلاش ما این است که افراد بیایند حرفشان را بزنند و به لحاظ روانی همین که فرد حرفش را بزند و افرادی آن را بشنوند و به آن پاسخ داده شود به نفع جامعه است، اما نه هر حرفی را؛ ما باید در کرسی های آزاداندیشی برای حرف هایمان چارچوبی قرار دهیم، البته نه به این معنی که محدود کنیم، همانطور که اسلام هم برای بعضی از چیزها چارچوب قرار داده ما نیز باید چارچوب داشته باشیم، این مورد به ما در نتیجه گیری از بحث کمک کرده و صحبت افراد را ثمربخش می کند.»

 

 

معاون فرهنگی دانشگاه آزاد تهران شمال در مورد چشم انداز آینده می گوید: «ما پیش بینی کردیم تا پیش از عید حداقل چهار و حداکثر شش مورد را اجرا کنیم و برای آن برنامه داریم؛ مثلا اواخر آذر و اوایل دی 91 دانشکده الهیات یک کرسی آزاداندیشی به عنوان اولین مورد برگزار خواهد کرد و به همین منوال دانشکده مدیریت این روند را ادامه خواهد داد.»

 

دکتر محبی که قول مساعدت مادی و معنوی در زمینه برگزاری کرسی های آزاداندیشی از سوی تشکل های دانشجویی را داد، اشاره کرد: «دوستان ما در تشکل ها می توانند پیشنهادات خود را به ما ارائه کنند، اما بخش های فرهنگی دانشگاه است که کار برگزاری را مدیریت خواهد کرد و به واقع ابلاغیه آنها را مخاطب قرار نداده.»

 

مسئول نهاد رهبری در دانشگاه در پاسخ به چشم انداز آینده نهاد در این خصوص، به گفته زیر بسنده می کند: «من برنامه و فکرهایی مدون در این رابطه دارم که در شورای فرهنگی مطرح خواهم کرد و به نظر من کرسی های آزاداندیشی هم نیاز جامعه دانشگاهی بوده و هم امر مقام معظم رهبری است که باید در اولویت قرار گیرد.»

 

 

سید احمد میران در این خصوص می گوید: «حدودا در این یک ماه که مسئولیت بسیج دانشجویی را تحویل گرفتیم (از اوایل تا اواخرآبان ماه) با توجه به فرمایشات مقام معظم رهبری بنا را بر این گذاشتیم که به کرسی های آزاداندیشی نگاه ویژه داشته باشیم و برنامه ما برای این کرسی ها، راه اندازی ستاد کرسی های آزاداندیشی بوده که از تمامی پایگاه های سطح دانشگاه و نیروهای توانمند و دغدغه مند در باب کرسی های آزاداندیشی دعوت شده و این ستاد را تشکیل داده اند و وظیفه این ستاد هم کار محتوایی و هم کار اجرایی این مبحث است که البته هنوز تشکیل نشده و پیش بینی کردیم تا پایان آذر ماه حداقل دو جلسه از این ستاد نیز برگزار شود.»

 

 

از نظرات و مواضع کاملا مشهود است و ما را به این سمت سوق می دهد که مشکل اصلی در این بخش نیز همانند خیلی از کارهای روی زمین مانده کشور و خیلی از مطالبات فراموش شده و موکد مقام معظم رهبری، نبود هماهنگی و انسجام عمل مسئولین است.

 

کاش کمی بسیج دانشجویی قدرت معاونت فرهنگی را در ذهنش بگنجاند و کاش معاونت فرهنگی ابلاغیه را به تشکل ها تسری دهد و ای کاش که ما به جای برنامه در آینده ای فرانرسیدنی در حالمان سرمایه گذاری کنیم و منیت های نهادی و سازمانی را حداقل به خاطر روی زمین نماندن فرمایشات رهبری، کنار بگذاریم.