«سنگ بزرگ» پنداری کرسی‌های آزاداندیشی!

گروه فرهنگی «خبرگزاری دانشجو»؛ کرسی آزاداندیشی یادآور دغدغه ای است که سال ها رهبر انقلاب، آن را احتیاج اساسی کشور عنوان کرده بودند، ایشان در سال 88 و در پاسخ به انتقاد صریح یک دانشجوی دانشگاه شریف از عملکرد نظام در فتنه 88، صراحتاً جوانان و دانشجویان حاضر را مخاطب قرار داده و به شکلی عتاب آلود آنها را در مورد چرایی برگزار نکردن کرسی های آزاداندیشی مورد سوال قرار دادند. مدتی بعد نیز مجبور شدند با تندی بیشتری همین مسئله را یادآور شوند: «آن کرسی های آزاداندیشی را که من صد بار- با کم و زیادش- تأکید کردم، راه بیندازید».

 

اهمیت مسئله، در نگاه رهبر و اصرار ورزی ایشان در صحبت های مختلف به وضوح دیده می شود و این صحبت ها به روشنی هدف، ابزار اجرا، نوع اجرای طرح و مسئولان اجرایی را معرفی می کند؛ اما به نظر می رسد که این دغدغه اساسی حضرت آقا در خصوص برگزاری این کرسی نه تنها در مسئولان دانشگاه؛ بلکه در دانشجویان و تشکل های دانشجویی که به عنوان بازوهای اجرایی این کرسی ها در دانشگاه ها هستند، وجود ندارد.

 

دانشگاه پیام نور ساری به عنوان پرجمعیت ترین دانشگاه استان مازندران با 15 هزار دانشجو طی این دو ماهی که از آغاز ترم تحصیلی گذشته است، هیچ کرسی برگزار نکرده است.

 

در این بین، دانشجویان معتقدند مسئولان باید کرسی ها را برگزار کنند و مسئولان معتقدند دانشجویان کم کاری می کنند، گویی هیچکدام نگران بر زمین ماندن دغدغه های مقام معظم رهبری در این خصوص نیستند.

 

 

کاظمی، مسئول بسیج دانشجویی دانشگاه پیام نور ساری با اشاره به موانع موجود برای برگزاری کرسی‌های آزاد اندیشی در دانشگاه‌ها گفت: جدای از همه مشکلات از قبیل نداشتن مکان، نبود بودجه و دیگر مشکلات سخت افزاری که در دانشگاه پیام نور وجود دارد، نبود انگیزه و دغدغه مند نبودن مسئولان دانشگاه در برگزاری این کرسی ها، مشکل بزرگی است که در دانشگاه پیام نور دیده می شود.

 

وی در ادامه با اشاره به نگاه تهدید محور به فعالیت‌های دانشجویی افزود: نگاه برخی مسئولان دانشگاه و خصوصا حراست دانشگاه ناشی از سلایق شخصی و تهدید محور است که این امر باعث می‌شود از اراده و عزم جدی مسئولان بکاهد.

 

مسئول بسیج دانشجویی دانشگاه پیام نور ساری با اشاره به حساسیت های فضای امنیتی حاکم بر جامعه تصریح کرد: متاسفانه در برگزاری کرسی های آزاداندیشی ترس از مطرح شدن مسائل خاص و انتقادات بی پروا وجود دارد و همین مسئله موجب حساسیت نهادهای امنیتی شده است.

 

کاظمی بیان داشت: با وجود اینکه همه مسئولان از ثمربخش بودن کرسی های آزاد اندیشی سخن می گویند، در عمل همکاری و رغبت ضعیفی برای برگزاری این کرسی ها دارند.

 

 

حجت الاسلام مرادیان، مسئول نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه پیام نور مازندران گفت: هنوز بدنه دانشگاه آمادگی لازم برای برگزاری کرسی های آزاد اندیشی را ندارد و یکی از دلایل آن قالب های امنیتی موجود است  که موجب هراس و مانع بیان آزاد اندیشه هاست.

 

وی متذکر شد: مادامی که همه دوستداران نظام جمهوری اسلامی ایران در همه رده ها به خصوص مدیران میانی به آزاد اندیشی اعتقاد نداشته باشند، کرسی آزاد اندیشی به معنای واقعی شکل نخواهد گرفت.

 

مسئول نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه پیام نور مازندران بیان داشت: متاسفانه اینگونه تصور می شود که در کرسی آزاداندیشی باید به گونه ای سخن گفت که موجب آزردگی خاطر هیچ کسی نشود.

 

مرادیان افزود: این برداشت از کرسی های آزاد اندیشی اشتباه بوده و برخورد مناسب مسئولان با نظرات مختلف و متضاد موجب آشکارتر شدن حقیقت می شود.

 

وی با اظهار تاسف از پایین بودن آستانه تحمل افراد جامعه در برابر نظرات مخالف گفت: متاسفانه فرهنگ گفت‌وگو و تحمل آرای یکدیگر در جامعه ما نهادینه نشده است.

 

  

نجفی، معاون فرهنگی دانشگاه پیام نور ساری در این زمینه معتقد است: در موضوع برگزار نشدن کرسی ها، تشکل های دانشجویی مقصر هستند؛ چرا که به دنبال اجرای برنامه های بزرگ می باشند و چون بودجه ای برای این کار در نظر گرفته نشده است، نمی توانند کرسی را برگزار کنند.

 

وی می افزاید: دانشجویان می توانند این کرسی ها را در سطح اساتید دانشگاه و اساتیدی که صاحب نظر هستند برگزار کنند، اما همواره سنگ بزرگ نشانه نزدن است.

 

معاون فرهنگی دانشگاه پیام نور ساری ادامه داد: برخلاف صحبت هایی که در زمینه بودجه کرسی ها مطرح می شود، وزارت علوم هیچگونه بودجه ای برای این کار اختصاص نداده است و چون این کار جزو گزارش های شامل بودجه نیست، مسئولان رغبتی به برگزاری آن نشان نمی دهند و در این زمینه دغدغه ای ندارند.

 

نجفی تصریح کرد: برای مثال ما در این هشت ماهی که از سال گذشته 150 برنامه داشتیم که بیش از 100 مورد از این برنامه ها اردوها و بازدیدهای علمی بوده است، چرا که بر اساس سر فصل های وزارت، اردوهای علمی نیز جزو برنامه های فرهنگی هستند.

 

در پایان ضمن اظهار تاسف و نگرانی از این وضعیت نامطلوب در دانشگاه ها باید گفت: بدنه جنبش دانشجویی و برخی مسئولان نتوانستند هویت واقعی کرسی‌های آزاد اندیشی را درک کنند و این امر عاملی شد که در کشاکش آن از رسیدن به مفهوم کرسی‌های آزاد اندیشی به معنای واقعی آن غفلت شود.

 

مهمترین ضرورتی که کرسی‌های آزاد اندیشی در دانشگاه برای آن شکل گرفت، ارائه تحلیل‌های سیاسی درست از جامعه در کنار پیگیری مطالبات مردم و نظام جمهوری اسلامی ایران بود که ضمن اینکه این ضرورت همچنان درک نشده است،‌ این انتقاد به جنبش دانشجویی نیز وارد است که هنوز نتوانسته است الگوی مطلوبی از کرسی‌های آزاد اندیشی در دانشگاه ارائه دهد.

 

بخشی از علل عدم درک ضرورت کرسی های آزاد اندیشی نیز ناشی از ارتباط کم وزارت علوم و برخی دستگاه‌ها با بدنه دانشجویی است که باعث شده وزارت علوم نیز در اجرای کرسی‌های آزاد اندیشی مانند فعالیت‌های اداری و بخش‌نامه‌ای عمل کند که این امر منجر به ایجاد مشکل و موانع میان مسئولان و دانشجویان در محتوا و مضمون کرسی‌های آزاد اندیشی شده است.

 

متاسفانه باید بگوییم که همه این عوامل سبب شده است که جنبش دانشجویی نیز در این بخش نامه ها راه گم کند و منتظر عمل مسئولان بماند و چون مسئولان نیز دغدغه برگزاری این کرسی ها را ندارند، به قولی پشت دانشجو باد می خورد و ترم تحصیلی تمام می شود و کرسی برگزار نمی شود و دغدغه های رهبر انقلاب همچنان بر زمین می ماند...