گروه اجتماعي «خبرگزاري دانشجو»؛ نزديكي غروب روز 15 خرداد است، آفتاب كم جان عصرگاهي آخرين نفس‌هايش را مي‌كشد، ايستگاه مترو حرم مطهر پر است از آدم‌هايي كه مي‌خواهند به حرم امام خميني(ره) بروند. دختر پرشتاب و عرق ريزان از پله‌هاي مترو بالا مي‌رود تا بموقع به سرويس دانشگاه برسد. بالاخره به بيرون ايستگاه مترو حرم مطهر مي‌رسد، اما خبري از سرويس‌هاي دانشگاه نيست.
بعد از دو ساعت و نيم انتظار مجبور مي‌شود حاشيه اتوبان خليج فارس را براي رسيدن به خوابگاه پياده گز كند. يك ساعت پياده‌روي در حاشيه اتوبان خليج فارس در حالي كه ترس از آدم‌هاي ناباب و سگهاي ولگرد در دلت آشوب به پا كرده، حاصلي ندارد جز سردردهاي مداوم و ذهني خسته و آشفته كه ديگر حوصله‌اي براي درس خواندن باقي نمي گذارد.
سارا، دانشجوي خوابگاهي دانشگاه شاهد در اين مورد مي‌گويد: بدترين ويژگي خوابگاه ما اين است كه در اتوبان خليج فارس واقع شده؛ بارها به خاطر نيامدن سرويس دانشگاه مجبور شده‌ام فاصله يك ساعته مترو تا خوابگاه را پياده بروم.
او مي‌گويد: هر اتفاقي كه در حرم مطهر بيفتد مانند هفته ارتش، روزهاي تجديد بيعت با امام خميني(ره) و يا روز رحلت امام (ره) مسير رفت و آمد ما دچار مشكل مي‌شود؛ گاهي اتوبان را مسدود مي‌كنند و ما مجبوريم حاشيه خطرناك اتوبان تا خوابگاه را پياده برويم.
خوابگاه دختران دانشگاه شاهد از آغاز سال تحصيلي جديد به حاشيه اتوبان خليج فارس منتقل شده است؛ تا آن زمان دختران در خوابگاه خيابان طالقاني و خوابگاه پارك ملت مستقر بودند و پسران دانشجو هم در خوابگاه پارك ملت زندگي مي‌كردند، اما با اجراي طرح جامع خوابگاه‌هاي دانشگاه شاهد، دختران به هشت بلوك خوابگاهي كنار دانشگاه شاهد انتقال پيدا كردند و خوابگاه‌هاي دخترانه سطح شهر بسته شد.
سارا، دانشجوي كارشناسي ارشد دانشگاه شاهد مي‌گويد: براي كار پايان نامه ام مجبورم از كتابخانه دانشگاههاي ديگر استفاده كنم، بنابراين اگر ساعت 6 صبح از خوابگاه بيرون بيايم در بهترين موقعيت مي‌توانم ساعت 10 صبح خودم را به كتابخانه دانشگاه تهران برسانم، از آن طرف ساعت 4 بعداظهر هم وقت استفاده از كتابخانه تمام مي‌شود و مجبورم آنجا را ترك كنم.
او ادامه مي‌دهد: دانشگاه شاهد برعكس دانشگاههاي ديگر به دانشجويان خود كارت الغدير نمي‌دهد؛ كارت الغدير كارتي است كه دانشجويان ارشد با داشتن آن مي‌توانند به كتابخانه‌هاي دانشگاههاي ديگر بروند، بنابراين ما فقط مي‌توانيم از كتابخانه دانشگاه تهران كه عمومي است و براي هر روز عضويت 3000 تومان مي‌گيرد، استفاده كنيم؛ كتابخانه دانشگاه تهران از ساعت 8 تا 16 باز است، اما به خاطر دوري مسير نمي‌توانيم از تمام ساعات كتابخانه استفاده كنيم.
آمنه، يكي ديگر از دانشجويان دانشگاه شاهد مي‌گويد: قبلاً كه خوابگاهمان داخل تهران بود بايد فاصله زيادي را تا رسيدن به دانشگاه طي مي‌كرديم كه با آمدن خوابگاه به كنار دانشگاه اين مشكل حل شد، اما دانشجويان، بخصوص دانشجويان كارشناسي ارشد يا كساني كه كارورزي دارند و مجبورند به كلينيك‌ها يا كتابخانه‌هاي سطح شهر بروند، با مشكل رفت و آمد درگيرند.
زهرا، دانشجوي خوابگاهي ديگري است كه عدم امنيت محيط اطراف را مهمترين مشكل خوابگاه فعلي‌شان مي‌داند و مي‌گويد: بچه‌هايي كه صبح زود از شهرستان به تهران مي‌رسند براي رسيدن به خوابگاه مجبورند در عوارضي پياده شوند كه علاوه بر مشكل وجود افراد ناباب، بارها سگهاي ولگرد بچه‌ها را دنبال كرده‌اند.
اگر چه دانشگاه شاهد احتمالاً با هدف كنترل و نظارت بيشتر بر دانشجويان دختر، طرح جامع خوابگاهي را به اجرا گذارده، اما از مهمترين فاكتور، يعني امنيت محيط اطراف خوابگاه غفلت كرده و استفاده از راهكارهايي مثل سرويس‌هاي رفت و آمد تا مترو يا الزام دختران براي ورود به خوابگاه تا ساعت 8 هم چندان مفيد نبوده است. تاخيرهاي گاه و بي‌گاه سرويس‌هاي رفت و آمد و فاصله طولاني سرويس‌هاي ساعات اوليه صبح، دختران دانشجو را مجبور مي‌كند گاهي از خوابگاه تا مترو را پياده بروند.
سارا، دانشجوي خوابگاهي دانشگاه شاهد در اين مورد مي گويد: من بسياري از اوقات براي انجام تحقيقات كار پايان نامه‌ام مجبورم ساعت 6 صبح از خوابگاه بيرون بيايم حالا اگر اندكي تعلل كنم و ساعت 6:05 به در خوابگاه برسم سرويس مي‌رود و من مجبورم يا تا ساعت 7 صبح منتظر بمانم و از سرويس بعدي استفاده كنم يا اينكه حاشيه اتوبان را پياده بروم. او مي‌گويد: مسئولان خوابگاه به خاطر حفظ امنيت آخرين ساعت ورود به خوابگاه را ساعت 8 شب قرار داده‌اند، حالا اگر به خاطر دوري مسير يا تاخير سرويس و ترافيك، پنج دقيقه ديرتر از 8 به خوابگاه برسيم رفتار بدي با ما مي‌كنند.
مارمولك‌هايي كه با ما زندگي مي‌كنند
سارا از وجود سوسك و مارمولك در اتاق‌هاي خوابگاه دانشگاه شاهد ناراحت است و مي‌گويد: مگر مي‌شود خوابگاه سوسك و مارمولك نداشته باشد؛ ما با اينها زندگي مي‌كنيم توي اتاق‌هاي طبقات اول مارمولك‌هاي زيادي هستند كه باعث ناراحتي دختران مي‌شوند.
او مي‌گويد: ما از مهر ماه به اين خوابگاه آمده‌ايم، اما هنوز نديده‌ام كه كسي خوابگاه را سمپاشي كند، در حالي كه خوابگاه قبلي‌مان كه داخل تهران بود را سالي دو بار سمپاشي مي‌كردند.
سارا ادامه مي‌دهد: نه تنها در جلوي خوابگاه و دانشگاه انواع و اقسام حيوانات مثل سگ و گربه و روباه ديده مي‌شود، بلكه در سالن مطالعه و اتاق‌‌هايمان، بخصوص شب‌ها گربه مي‌آيد.
آب شرب خوابگاه قابل آشاميدن نيست
به گفته دانشجويان خوابگاهي نبود آب آشاميدني مناسب يكي از مشكلات اصلي خوابگاه دخترانه دانشگاه شاهد است؛ به طوري كه بسياري از بچه‌ها براي در امان ماندن از بيماري‌ها از آب معدني استفاده مي‌كنند، اما باز هم از مشكلاتي مثل ريزش مو و ناراحتي‌هاي پوستي ناشي از آب نامناسب در عذابند.
زهرا، دانشجوي خوابگاهي دانشگاه شاهد در اين مورد مي‌گويد: آب خوابگاه از لحاظ كيفيت واقعاً در سطح پاييني است؛ به طوري كه مسئولان خوابگاه در آشپزخانه شير جداگانه‌اي براي آشاميدن گذاشته‌اند. او مي‌گويد: بعضي دانشجويان در اثر استفاده از اين آب دچار مشكلات پوستي و ريزش مو شده‌اند.
ايرانيت‌هاي كه آسمان را از دانشجويان گرفته‌اند
هشت بلوك خوابگاهي دانشگاه شاهد با كاربري خوابگاه پسران ساخته شده، بنابراين بسياري از امكانات خوابگاه مثل زمين ورزشي آن به دليل قابل ديد بودن از سمت دانشگاه، براي دختران غيرقابل استفاده است.
سارا مي‌گويد: خوابگاه امكانات ورزشي خوبي براي دختران دارد كه دانشجويان از آن استفاده مي‌كنند؛ البته اين خوابگاه، زمين بسكتبال و زمين چمن هم دارد كه به خاطر قابل ديد بودن از سوي دانشگاه، دورش را حصار كشيده‌اند و ما نمي‌توانيم از آن استفاده كنيم.
زهرا از وجود ايرانيت‌هاي بلندي خبر مي‌دهد كه روبروي ساختمان‌هاي خوابگاه بالا رفته‌اند تا اتاق‌هاي داخل خوابگاه از بيرون قابل ديد نباشد. او مي‌گويد: چون خوابگاه با كاربري خوابگاه پسرانه ساخته شده و در مورد قضيه قابل ديدن نبودن اتاق‌ها از بيرون فكري نكرده بودند، ايرانيت‌هاي بلندي روبروي هر ساختماني كشيده‌اند تا از بيرون ديد نداشته باشد.
زهرا مي‌گويد: وقتي پنجره خوابگاه را باز مي‌كنيم هيچ چيز نمي‌بينيم، جز يك ايرانيت بلند و بدقواره، يك بار بچه‌ها براي اينكه بتوانند ذره‌اي آسمان را ببينند يك قسمت از ايرانيت را سوراخ كردند كه مسئولان خوابگاه با آنها برخورد كردند.
كاش حجاب زيباي چادر، اجباري نبود
بر اساس مقررات دانشگاه شاهد دانشجويان دختر بايد از چادر استفاده كنند؛ اين در حالي است كه بسياري از دانشجويان مومن و ارزشي دانشگاه شاهد با اين قانون مخالفند و مي‌گويند اين قانون باعث گسترش نفاق در دانشگاه مي‌شود.
زهرا در اين مورد مي‌گويد: بسياري از دوستان من قبل از ورد به دانشگاه چادر به سر مي‌كردند، ولي با آمدن به دانشگاه شاهد و ديدن يكسري برخوردها در مورد حجاب كاملاً از چادر زده شده‌اند.
او مي‌گويد: دانشگاه شاهد رتبه اول فرهنگي دانشگاههاي كشور را به خود اختصاص داد، ولي به نظر من اين رتبه اصلاً رتبه قابل ستايشي نيست؛ چون دانشجويان از وجود اين حالت نفاقي كه در دانشگاه وجود دارد، رنج مي‌برند. به عقيده دانشجويان بهتر است اجازه دهيم تنها كساني كه به چادر اعتقاد دارند، چادر سر كنند؛ متاسفانه برخورد نامناسب با افرادي كه حجاب مناسبي ندارند باعث دلزدگي آنها از حجاب مي‌شود.
زهرا مي‌گويد: گاهي اوقات حتي در جلسه امتحان به كسي كه حجاب مناسبي ندارد، با لحن بسيار بدي تذكر مي‌دهند. سارا هم مي‌گويد: من خودم چادري هستم، ولي مي‌گويم كاش چادر در دانشگاه ما اجباري نبود؛ چون دختران تهراني معمولاً از جلوي در مترو چادر سر مي‌كنند. دختران خوابگاهي هم اگر چادري نباشند از جلوي سردر دانشگاه چادر سر مي‌كنند كه به نظر من اين عملكردها باعث ايجاد نفاق و ريا در بين دانشجويان مي‌شود.
تعداد نظرات: ۱۳
ارسال نظرات
البته اميدوارم دانشگاه شاهد از اين سايت شکايت نکنه و فيلترش نکنه چون با وبلاگ يکي از بچه ها اينکار رو کرد و کل وبلاگش رو که چهار سال براش زحمت کشيده بود پاک کردند.
باتشکر
قطعا اون خوابگاه براي پسرا فضاي بهتري بود تا دخترا. کدوم مظلوم نمايي؟
اينکه تو دانشگاه شاهد يه نفر رو به خاطر اعتراض منطقي به همين موضوع روانه دادگاه مي کنند و کلا محيط خفقان هست و هيچ کس حق اظهار نظر ندارد آن وقت مسئولان دم از انقلاب و شهدا و ارزش مي زنند مظلوم نمايي است؟
به هر حال:
اولا از کجا فهميديد من فارغ التحصيل شدم؟
ثانيا حرف شما را قبول دارم ولي تيتر زدن با اين عنوان که "آب شرب خوابگاه قابل آشاميدن نيست" درست نيست چرا که وقتي توضيح اين تيتر را مي خونيم متوجه مي شيم آب شرب مشکلي نداره و اون آب شست و شو هست که مشکل داره
و از اين نمونه ها زياده که از اونجايي که زياد اميد به درج کامل نظرم ندارم وقتم را بيهوده تلف نمي کنم...
به همراه غذا اصلا به ما ميوه نمي دهند در حاليکه تقريبا بيشتر داشگاههاي دولتي ميوه مي دهند. در ليست صبحانه دانشگاههاي ديگر تخم مرغ و شير هست در حاليکه اينها اصلا به تغذيه ما خوابگاهي ها توجهي ندارند. بچه ها مي گويند اگر چيزي بگويي يا اعتراضي کني فورا کميته انضباطيت مي کنند.
اقايان در خوابگاه اويني بودن
البته سرويس برا ساعت6 صبح در روز پنج شنبه وجمعه نيست.
درمورد حجابم بگم که اونايي که بدشون مياد خوب اين يوني رو نزنن.
ما کوثر که بوديم پرسوسک بود
الان مارمولک وروباه وسگم اضافه شد
چيزي نيست که
علاوه برمشکلات اب وبرق
مشکل گاز هم اضافه شده
گاهي قعطي گاز هم داريم
والبته بگم که بعضي سوئيتها اب سرد کن ندارن ومجبورن از اباي ديگه سوئيت ها استفاده کنن.