نقاشی کودک یک پیام است و آنچه را که او نمی تواند به لفظ در آورد به ما انتقال می دهد. درک زبان نقاشی کودکان اطلاعات ارزنده ای در اختیار همه کسانی قرار می دهد که خواهان درک و دریافت راز و رمز جهان کودک هستند.کودک همه مسائل زندگی خود را به واسطه نقاشی به تجربه در می آورد،خود را می آزماید و "من" خویشتن را بنا می کند. خطوط ترسیمی،انعکاسی از دنیای هیجانی اوهستند و نقاشی به تنهایی به منزله جهانی است که به موازات افزایش هشیاری و دگرگونی های کودک،متحول می گردد.همه پرسش های پنهانی،شادی ها ، اضطراب ها ، عشق ها و ترس های کودک در نقاشی بازیافته می شود. کودک الفاظی را برای بیان احساس خود در اختیار ندارد و نقاشی از راه راز و رمزهایی مانند خورشید،آب، درخت،خانه و آدمک بدون هیچ قید و بندی به جای او سخن می گوید.نقاشی در فراسوی لذتی که برای کودک ایجاد می کند آشکار کننده تمامی شخصیت اوست،اگر بتوانیم این پیام را درک کنیم خواهیم توانست روابط خود را با کودک غنی سازیم و راه را بر تحقق نیروهای بالقوه و حفظ تعادل عاطفی وی بگشاییم.(این گزارش به مناسبت هفته ملی کودک در روستای چم گز از توابع شهرستان پلدختر استان لرستان و با همکاری انسیه حیدری روانشناس بالینی عکاسی شده است و از کودکان خواسته شده بود که تصویری از خودشان را ترسیم کنند.)

روایت امروز ما داستان بانویی ست که در «چم گز» زندگی می کند، در نزدیکی شهرستان سیل زده پلدختر. یک مادر که سی و اندی سال پیش، خود مشوق فرزند و همسرش بود تا رهسپار جبهه های جنگ بعثی های متجاوز شوند و حالا مفتخر است که تنها مادر شهید روستاست. این روزها، اهالی این روستا زیر سایه رشادت امثال همین خانواده روزگار می گذرانند. خانواده ای که حالا محورش یک مادر فداکار است. مادری که سنگ صبوری دوست داشتنی برای همه است و در عین حال تمام امورات زندگی را هم به دوش می کشد و بار نبود پسر بزرگش و از کار افتادگی دلاور مرد جانبازش او را از پای در نمی آورد. برای شاطلا نعمتی 75 ساله، همان مادرِ قهرمانِ قصه ما ،از جوان رشیدش که سال 61 در بیست سالگی به شهادت رسید، تنها قاب عکسی به یادگار مانده تا آنرا به آغوش کشد و اندکی قلب صبورش را آرام کند.