همین‌طور که نگاه می کردیم، ناگهان دیدیم از طرف خیمه‌های ابی عبداللَّه، پسر نوجوانی بیرون آمد: «کانّ وجهه شقّة قمر» ؛ چهره‌اش مثل پاره ماه می درخشید.

مرحمت به یک باره بغضش ترکید و سرش را پایی انداخت و با کلماتی بریده بریده گفت: «آقا جان! حضرت قاسم علیه‌السلام ۱۳ ساله بود که امام حسین علیه‌السلام به او اجازه داد برود در میدان و بجنگد، من هم ۱۳ سالم است، ولی فرمانده سپاه اردبیل اجازه نمی‌دهد به جبهه بروم. هر چه التماسش می‌کنم، می‌گوید ۱۳ ساله‌ها را نمی‌فرستیم. اگر رفتن ۱۳ ساله‌ها به جنگ بد است، پس این همه روضه حضرت قاسم‌علیه‌السلام را چرا می‌خوانند؟»