به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، شاه از نظر سیاسی به جای مشارکت دادن نسل جدید ایرانیان مسیری کاملا متضاد را در پیش گرفت و روزبه‌روز، به‌ویژه از اواخر دهه ۱۳۴۰ به بعد، استبداد فردی را جانشین الیگارشی حاکم بر کشور کرد.
در تیرماه ۱۳۵۵، در اوج حاکمیت فردی بر کشور، شاه در پاسخ به یک خبرنگار خارجی که پرسید: «می‌توان گفت تمام تصمیمات مهم در این کشور را خود اعلیحضرت اتخاذ می‌کنند. آیا این روش نمی‌تواند به نوعی از عدم دخالت مردم تعبیر شود؟»، به جای تکذیب مسأله یا اغراق‌آمیز خواندن این برداشت، صراحتا به دفاع از این وضع پرداخت و افزود: ما مجبور نیستیم هر کاری که غربی‌ها انجام می‌دهند، تقلید کرده و عین آن را انجام دهیم. آنچه از دید ما بهتر است، آن را برمی‌گزینیم و نیازی به توصیه دیگران نداریم که راه ما را تعیین کنند.»
مدت‌ها بود که شاه، به کمک درآمد‌های نفتی، شخص خود را جانشین مردم کرده بود و به جای همه تصمیم می‌گرفت.۱
منبع:
سعید لیلاز، موج دوم، تجدد آمرانه در ایران: تاریخ برنامه‌های عمرانی سوم تا پنجم، انتشارات نیلوفر، ص ۴۹۰.
ارسال نظرات