به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجو، قصه‌ی امروز شعار زن زندگی آزادی، در عمل و آنچه امروز پیرامون این مفاهیم می گذرد، ابتلای به فحشای کلمات است. از زن می‌گویند اما نمی‌گویند کدام زن؟ زندگی را فریاد می‌زنند اما نمی‌گویند کدام زندگی؟ آزادی را بر سر دست گرفته‌اند اما نمی‌گویند کدام آزادی؟ بیراه نیست اگر بگوییم این شعار فریبنده از همان بدو تولد تا به امروز که به مدد غول‌های رسانه‌ای و هشتک‌پرانی‌ها و فیو و ریتوئیت‌های دلاری و ریالی ترند شده، به همین عارضه مبتلا بوده است.
شهید آوینی در کتاب «رستاخیز جان» به نقل از آلبر کامو ، فیلسوف و نویسنده‌ی فرانسوی می‌نویسد: «کلمه‌های آزادی و برابری را، هم بر سردر زندان‌ها می‌نویسند و هم بر سردر معابد بازرگانی، با این همه به فحشا کشاندن کلمه‌ها با عواقب آن همراه است». در ادامه با بیان اینکه جامعه‌ی ما نیز مبتلابه این فحشا است، می‌گوید: «ما امروز شاهد عواقب همان امری هستیم که کامو می‌گفت؛ به فحشا کشاندن کلمات. هیچ کلمه‌ای دیگر در شأن حقیقی خویش واقع نیست و در فرهنگ رسانه‌ای، هر کلمه بر انواع و اقسام معانی متضاد دلالت دارد».
