کند و کاوی در ورزش ساری؛
گروه ورزشی «خبرگزاری دانشجو»- حسین برزگر؛ امروزه به موازات پیشرفت های تکنولوژیکی و صنعتی و استفاده از خدمات ماشین در فعالیت های جاری، شاهد شکل گیری جامعه ای کم تحرک و به تبع آن کاهش فعالیت های روزانه افراد هستیم.
تربیت بدنی و مراقبت از جسم، بخش مهمی از تعلیم و تربیت است که از طریق فعالیت های بدنی، جریان رشد را در تمام ابعاد وجودی انسان تسهیل می کند و موجب شکوفایی استعدادها می شود و به عنوان یک پدیده اجتماعی و به دلیل تنوع در کارکردها، اثرات متقابلی روی سایر پدیده ها دارد. توسعه تربیت بدنی و ورزش، زمینه ساز تامین و تربیت نیروی انسانی سالم و بخشی از برنامه های توسعه ملی و متعاقب آن توسعه منطقه ای، بومی و محلی است. از این رو ورود ورزش به برنامه های توسعه کشور مستلزم رعایت همه جوانب، آثار و کارکردهای این پدیده است.
طرح جامع توسعه تربیت بدنی و ورزش با رویکردهای فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی، تربیتی، بهداشتی و ... بر اساس مفاد قانونی برنامه سوم کشور تدوین شد و انتظار می رود که این سند ملی با بهره گیری از نظرات متخصصان، کارشناسان و دست اندرکاران ورزش و سایر حوزه های مطالعاتی در استان مازندران و به خصوص شهرستان ساری تحقق عملی و عینی یابد و توجه به وضعیت اعتبارات ورزشی به خصوص در بخش عمرانی می تواند اجرای کامل طرح را کمک کند.
ورزش به لحاظ موضوعی دارای دو ویژگی است که اولی از نظر علمی و کاربردی، رشته های علوم بهداشتی، علوم پزشکی، روان شناسی، جامعه شناسی، مدیریت، مهندسی و ... تحت پوشش دارد و دیگری میان بخشی بودن ورزش است که سازمان ها، موسسه ها و بخش های مختلف جامعه را در بر می گیرد.
یکی از رویکردهای نوین طرح جامع توسعه تربیت بدنی و ورزش می تواند از بین بردن فاصله در استفاده از امکانات موجود که موجب غنای فرهنگ ورزش در جامعه باشد و در آن صورت دارای پیامدها و دست آوردهای ارزنده ای خواهد بود:
1- عمومی کردن ورزش 2- علمی کردن تربیت بدنی 3- توسعه ورزش قهرمانی در رشته های اولویت دار 4- تمرکز امور سیاست گذاری و نظارت 5- واگذاری امور تصدی به بخش غیر دولتی 6- توسعه پژوهش و تحقیقات 7- توجه جدی به امور تربیت بدنی و ورزش در مدارس و دانشگاه ها.
در این طرح باید تعامل سازمان ورزش با دستگاه هایی چون نظام آموزش عمومی و عالی، توجه به زیرساخت ها، نظام بهداشت و درمان و سلامت، جامعه زنان، کاهش وابستگی اعتباری ورزش به درآمدهای نفتی، توجه کافی به هزینه کرد منطقی اعتبارات ورزشی، توجه لازم به هیئت های ورزشی و همینطور فراهم کردن بسترهای مناسب برای تقویت بعد پژوهشی ورزش ضروری است.
بهبود وضعیت اعتبارات هزینه ای و تملک دارایی (سرمایه ای) بخش تربیت بدنی برای شهرستان ساری با توجه به مرکزیت سیاسی- اداری و داشتن استعدادهای درخشان می تواند در راستای رعایت عدالت اجتماعی و برخورداری آحاد جامعه بخصوص شهروندان ساروی از منابع و امکانات موجود کمک شایانی نماید. تقویت و حمایت از طرح توسعه ورزش در شهرستان ساری می تواند حوزه های ورزش همگانی، تفریحی، ورزش پرورشی ،ورزش قهرمانی و ورزش حرفه ای را شامل شود.
بررسی های انجام گرفته نشان می دهد مهمترین موانع توسعه ورزش ساری عبارتند از:
1- حمایت و پشتیبانی ضعیف و یا محدود از باشگاه های ورزشی و نحوه مدیریت تیم ها
2- عدم رغبت و تمایل اندک سرمایه گذاران بخش خصوصی
3- مشارکت ضعیف دستگاه های دولتی و بخش های عمومی در راستای حمایت از امر ورزش
4- مهاجرت ورزشکاران ساروی به خارج از شهرستان و استان
در شرایطی که در گذشته نه چندان دور در شهر ساری با برنامه ریزی، نظارت و پشتیبانی سازمان های عمومی چون شهرداری، بانک ها و شرکت های وابسته به وزارت نیرو، جهاد کشاورزی و نیروهای مسلح تیم های شاخصی در عرصه رقابت های ورزشی در گستره ملی ظاهر می شدند اما اکنون در شهر ساری چنین روندی را در رقابت های لیگ های برتر در رشته های پر طرفدار به ندرت می بینیم.
حمایت شهرداری و شورای شهر (مدیریت شهری) از توسعه ورزش نباید مقطعی، گذرا و پراکنده باشد بلکه باید بصورت یک برنامه عملیاتی مدون و مستمر صورت پذیرد. به نظر می رسد در این راستا تشکیل انجمن ورزشی برای توسعه ورزش شهر ساری مفید و موثر باشد؛ به گونه ای که بتواند کمک های خیرین ورزش دوست را جلب و جذب نماید.
چنین حرکتی در شهرستان بابلسر صورت گرفته است. با راه اندازی این مجمع ورزشی مردم نهاد می توان در حوزه استعدادیابی و شناسایی چهره های فنی ورزشی نیز اقدامات موثری را انجام داد.
مقرر شده بود که سالن ورزشی سرپوشیده به ظرفیت شش هزار نفر در اتوبان ساری- قائمشهر (ماهفروجک) از محل اعتبارات سفر استانی هیئت دولت به بهره برداری برسد اما چندین سال است که این پروزه عملا مغفول مانده است و برخی از هیئت های ورزشی استان مانند ووشو و والیبال به خارج از ساری انتقال داده شده اند و محل فعالیت آنها در شهرهای قائمشهر و بابل است.
در راس هیئت های ورزشی باید افرادی علاقه مند، متعهد، خلاق، برنامه ریز و توانمند قرار گیرند تا پروژه توسعه و تقویت ورزش شهر ساری مورد توجه و اهتمام لازم قرار گیرد.
در حال حاضر از بین شهرداری های استان مازندران تنها شهرداری های آمل و نوشهر است که در تیم داری و مدیریت باشگاه مشارکت می کنند و این اتفاق در صورت تحقق شرایط می تواند برای مرکز استان نیز صورت پذیرد. با وجود داشتن استعدادهای ورزشی شهر ساری و چهره های جوانی چون روح الله عرب، رامین رضاییان، شیث رضایی و امید عالیشاه (فوتبال)، ملیحه فضلی و مارال اسدی (ووشو)، امید غلامی (والیبال)، محمدرضا براری (وزنه برداری)، محمود لطفی، جواد منتظر و طاها مرتضوی (فوتسال)، میلاد کهنسال، راعد تیزکار و سعید سعیدی زند( تکواندو)، رحیم و رضا مومنی و محمدرضا فردوسی (اسکواش)، احمد اصغرپور، رضا و احمد جبرئیلی (دوچرخه سواری)، عطیه السادات رضایی و عالیه محمودی (ورزش معلولین)، عباس دباغی، تقی داداشی، آرش دنگسرکی، لطیف مومنی، جواد داداشی، مهدی یگانه جعفری و عباس گلی گرمستانی، هادی پورعلیجان، پویا حسینی، اصغر رودپشتی(کشتی آزاد) به عنوان چهره های برتر ورزشی که در سطح مسابقات ملی، بین المللی و جهانی دارای عناوین برتر می باشند.
این در حالی است که شهر ساری تا کنون نتوانسته است در سطح لیگ های برتر، نمایندگان خود را به صورت منسجم و در تراز ورزش مازندران ساماندهی، جذب و به جامعه ورزش عرضه نماید و در برخی از رشته های ورزشی نیز وضعیت پرورش استعدادها و تربیت تیم ها و ورزشکاران چندان رضایت بخش و مطلوب نیست.
در رشته هایی چون بسکتبال، تیراندازی، پرورش اندام، کاراته، هندبال، جودو، دوومیدانی، ژیمناستیک، کشتی فرنگی، شنا، شیرجه، واترپلو و ... اقدامات موثر و سازنده و زیربنایی کافی صورت نپذیرفته است.
در رشته فوتبال، تیم صنعت ساری که زیر نظر اداره کل ورزش و جوانان استان مازندران و استقلال ساری که توسط بخش خصوصی اداره می شوند، با مشکلات متعددی مواجه هستند و نتایج ضعیفی را در رقابت های فصل جاری بدست آورده اند.
در گذشته نه چندان دور، شهر ساری به خاطر قطب بودن ورزش در شمال کشور، میزبان برگزاری مسابقات بین المللی جام های مشهوری چون جام جهانی کشتی و دهه فجر بود اما از این رویدادها در سال های اخیر خبری نیست.
با توجه به استعداد و توانایی شهر ساری، انتظار می رود مازندران، بخصوص شهر مرکز استان میزبانی رقابت های ورزشی معتبر را در سطح آسیایی و بین المللی و حتی جهانی به ویژه رقابت های دهه فجر قبول کند چون که مازندران همیشه میزبان شایسته ای بوده است. در راستای حمایت و تقویت طرح توسعه ورزش ساری می توان باشگاه برنامه ریزان ورزشی را در مرکز استان راه اندازی کرد و با استفاده از توان ورزشکاران جدید و تجربیات ورزشکاران گذشته (پیشکسوتان) در سطوح مختلف، زمینه های ارتقای ورزش را در این شهر با سابقه و پیشینه غنی فرهنگی فراهم آورد.
تحقق این خواسته در صورت برنامه ریزی، تصمیم گیری و مشارکت مردم و مسئولان به ویژه اهالی ورزش با رویکرد علمی، فرهنگی و کارشناسی دور از دسترس نخواهد بود.
ارسال نظرات