این استادیار موسسه پژوهشی "حکمت و فلسفه ایران" که پس از فتنه 88 به حلقه فتنه‌گران خارج نشین پیوسته است و هرازگاه در سایت جرس قلم‌فرسایی می‌کند، چند هفته پیش به علت غیبت غیر موجه و دو ساله، از این موسسه اخراج گردید.
وی که به تازگی کتابی تحت عنوان "در سپهر سپهری" را برای اخذ مجوز از وزارت ارشاد و چاپ به انتشارات "نگاه معاصر" عرضه کرده است، برای اثبات وفاداریش به فتنه‌گران با انتشار مطلبی در سایت جرس تحت عنوان "هر آنکه کشته نشد از قبیله ما نیست " درباره اخراجش از موسسه مزبور چنین نوشته است: «چند هفته پیش حکم اخراج خود را از مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران به امضای ریاست مؤسسه، عبدالحسین خسروپناه دریافت کردم. در حکم صادر شده که نسخه الکترونیک آن بدست من رسیده؛ علت اخراج غیبت غیر موجه ذکر شده است. به رغم شوق وافری که به تعلیم و تعلم و نوشتن در فضای فلسفی و فرهنگی ایران و مصاحبت و مباحثه با دانشجویان فهیم و فلسفه پژوهان عزیز ایرانی داشته و دارم؛
حدود دو سال پیش، به سبب فشارهای سیاسی پس از انتخابات ریاست جمهوری سال 88، تنها به علت پیوند پدری- فرزندی با عبدالکریم سروش، تلخکامانه مجبور به ترک دیار و کاشانه شدم و در این سوی دنیا سکنی گزیدم. من غیبت کرده ام، اما نه غیبت غیر موجه؛ درخواست تمدید مرخصی - با توجه به اینکه پس از خروج از کشور به تدریس و تحقیق در دانشگاه تورنتو مشغول شده بودم- و تعیین وضعیت اداری و استخدامی من از جانب خودم و وکیلم به صورت کتبی و حضوری از وزارت علوم، تحقیقات و فناوری چند بار پیگیری شد و البته راه به جایی نبرد.
بعید می دانم اگر آنچه بر من رفت بر جناب خسروپناه، رئیس موسسه رفته بود و ایشان قدری از آن بی‌پناهی‌ها، دلهره‌ها، تهدید‌ها و ناامنی‌ها را می چشید و نیروهای امنیتی به او می گفتند "آماده شهادت باش" و "عوامل اسرائیلی ترا هم مثل خواهر زاده میر حسین موسوی ترور می کنند"، زودتر از من محل کار و کاشانه خود را رها نمی کرد. البته من در این میان تنها نبودم؛ پیش از من نیز احکام اخراج عبدالکریم سروش و محسن کدیور، دیگر اعضاء هیئت علمی مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران در دو سال اخیر صادر شده است.»
حدود دو سال پیش، به سبب فشارهای سیاسی پس از انتخابات ریاست جمهوری سال 88، تنها به علت پیوند پدری- فرزندی با عبدالکریم سروش، تلخکامانه مجبور به ترک دیار و کاشانه شدم و در این سوی دنیا سکنی گزیدم. من غیبت کرده ام، اما نه غیبت غیر موجه؛ درخواست تمدید مرخصی - با توجه به اینکه پس از خروج از کشور به تدریس و تحقیق در دانشگاه تورنتو مشغول شده بودم- و تعیین وضعیت اداری و استخدامی من از جانب خودم و وکیلم به صورت کتبی و حضوری از وزارت علوم، تحقیقات و فناوری چند بار پیگیری شد و البته راه به جایی نبرد.
بعید می دانم اگر آنچه بر من رفت بر جناب خسروپناه، رئیس موسسه رفته بود و ایشان قدری از آن بی‌پناهی‌ها، دلهره‌ها، تهدید‌ها و ناامنی‌ها را می چشید و نیروهای امنیتی به او می گفتند "آماده شهادت باش" و "عوامل اسرائیلی ترا هم مثل خواهر زاده میر حسین موسوی ترور می کنند"، زودتر از من محل کار و کاشانه خود را رها نمی کرد. البته من در این میان تنها نبودم؛ پیش از من نیز احکام اخراج عبدالکریم سروش و محسن کدیور، دیگر اعضاء هیئت علمی مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران در دو سال اخیر صادر شده است.»
ارسال نظرات