باشگاه دانشجویان «خبرگزاری دانشجو» احسان مهرگان، گروهی از افراد جامعه ما با اینکه سخت معتقد به حجاب هستند و حتی گاهی سخن ها در وصف آن می گویند و متن های زیبایی می نویسند و شعرهایی می سرآیند؛ در عمل حرکاتشان نشان دهنده نفی حجاب است، اینان باید به حجاب ایمان بیاورند و حجاب چیز ساده ای نیست که بتوان به سادگی آن را به دست آورد.
از آموخته های امام المتقین امام علی (ع) است که هرگاه بخواهیم به چیزی ایمان بیاوریم، باید از سه جهت ایمان و اعتقاد با قلب، اقرار به زبان و عمل به اعضا اظهار شود.
و اگر یکی از این سه مرحله نقصی داشته باشد، کار بی فایده است و گویی دونده هایی هستیم که در مسابقه ای شرکت کرده ام، اگر فقط مرحله اول مسابقه را پشت سر بگذاریم و از راه بمانیم در مسابقه بازنده‌ایم و هیچ کس اعتنایی به ما ندارد و اگر به دور دوم برسیم و آن راهم به پایان برسانیم و باز بایستیم، تماشاچیان به دیده لاف زنان به ما می نگرند و اگر مرحله سوم را کامل به پایان نرسانیم و در پشت خط پایان بایستیم، تماشاچیان به دیده دیوانگان به ما می نگرند؛اما اگر هرسه مرحله را به پایان ببریم و از خط پایان بگذریم به ما تبریک می گویند و کنجکاوی علت شرکت و نحوه پیروزی را می کنند. این گونه است که نباید کاری را نیمه تمام گذاشت، حتی حجاب را و باید حد کمال آن را اجرا کرد.
در جوامع غربی که هیچ آموزشی در مورد حجاب ندیده اند و هیچ الگوی مشخص و ثابتی برای پوشش ندارند با یکبار برخورد با آن و چشیدن طعم حجاب شیفتۀ آن می شوند؛ در صورتی که در کشورهای غربی حجاب را برای زن و مرد چون زندان می دانند و آن را نکوهیده می دانند و نمی پسندند و حتی قوانینی علیه افراد باحجاب و برای مبارزه با آنان وضع می کنند و آنان را از مزایای اجتماعی نظیر حضور در دانشگاها و مدارس و دیگر مراکز علمی واجتماعی محروم می کنند. آن هم به علت حجابشان.
آن ها به خاطر حجابشان از همه چیز می گذرند و با کمال تعجب مشاهده می کنیم که این افراد اکثراً جزو روشنفکران نه روشنفکران غرب زده بلکه تحصیل کرده و با مطالعه هستند که کمال انسانیت و آزادی خود را در حجاب یافته اند.
آیا درست است مایی که الگوی حجاب بانوان جهانیم، به آن کم اعتنایی کنیم.
ارسال نظرات