به گزارش گروه فضای مجازی «خبرگزاری دانشجو»، وبلاگ یادداشت‌های شخصی نوشت:
ترکیب نامزد‌ها و ائتلاف‌ها دارد کم کم مشخص می‌شود و حرارت انتخابات جامعه را فرا می‌گیرد؛ چهره‌های بزرگی آمده‌اند؛ حاشیه‌ها بی‌اندازه است و اخبار هر روز بیشتر می‌شود؛ خبرگزاری‌های بزرگ و کوچک سعی می‌کند در اطلاع‌رسانی شان سریع‌تر و قوی‌تر از دیگران باشند؛ خیلی از ستادها نیروهایشان را جذب و فعالیت‌ها را آغاز کرده‌اند.
قدرت پدیده جالبی است! عروس هزار رنگی است که خیلی‌ها برای تصاحبش حاضر به هر کاری هستند؛ اغلب هم در طول تاریخ در اختیار ستمگران و زورگویان بوده است؛ همان‌ها که برای بدست آوردن و حفظ آن حاضر به هر جنایتی هستند.
در تاریخ اما آنگاه که مقربان درگاه حق قدرت را در اختیار داشته‌اند ماجرا تفاوت زیادی کرده است؛ آنها برای حفظ این قدرت حتی برای به دست آوردن آن کمترین رغبتی نشان نمی‌دهند.
رسول الله (ص) مگر نمی‌دانست از همین اطرافیانش کسانی هستند که آتش بیار بزرگترین فتنه بشری خواهند بود؟ مگر نمی‌دید دسیسه‌های پنهان و شبانه برخی از نزدیکانش را برای چنگ زدن به قدرتی که حق شان نیست؟ مگر اخبار الهی به ایشان نمی‌رسید که همین‌ها روزی هم دختر و هم نوه عزیزشان را به قتل می‌رسانند؟
* حضرت علی (ع) از حق خویش مظلومانه چشم پوشید
اولیاء خداوند برای حفظ و تحکیم پایه‌های قدرت خود از هزار کاری که از لحاظ شرع و حتی اخلاق هم پذیرفته است و می‌توانند انجام دهند منصرف هستند و چشم بسته‌اند روی این کارها...
حضرت امیرالمومنین علی (ع) در جریان غصب خلافت وقتی برای حفظ دین مردم مأمور به صبر شد و حجت را برای مردم تمام کرد قدرت را رها کرد و از حق خویش مظلومانه چشم پوشید؛ چندین سال و زمان آن‌طور گذشت که ابرقدرتی چون امیرمومنان (ع) خانه نشین باشد حتی پشیمانی اعضای شورای انتخاب خلیفه دقیقاً بعد از انتخاب عثمان هم نتوانست مولا را ترغیب به باز پس‌گیری خلافت از خلیفه سوم کند.
بعد از قتل خلیفه سوم بود که مردم برای بیعت با ایشان تجمع کردند طوری که عبای ایشان پاره شد و جان حسنین در خطر قرار گرفت؛ ایشان اینبار هم ابداً تمایلی نشان ندادند چون امت سست عنصر را می‌شناختند؛ اما تقدیر در آن عصر مهیای حضور مولا شده بود و امیرمومنان (ع) بر کرسی خلافت تکیه زدند.
در زمان خلافت مولا هم دشمنان و مخالفین خود را تا حد کلافه شدن یاران تحمل می‌کردند و جز در مواردی که راهی جز نبرد با آنها برای حفظ دین نبود از مقابله دوری می‌کردند.
از ماجرای نبرد صفین و صبر در مقابل جهل مرکب اطرافیان و حکمیت ابوموسی اشعری تا استغفار مولا از گناه مرتکب نشده در نبرد نهروان و خطابه‌ها و هشدارهای فراوان قبل از هر نبرد و هزار قصه پر غصه دیگر، آری برخورد کریمانه و بزرگوارانه در عین قدرت و عدم طغیان، منش اولیاءالله است.
البته این به این معنا نیست که ولی خدا به دنبال پس گرفتن حق الهی و انجام وظیفه محوله از سوی پروردگار نیست؛ ولی خداوند همیشه آماده نبرد با ظالم و حکومت آن هستند اگر امت و پیروان با بصیرت و فداکار داشته باشند.
* وقتی تاریخ تکرار می‌شود
تاریخ دارد تکرار می شود؛ اینبار قیام روح خدا نتیجه می‌دهد و تقدیر بر آن است که تنها حکومت شیعی جهان در تاریخ تشکیل شود؛ امام خمینی (ره) از نسل برترین اولیاء خداست و خوب می‌داند که قدرت بدون تقوا می‌تواند انسان را تا قعر دوزخ ببرد.
او قدرت را وسیله‌ای برای رسیدن به خدا می‌‌‌‌‌بیند و فرمان به تشکیل نهادها و گروه‌های انقلابی می‌دهد و سربازان و رزمندگانی برای اسلام تربیت می‌کند که بی‌‌نظیرند؛ در تمامی این سال‌ها تکیه او به امت خود است و امتش با بصیرت‌ترین قوم اسلام است.
این امت در امتحان 8 سال فدا شدن در راه ولایت درخشیده‌اند؛ تکیه امام (ره) به امت است؛ برای روح خدا فرقی نمی‌کند چه کسی رئیس جمهور شود چه کسی نشود؛ او در دیدار آقای فارسی رقیب بنی‌صدر می‌فرماید که «به خدا برای من فرقی نمی‌کند شما رئیس جمهوری شوید یا آقای بنی صدر» آری انگار قدرت امام (ره) از جای دیگری است.
زمان می‌گذرد و روح خدا با دلی آرام و قلبی مطمئن سوی خدا می‌رود؛ جانشین خلف‌اش، سید علی خامنه‌ای سال‌هاست که شاگرد مکتب علی(ع) و مرید روح خداست؛ او هم قدرت را می‌شناسد؛ رهبرمان خامنه‌ای انگار خود امام خمینی (ره) است.
* چه ساده‌اند آنها که می‌گویند نظر رهبری با فلانی است!
سید علی پرچم ولایت را با صلابت تمام در دست گرفته است و اجازه کمترین جسارتی به دشمن نمی‌دهد اما این صلابت، اقتدار و نیرو جز برای انجام وظیفه الهی نیست.
وه که چه ساده‌اند آنها که خیال می‌کنند برای آقا فرقی دارد چه کسی رئیس جمهور شود چه کسی نشود، وه که چه ساده‌اند آنها که می‌گویند نظر رهبری و حمایتش با فلانی است! چقدر ساده‌اندیش یا مغرض‌اند آنها که خیال می‌کنند امام امت دستوراتی پشت پرده برای حفظ قدرتش صادر می‌کند تا مثلاً با روی کار آمدن فلان کس خودش قوی‌تر شود! هرچند که برای خیلی‌ها باور کردنی نیست این آرامش تماشایی رهبرمان خامنه‌ای.
این را همه بدانند که تکیه گاه قدرت ولی خدا فقط و فقط مردم است؛ این مردم هستند که به نسبت بصیرتشان کار امام را آسان‌تر و یا سخت‌تر می‌کنند؛ ولی فقیه در اوج تقواست و اهل ظلم و دنیا طلب هم نیست وقتی چنین شخصی حاکم باشد مردم اصل ماجرا هستند؛ می‌بینیم جمله «مترقی‌ترین اصل اسلام ولایت فقیه است» چقدر صحیح است، شفاف‌ترین نوع مردمسالاری.
در این جنگ قدرت، امام امت حضرت خامنه‌ای منتظر حماسه بصیرت است او بدون هیچ دخالتی در انتقال قدرت همراه با دعای خود مردم را راهنمایی می‌کند برای انتخاب کاندیدای اصلح.
انتخاب اصلح یعنی 4 سال آرامش رهبرمان؛ باید بدانیم که وظیفه بزرگی روی دوش ماست؛ امتحانی که ما را برای ظهور مهدی آل محمد(ص) آماده می‌کند.
در این روزها باید صحنه را خوب ببینیم؛ بگردیم دنبال هماهنگ‌ترین دولت با ولی؛ بگردیم دنبال آنها که شیفتگان خدمت‌اند و نه تشنگان قدرت؛ آنها که قدرت برایشان بی‌ارزش است و فقط وسیله‌ای برای رسیدن به خداست.
آنها که سال‌ها نقشه نکشیده‌اند برای حضور در منصب ریاست جمهوری، به راهنمایی‌های راهبر گوش دهیم که راه را بشناسیم از چاه.
همه صبوری‌های اولیا خدا در برابر دسیسه‌ها جز برای این کلام خدا نبوده و نیست که «فَاستَقِم کَما أُمِرتَ وَمَن تابَ مَعَکَ وَلا تَطغَوا ۚ إِنَّهُ بِما تَعمَلونَ بَصیرٌ؛ ایستادگی در این راه بدون طغیان و سرکشی خویشتن و ایضاً همراهان که بزرگترین وظیفه رهبران آسمان بوده و هست».
ما امت رهبرمان خامنه‌ای تکیه گاه امنی خواهیم بود برای قدرت امام زمان (عج) در این آخرالزمان فتنه خیز...