تخریب یعنی چه؟

به گزارش گروه فضای مجازی «خبرگزاری دانشجو»، در آخرین بروزرسانی وبلاگ «ماه‌وآه» آمده است:

 

زمان، زمان انتخابات است. زمانی که چه بخواهیم و چه نخواهیم فتنه ای کوچک یا بزرگ در آن خوابیده است. اگر بصیرت داشته باشیم به آن مبتلا نمی شویم و اما اگر ذره ای بی بصیرتی به خرج دهیم مبتلا شدن که هیچ حتی ممکن است مرکبی شویم برای آن. بصیرت یعنی تقوا. یعنی این که تقوا را در هر شأنی و در هر جایگاهی رعایت کنیم.

 

بحث مهمی که در این زمان ها مطرح می شود بحث جذاب شناخت اشخاص است. بحثی که به بهانه آن غیبت ها و بعضاً تهمت هایی زده می شود. گاهی به بهانه همین شناخت کاندیدا ها تخریب افرادی صورت می گیرد که پایداری نظام تا کنون به خاطر وجود آنان بوده است. کسانی که اگر در این روز ها هم قربانی نشده بود، معلوم نبود مصلح نظام به نا کجا آباد ها که نمی رسید. شخصیتی که بار دیگر فدا شد تا پیرمردی گلوی انقلاب را بیش از این نفشارد. نمی خواهم نام ببرم از آن ها، هرچند که اگر شخصی در این فضا ها باشد همین اشاره ها او را کافی است.

 

در این میدان دو رنگی برخی افراد چه زیبا نمایان می شود و چه زشت برخی افراد گول ظاهر ها را می خورند و چه زشت تر که با این ظاهر بینی چه افرادی را به حاشیه نظام می کشانند، کسانی که خود اصل نظام بوده اند. این حرف ها را بیشتر به عنوان درد دل خود گفته و می گویم ، نه به عنوان گوشه و کنایه به افراد و اشخاص.

 

باید بدانیم که تخریب یعنی چه؟ آیا تخریب صرف بیان کردن نکات منفی است؟؟؟ بنده به شخصه بعید می دانم که این حرف صحیح باشد. چرا که اگر کسی نکات منفی کاندیدا ها را بیان نکتد چگونه می خواهد بفهمد در بین کاندیداهای هم تراز کدام یک برترند؟ و یا اصلا کدام کاندیدا برتر است در بین همه کاندیدا ها؟ باید ملاک ولایت پذیری را در بین کاندیداها بررسی کرد که اگر کسی این ملاک را ندارد نشود خدایی نکرده قضیه سال 88 که میر حسن ها و کروبی ها دوباره روی کار بیایند....

 

حضرت آقا از ما حماسه سیاسی و اقتصادی را با هم خواسته اند. نگفته اند حماسه اقتصادی به تنهایی و یا سیاسی به تنهایی. اما صحیح این است که واقعا این حماسه ها، حماسه باشد. ما ملت ایران هرگز اقتصادی را که با رابطه برقرار کردن با غرب شکل می گیرد را حماسه نمی دانیم. و اگر هم نام حماسه بر آن صدق کند، چنین حماسه ای را نمی خواهیم. فریاد هیهات منا الذلة بزرگان ما هنوز در گوش ماست. نوای مشت های پولادین در دستکش های مخملی در گوش ماست.

 

تخریب یعنی این که به هر بهانه ای بدون در نظر گرفتن اخلاقیات و شرعیات بیاییم به هرشخصی بزنیم. و قلم را در جاهایی که نباید خرج کنیم. علماء ما خودشان را خرج می کنند که 88 ها پیش نیاید آن وقت ما به جای آن که آن ها را رشد دهیم بدتر تخریبشان می کنیم. تخریب یعنی این. اگر یکی از جریانات سیاسی به کنار کشید دیگر نباید او را مذمت کرد، نباید گوشه و کنایه به او زد. که اگر به گوشه و کنایه است ما هم این ها را می دانیم ولی شرع خدا این را اجازه نمی دهد.

 

حداقل این را می دانم که عمار این زمان را شناخته ام.....