درهای آسمان بسته می‌شود؛ لطفا چیزی جا نگذارید!

گروه دین و اندیشه «خبرگزاری دانشجو»؛ رمضان مثل اتاق پر از جواهری بود که 30 روز و سی شب فرصت داشتیم تا در حد توانمان از این همه جواهرات قیمتی جمع کنیم.

حالا هیچ اجباری هم نبود، می‌توانستی در آن اتاق استراحت کنی،بازی کنی و یا حتی خدایی نکرده گناه هم کنی!دست و پای شیطان را بسته‌اند، نفس عماره‌ات که آزاد است!

افسوس که ایام شریف رمضان رفت            سی عید به یک مرتبه از دست جهان رفت

افسوس که سی پاره این ماه مبارک              از دست به یک باره چو اوراق خزان رفت

یادم می‌آید که چند روز به ماه مبارک رمضان مانده بود و یکی از دوستانم می‌گفت: وای...گویی تازه ماه رمضان تمام شده بود،خدا کمکمان کند،در این گرما روزه‌داری بسیار سخت و طاقت‌فرسا خواهد بود.

امروز همان دوستم را دیدم که با افسوس بسیار می‌گفت:راستی فلانی...چرا ماه رمضان امسال اینقدر زود گذشت...من که هیچی نفهمیدم!

باید گفت نیکبخت و سعادتمند آن کسی است که از ماه رحمت و برکت خداوند، کمال استفاده روحی و معنوی را برده و با توبه و انابه به درگاه آن بخشایشگر کریم، دنیا و آخرت خویش را زیبا و روشن ساخته و بدا به حال آن نگون‌بختی که نه تنها از شیرینی و حلاوت روزه ماه مبارک رمضان بهره‌ای نبرد، بلکه با اصرار بر گناه حتی در این ماه سراسر رحمت و برکت، گام‌های بیشتر نیز با خدا و نیکبختی، فاصله گرفت و همچنان رو به تباهی و سیاه رویی در حرکت است.

درهای رحمت بسته شد!

امشب درهای رحمت خداوند بسته می‌شود...البته این بدین معنا نیست که سایه رحمانیت خداوند از بندگانش بر داشته می‌شود؛خدا همیشه رحمان و رحیم است فقط پرونده بخشایش خاصی که در این ماه باز می‌شود تا سال بعد بسته خواهد بود.

روزی فردی به پیامبر اکرم(ص)گفت:«ماه رمضان تمام شد،آیا عبادات من قبول شده یا نه؟

رسول خدا فرمودند: نیازی به پرسیدن نیست تو از خودت بپرس بیین این عبادات تو موجب عوض شدن تو شده یا نه؟!»

حالا من از خودم می‌پرسم...این ماه رمضان، با سال قبل فرق داشتی یا نه؟ اصلا با غیر ماه رمضان فرق داشتی؟ خطایی را از قلم انداختی؟ کسی در خیابان از چشمانت در امان بود؟حجابت با روزهای دیگر فرقی داشت؟ عادت بدی را ترک کردی؟!

رمضان رفت...

خلاصه رمضان رفت، و دلش جاماند پیش بعضی‌ها، شاید هم یادگاری داده، شاید هم امانت است تا سال بعدی که بیاید.

خوش به حال کسانی که هم صاحب این میهمانی خاطر خواهشان شد و هم یک امانتی به دستشان داد،حرف زدن از کسانی که رفته اند همیشه بغض دارد، و کمی درد، و چند علامت سوال، اینکه آیا میتوانستم بیش از این از حضوراش بهره بگیریم؟ آیا موقع رفتن دلش از من راضی بود؟

جایی برای حرف بیشتر نیست...هر کس خود بهتر می‌داند که رمضان رفته از او راضی بوده یا نه!