محمدتقی فهیم در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگی «خبرگزاری دانشجو»، گفت: اساساً امید یکی از عناصر هنر است، چه در سینما و چه در سایر شاخصه های هنری، اگر امید را از آثار حذف کنیم چیزی جز تباهی، پلیدی و زشتی در هنر باقی نمی ماند؛ یکی از سینماگران معروف ژاپنی معتقد است هنری که امید نیافریند ضد هنر است، بنابراین در حال حاضر اساس سینمای هند و آمریکا بر مبنای امید بنا شده و تمام آثاری که به نمایش گذاشته می شود در انتها روزنه ای از امید را برای مخاطب باز می گذارد و مخاطب این گونه آثار، با افق روشنی برای بهتر زیستن و ادامه زندگی همراه است.
وی افزود: متاسفانه آثار هنری ما در سال های اخیر نتوانسته اند امیدآفرینی کنند، به طوری که در سال های گذشته عموماً بسیاری از فیلم های ما سوژه‌ها و موضوعاتی را دستمایه خود قرار داده اند که حرکت مخاطب به سمت سیاهی، تلخی و دلزدگی را به دنبال دارد.
منتقد سینما ادامه داد: من فکر می کنم همچنان باید منتظر بود و دید در عرصه عمل و رهنمود و راهبرد سینما و در جهت حرکت به سمت تولید مضامین امیدآور چه اتفاقاتی خواهد افتاد؛ تا به حال هر مدیری که بر کرسی سینما نشسته است شعارهای فراوانی داده، اما اگر فقط بخواهد در حد شعار باقی بماند و به عنوان بهانه ای برای سپری کردن دوران مدیریت باشد، قطعاً می توان پیش بینی کرد که چه اتفاق ناگواری برای سینمای ما خواهد افتاد.
فهیم امید را یک مقوله نظری در عرصه هنر دانست و گفت: باید با یک مبانی عمیق کارشناسی شده و پردازش این نظر و جاری کردن آن به بدنه سینما، به خروجی توفیق آمیزی دست پیدا کرد؛ من فکر می کنم تمایل به تولید آثار امیدآفرین خوب است، به طوری که رهبر انقلاب در یکی از مطالباتشان در خصوص رسانه ها، امید را بحث مهمی تلقی کرده اند.
وی اظهار داشت: در حال حاضر کمی تا قسمتی امید فقط در حد تربیون هاست و ما باید منتظر باشیم تا ببینیم که در خروجی آثار چه اتفاقاتی رخ خواهد داد، البته به مصداق آنچه که گذشته، همه شعارهای مدیریت ها در حد اقل به منصه ظهور رسیده؛ چرا که عموماً مدیران درگیر روزمرگی ها شده اند و بیشتر از آنچه که به پیشبرد شعارهایشان در عمل توجه کنند، به دنبال سپری کردن اوقات بودند.
فهیم در همین زمینه افزود: امیدواریم که در دوره جدید، مدیریت تازه نفس از روزمرگی ها عبور کند و از درگیر شدن با مسائل جزئی و حاشیه ای اجتناب ورزد و همچنین امید به عنوان یک نظریه جدی در عرصه عمل بر بدنه مضامین و مایه های آثار سینمای ایران جاری شده و گسترش یابد.
منتقد سینما در بخش دیگری از سخنانش گفت: آن چیزی که مشخص است این است که در حال حاضر امید در سطح جامعه ما جاری شده و می توان گفت همه به نوعی امیدوار هستند که اتفاقات جدیدی در سینما رقم بخورد، البته فعلاً که هیچ اتفاق خاصی نیفتاده، اما همین امید جاری شده خود جای امیدواری دارد.
وی عنوان کرد: معتقدم این موضوع بستر و ظرفیت بزرگی را در دسترس ایوبی قرار داده که کمتر در دوره های گذشته به وجود آمده که البته مهم است؛ به عبارتی دیگر در ابتدای روی کار آمدن ایوبی این موج به شکل درخواست مطالبات عدالتخواهانه شکل گرفت و در ادامه با مسائل دیگری روبرو شدیم، بنایراین یک بستر و شرایط خوب و البته جدیدی فراهم شده و در اختیار ایوبی گرفته که آن، بحث امیدواری است.
فهیم در پایان خاطرنشان کرد: آن چیزی که الان مشهود است، چینش هایی است که ایوبی انجام داده؛ از آنجایی که ایوبی افراد باتجربه ای را در مناصب مختلف گذاشته، این، امیدواری را تشدید کرده است؛ البته معتقدم این امید شامل پارامترهایی می شود که به نظرم باید در ابتدا تبیین و طی برنامه های کوتاه مدت و بلند مدت برای تحقق آن تلاش شود.