به مناسبت سالروز رحلت شیخ طوسی؛
گروه اندیشه «خبرگزاری دانشجو»؛ ولادت و رحلت علماء دین بستری مناسب برای معرفی زندگانی و آثار این بزرگان است که متاسفانه جریان شناساندن بزرگان دین به یک سوژه کلیشه ای در رسانه ها مبدل شده است که به تاریخ ولادت و وفات،سفرها و اساتید و آثار بزرگان بسنده می‌شود.
اما واقعیت آن است که جدا از زیر شاخه های تخصصی هر علمی که علما و دانشمندان بنابر موقعیت علمی خود به آن می پردازند؛ می توان ادعا کرد که بسیاری از کتب بنابر مقتضیات و ضرورت های زمان نگاشته شده است بدان معنا که با توجه به جریانات سیاسی و اعتقادی که در جامعه رواج پیدا می‌کند علما دست بر قلم می برند و با نگاشتن کتاب سعی می کنند تا از انحرافات فکری جلوگیری کنند.
به عنوان نمونه می‌توان در میان بزرگان شیعه به شیخ طوسی اشاره کرد؛ بیست و دوم محرم مصادف با سالروز رحلت شیخ طوسی ملقب به «شیخ الطائفه» است که همان گونه که اشاره شد رسانه ها در جهت شناساندن شیخ طوسی به همان رویکرد کلیشه ای و غیر کاربردی بسنده کرده اند. اما با دقت در آثار شیخ طوسی می‌توان آثار این بزرگوار را در دو قسم کلی تقسیم بندی کرد. برخی از آثار شیخ طوسی محتوایی تخصصی در علم فقه و کلام دارند که قابل استفاده برای همگان نیست، اما برخی از آثار شیخ طوسی مانند کتاب غیبت ایشان که به بررسی غیبت امام زمان(عج) و جواب دادن به شبهات پرداخته است نه تنها باید خوراک فکری اهل علم را تامین کند، بلکه باید از آن به عنوان منبع تغذیه فکری و اعتقادی برای جوانان و کودکان یاد کرد.
مسئله غیبت امام دوازدهم از جمله اساسی ترین و مهم ترین موضوعات اعتقادی شیعه است که بارها از سوی دشمنان مورد حمله و تهدید قرار گرفته است؛ گاه این حملات چنان گسترده بوده است که سبب حیرت و پریشانی اعتقادی برخی از محبین اهل بیت شده است. دوران شیخ طوسی از جمله زمان هایی است که مسئله غیب امام دوازدهم مورد تهدید و هجمه شدید قرار گرفته است تا آن جا که بعد از غیبت امام دوازدهم فرقه ها و مذاهب متعددی پدید آمدند و با سوالات و شبهات بسیار، موضوع غیبت حضرت را مورد بحث و تدقیق قرار داده اند.
با نگاهی هوشمندانه به جریانات فکری امروز در رسانه های غربی و دنیای مجازی می توان دانست که موضوع غیبت طولانی امام زمان (عج) هنوز برای برخی محل شبهه است و برخی مغرضان با دست آویز قرار دادن شبهات قدیمی مانند طول مدت عمر امام زمان (عج) و غیبت به مهدویت حمله می‌کنند و سعی می‌کنند پایه های آن را سست و بی اساس جلوه دهند.
با توجه به اینکه بزرگانی چون شیخ طوسی از طریق نقل روایات و استدلال های عقلی به این شبهات پاسخ های متقن و محکمی داده اند؛ می توان گنجینه شیعه را بسیار غنی و پر بار دانست؛ تا آنجا که از زمان رسول الله تا امام حسن عسگری ائمه و یاران ایشان با جمع‌آوری احادیث و نوشتن کتب به محکم کردن مسئله مهدویت پرداخته اند و شبهات بسیاری را از طریق عقلی و نقلی پاسخ داده اند.
شبهاتی که امروزه در جامعه مطرح می شود را می‌توان به نوعی همان شبهات زمان گذشته دانست که با رنگ و لعاب جدیدی به جامعه عرضه می شود، اما ریشه در همان هجمه ها و حملات زمان امام حسن عسگری(ع) دارد.
در دنیای رسانه ها و جامعه علمی به جای استفاده کاربردی از تالیفات بزرگانی چون شیخ طوسی و مطرح کردن مباحث عقلی و نقلی غیبت و تغذیه کردن اعتقادات جوانان از این منابع ارزشمند تنها به نام بردن از کتب شیخ طوسی در سالگرد رحلت ایشان بسنده می شود.
آیا زمان آن نرسیده که کارگروه های مذهبی با هدف بازخوانی و شناساندن اعتقادات شیعه و رساندن گنجینه های ارزشمندی مانند تالیفات شیخ طوسی به جوانان تشکیل شود تا جوانان را از هجمه شبهات مصون نگه دارد؟
ارسال نظرات