به گزارش گروه فضای مجازی« خبرگزاری دانشجو»؛ محمدکاظم روحانی نژاد خبرنگار صداو سیما در وبلاگ شخصی خود با عنوان توشه قلم نوشت: بعد از بیش از 4 سال دوباره قدم در محوطه و ساختمان هیأت دولت گذاشتم، ظواهر فیزیکی و کارکنان این ساختمان تقریباً بدون تغییر مانده‌اند ولی بسیاری‌شان مثل بنده در سرازیری‌اند، سر و موی سفید یا کاملاً ریخته با چهره‌های شکسته و فرتوت!
بعد از سال‌ها دوباره وارد اتاقی شدم که خاطرات طولانی‌اش مرور شد و البته کمی دلم گرفت اتاقی که کلکسیونی از عالی رتبگان داخلی و خارجی را در خود جای داده که امروز سرنوشت‌های متفاوتی دارند؛ از چینش کیسه‌های شن برای سنگربندی پشت پنجره‌های این اتاق، فضای جنگی و لباس بسیجی اعضای دولت تا خاطرات مرحوم زنده یاد دکتر حسن حبیبی که شخصیتی متین، نجیب و صادق و زلال بود از ذهنم گذشت.
حالا «محمدباقر نوبخت» معاون رئیس جمهور و سخنگوی دولت را می‌بینم با تغییرات نه چندان در چهره و آراستگی همیشگی! وقتی یکدیگر را دیدیم پیش از آنکه من چیزی بگویم ایشان یاد آور شد یاد سال‌های طولانی مجلس شورای اسلامی و کمیسیون برنامه و بودجه و جلسات طولانی بخیر.
این رویداد با این حرف پیرمرد ساختمان دولت برایم جذاب‌تر شد، خدا را شکر که حاج حسین همچنان با نشاط حضور دارد. او گفت: مقامات می‌آیند و می‌روند، برخی‌ها زندانی‌اند، برخی‌ها فرار کرده و در جبهه دشمن‌اند و برخی به دیار باقی شتافته‌اند و برخی در عالم برزخ سیاست و مدیریت رها شده‌اند ولی من و تو مثال
«ریگ ته جوی» مانده‌ایم ... تا خدا بعد از این چه خواهد!
عزیزی پرسید به نظرت چه تغییرات عمده اجتماعی در تهران نسبت به 4 سال پیش قابل توجه است؟! گفتم رویش قارچ گونه انواع بانک‌ها، بنگاه‌های معاملات مسکن و البته افزایش حیرت انگیز نیروی انسانی در سازمان صدا و سیما است طوری که دیگر 4 پارکینگ بزرگ در شمال، جنوب و شرق در حاشیه و همچنین توقف‌گاه‌های داخل سازمان هرکدام با ظرفیت صدها دستگاه خودرو از ساعت 8:30 دقیقه صبح به بعد به صورت در هم تنیده از انواع خودرو پر می‌شود و دیگر هیچ جایی پیدا نمی‌شود.
این درحالی است که عصرها جمعیت کارمندان بدون وسیله این سازمان مانند سیل به سوی ده‌ها دستگاه اتوبوس ویژه کارکنان سرازیرند که دست کم نیمی از آنان بانوان هستند.