امیر این کاروان زنی غیور است

به گزارش خبرنگار فرهنگی «خبرگزاری دانشجو»، عبدالرحیم سعیدی راد، شاعر انقلابی کشورمان به مناسبت ایام اربعین حسینی متنی ادبی نوشته و در وبلاگ شخصی خود قرار داده است. متن این نوشتار به شرح ذیل است:

اربعین آیینه ای از کربلاست
انتها نه! ابتدای ماجراست

صدای زنگ کاروان با صدای ضجه های باد توام شده است. چهره آسمان درهم است. ابری عزا گرفته از دور پیرهن چاک کرده و نوحه خوان به پیش می آید و اشک هایش را نثار دشت تفتیده می کند.

از چهره نیلی فرات معلوم است که چهل روز است آرام و قرار ندارد و موج​هایش سر به ساحل حسرت و دلتنگی می کوبند. چهل روز است که آتش به دامن خاک نینوا افتاده است. خاکستر خیمه های سوخته شده در بیابان پراکنده شده است. نیزه های شکسته روی زمین پراکنده شده اند. پاره های لباس و پوتین های زخمی نشان از واقعه ای عظیم دارند، اما از سمت گودالی که با تیر، نیزه و خنجر پوشیده شده هنوز هم بوی سیب به مشام می رسد.

بعد از چهل روز صدای زنگ کاروان در دشت می پیچد. امیر این کاروان زنی غیور است که علی وار، دلشکسته و آرام به پیش می آید. زنی که چهل روز فراق به اندازه چهل سال پیرش کرده است. از دور نوای حزنی به گوش می رسد:

    ابرهای غصه در تاب و تب اند
    لاله های دشت، اشک زینب​اند

خورشید روز اربعین یال هایش را بر صحرای خون رنگ پهن کرده است و کاروان به کربلانزدیک می شود و قافله سالار یادش می آید که چهل روز پیش چه توفان عظیمی را پشت سر گذاشته است. در ذهنش مرور می کند عصر عاشورا را: هلهله دشمن، فریاد «هل من ناصر» برادرش، صدای جیغ رباب وقتی که تیر به حلقوم نازک «علی اصغر» خورد. دستان بریده عباس، کودکانی که آتش به دامن به هر سو می دویدند و اسب بی سواری که زینش واژگون بود و به سمت خیمه ها می آمد و مردمی که از بالای پشت بام سنگ می انداختند.

    ... و یادش می آید که در بزمی که یزید به راه انداخته بود با صلابت فریاد زد:

    کربلاجز عشق و شیدایی نبود
    هرچه دیدم غیر زیبایی نبود