گروه فرهنگی «خبرگزاری دانشجو»؛ متن نامه آقای آقایی (نامه امیر اقایی در رابطه با سریال توقیف شده سرزمین کهن): این تنها می تواند از فواید مخصوص فلات ما باشد که چند هفته است سربازان بی گناه سرزمینمان در اسارت اند و هیچ صدایی از کسی بر نمی آید. ما عادت داریم از سوراخ سوزن رد شویم و از درب دروازه نه ! صدای اعتراض بختیاری های عزیز را شنیدم که در چند روز گذشته؛ از هر ناسزا و پیامک گرفته تا تهدید و ارعاب فروگذار نبودند. سپاس می گویم مردم سرزمینی را که آنقدر صبور نبودند و نخواستند صبر پیشه کنند تا ببینند نه کمال تبریری؛ نه من؛ و نه هیچ کس دیگری قصد بی احترامی به قومی را نداشته است. این ساده انگاری در رگ و خون ما جاری‌ست. یاد آور می شوم فیلم های کمال تبریزی را که سال هاست توقیف است.
یادآور می شوم ممنوع الکاری و جریمه ام را برای بازی نکردن در فیلمی که شما دوستش نداشتید. برادران عزیز بختیاری؛ غیرتتان را می ستایم و به نوبه ی خود؛ تنها می توانم بگویم قصد ما بی احترامی نبوده است. اساسآ قهرمان سریال سرزمین کهن یک بختیاری ست. اما یک سوال برایم باقی ست: آن‌روزهایی که برای مردم سرزمینم محکوم به ممنوع الکاری بودم؛ از این خیل غیرت و جوانمردی؛ چرا حتی شاخه ی گلی برای تسکین زخمهایم روانه ام نشد؟
با احترام امیر آقایی 17 فوریه 2014
از حقوقي که نگرفتيد و از پول بليط هواپيمايي که نداشتيد و از قر و فري که در لندن پياده نکرديد ، کاملاً معلومه که براي مردم سرزمينتون خدمت کرديد
فقط