به گزارش گروه علمی «خبرگزاری دانشجو» هانیه مرادیان، پژوهشگر طرح، با اشاره به آزمایش و کاربرد سلول‌های بنیادی در ترمیم بافت‌های آسیب دیده به ویژه در سیستم عصبی مرکزی گفت: یکی از اشکالات این روش درمانی از دست رفتن سلول‌های تزریق شده به علت نبود داربست مناسب برای اتصال، رشد و تکثیر سلول‌ها بوده است.
وی از ارائه راه حلی برای این مشکل خبر داد و افزود: در طرح تحقیقاتی اجرایی شده اقدام به طراحی داربستی کردیم که علاوه بر پشتیبانی مکانیکی بتواند با رهایش کنترل شده عوامل رشد، زمینه رشد بهتر و بیشتر سلول‌های بنیادی را فراهم کند.
مرادیان، جنس میکروحامل‌های استفاده در این داربست را از نوعی پلیمر زیست سازگار به نام AَPLG ذکر کرد و گفت: این میکروحامل‌ها به گونه‌ای طراحی شده است که در سطح هر کره از آن، 4 تا 5 سلول متصل شده و زمینه رشد و تکثیر آنها در محل فراهم می‌کند.
وی افزود: ویژگی این حامل‌ها با توجه به اندازه 100 میکرومتری آنها قابلیت تزریق در محل‌های غیرقابل دسترس مانند سیستم عصبی مرکزی و همچنین انجام نقش داربستی به منظور حمایت مکانیکی سلول‌ها است.
پژوهشگر، با تاکید بر اینکه داربست تولید شده برای درمان پارکینسون کار برد دارد، گفت: به دلیل عدم امکان دسترسی به بافت آسیب دیده مغزی، سلول درمانی می‌تواند راه حل موثری برای ترمیم بافت های تخریب شده به شمار می‌بند که برای این منظور سلول‌های بنیادی از مغز استخوان بیمار جدا شده و پس از کشت و آماده سازی، بر روی داربست قرار گرفته و در محل مورد نظر تزریق می‌شوند.
مرادیان با تاکید بر اینکه این پژوهش در فاز آزمایشگاهی اجرایی شده است، گفت: بر اساس نتایج به دست آمده درصدد هستیم که داربست‌های سلولی تولید شده را در نمونه های حیوانی مثل موش و خرگوش آزمایش کنیم.
مجری طرح ادامه داد: در این مراحل علاوه بر آزمون‌های حیوانی، در صدد هستیم تا سلول‌های بنیادی را پیش از تزریق به بدن و با استفاده از محرک‌ها به سلول‌های عصبی تمایز دهیم تا از تبدیل کامل آنها به سلول‌های عصبی مطمئن شویم.
به گفته این محقق در صورت موفقیت از این روش می‌توان برای ترمیم بافت‌های تخریب شده دیگر نسوج بدن چون قلب،غضروف و نخاع استفاده کرد.
ارسال نظرات