به گزارش گروه فضای مجازی «خبرگزاری دانشجو»، قاسم بلشان التمیمی محقق و فعال رسانه‌ای عراقی طی یادداشتی به مناسبت ایام سالروز شهادت آیت الله سیدمحمدباقر حکیم نوشت:
در سالروز شهادت خمینیِ عراق چه می‌توان کرد و چه می‌توان گفت؛ از مردی شهید که بزرگ‌تر از کلمات است و بزرگ‌تر از آن است که بخواهیم وی را در سطور بگنجانیم،
چه بگوییم از شهید محراب و چه بگوییم از این مرد ملت ساز و تاریخ ساز و افتخار ساز و زندگی ساز و آزادی ساز و مقاومت ساز و تصمیم ساز؟
چه بگوییم از مردی که با هر مقیاس و ملاکی که در نظر بگیریم، مانند مردان دیگر نیست، چگونه می‌توان از مردی سخن گفت؛ که با آه و ناله میلیون‌ها انسان زندگی کرده، از عالمی زاهد و فقیهی سخنور و مرجعی اخلاقی و انسانی و دینی، این مرجعیت با اهل خود بزرگ است و با تمام ملاک‌های دنیوی و اخروی.
چه می‌توان گفت؛ از فرزند مرجعیت خاندان حکیم، چه می‌توان گفت؛ از امتداد انقلاب جاودان حسینی که اکنون در اندیشه‌ها و افعال و سخنان مردی به نام محمدباقر حکیم متجلی شده؟ این مرد و انسان مسلمان و مؤمن عراقیِ عربیِ محمدیِ هاشمی مردی که آرزوساز ملتی بود که در تاریکی شبی طولانی زندگی می‌کرد، مردی که در وقتی معجزه ساز شد که امید از تمام معجزه‌ها بریده بود، مردی که روح امید را در هم وطنان خود زنده می‌ساخت، امید به فردایی درخشان و خالی از بندگی و طاغوت و استبداد، او از پایان راه طاغوت سخن می‌گفت در وقتی که بعضیها برای این طاغوت کف می‌زدند و یا اینکه لا اقل امیدی به نجات از آن نداشتند و مطمئن بودند که راه فراری از ویرانی عراق نیست، اما باقر ما و حکیم ما نظرش چیز دیگری بود و البته نظر او بی‌مبنا نبود و پناه بر خدا اگر چنین بوه باشد؛ چرا که او سید محمد باقر حکیم بود و از زاویه ایمانی ناب و آغشته با عزم مردان مؤمن و با عقیده حسینی به امور می‌نگریست و از همین رو شعار او نیز هیهات منا الذلة بود.
سید محمد باقر حکیم! می‌خواهم مطالبی را بگویم که یقین دارم تو آنها را می‌شنوی و می‌بینی؛ چرا که تو بنا به گواهی خداوند متعال زنده‌ای که فرمود: (ولاتحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون). آقای من! آقای من دوری تو برای کسی که وجدان و اخلاق و ایمان دارد بسیار مشکل است.
چگونه دوری تو سخت نباشد در حالی که ما با چشمان خود کسانی را می‌بینیم که برخی در عمل به سیره و راه تو و به خون پاک تو وفادار نیستند.
محمد باقر حکیم‌ای آقای من! سلام بر تو روزی که‌زاده شدی و روزی که شکنجه شدی و هجرت کردی و روزی که جنگیدی و روزی که با عزت و احترام به میهن خود بازگشتی و روزی که به شهادت رسیدی و روزی که زنده می‌شوی و سلام بر تمام شهدای عراق. اما امروز امید ما در گرو تمسک و اهتمام ما به راه و روش حکیم و عمار عراق و خاندان حکیم است.
منبع: خبرگزاری حوزه
ارسال نظرات