به گزارش گروه فضای مجازی« خبرگزاری دانشجو»، چندی است که خبرها حکایت از دستگیری برخی از افرادی دارد که به صورت پنهانی با بی بی سی همکاری داشته‌اند. این اخبار یه صورت گسترده در رسانه های اپوزسیون و زاویه دار با نظام، بازتاب داشته است.
مجذوب شدن برخی از جوانان مشتاق رسانه، به بی بی سی گاهی حکایت از عدم دانایی نسبت به سابقه اَسوَد این بنگاه خبرپراکنی دارد. بی‌بی‌سی اساساً یک رسانه نیست بلکه یک ترمینال امنیتی برای شبکه کردن ضد‌انقلاب، ارتباط با داخل و جمع آوری اطلاعات و عملیات روانی است در حالی که ظاهر قضیه همه را مفتون خود کرده و ناآگاهی از محتوا و استراتژی بی بی سی ضربه شدیدی به امنیت یک کشور وارد می کند.
تاسیس تلویزیون بی بی سی فارسی در سال 1385 توسط وزارت خارجه انگلیس پیشنهاد و در سال 1386 این پیشنهاد پذیرفته شد. مقدمات ایجاد این شبکه پس از تعیین بودجه سالانه برای آن مهیا گردید و سرانجام در 25 دی 1387 و چند روز بعد از هفتاد سالگی رادیو فارسی بی بی سی فعالیت آن آغاز شد و در نخستین برنامه‌ها به موضوع انتخابات ریاست جمهوری دهم ایران پرداخت؛ موضوعی که در آن زمان برای مخاطبان عام چندان غریب نمی نمود اما بعد از انتخابات و بروز وقایع و اغتشاشات، معلوم شد تاسیس این تلویزیون به این سادگی ها هم نبوده است و اهداف خاصی برای آن پیش بینی شده بود.
بودجه سالانه تلویزیون فارسی بی بی سی پانزده میلیون پوند برابر 22 میلیون دلار است که این مبلغ از سوی وزارت خارجه بریتانیا تامین می‌شود. البته این بودجه رسمی آن است و با توجه به گستردگی برنامه‌ها و نوع کار آن بودجه بیشتری باید داشته باشد که احیاناً توسط دستگاه‌ها و نهادهای دیگری به صورت مخفی تامین می‌گردد. در حالی که مردم انگلیس برای دیدن شبکه‌های این رسانه امنیتی بریتانیا باید مالیات پرداخت کنند، مردم فارسی زبان به صورت رایگان می توانند از این شبکه ها دیدن کنند.
پیوند عمیق بی بی سی و حاکمیت در بریتانیا قابل انکار نیست چرا که وابستگی مالی این رسانه امنیتی به حاکمیت بریتانیا کاملاً پرده از بسیاری موضوعات کنار می زند. مدیران این ترمینال امنیتی انگلستان به مدد سرویس های سیاسی و اطلاعاتی و دیپلماتیک خود در کشورهای مورد نظر، با شناسایی بزنگاههای تاریخی و سیاسی، الویت‌ها و نیازهای خبری مخاطبان هدف خود را شناسایی می کنند و سپس رسانه مورد نظر را راه اندازی می کنند.
علت شیفیتگی برخی به این بنگاه خبرپراکنی بریتانیا دربرنامه ها و تاکتیک‌های رسانه‌ای است که با ظرافت خاص به سمت جذب افراد می رود. اخیراً وب سایت بی بی سی با عنوان«شاهد عینی» راه اندازی کرده است که هدف از آن دریافت فیلم و عکس از داخل ایران است. بی بی سی می‌خواهد با این روش عملیات جاسوسی و انتقال اطلاعات را به یک امر رسانه‌ای تقلیل داده و در عین حال نداشتن دسترسی به داخل ایران را جبران کند. همین اقدام برای عده‌ای جذاب محسوب می شود و ناخواسته و ناآگاه به سمت تبادل اطلاعات کشیده می شوند.
کارشناسانی که امروز در این شبکه صاحب تحلیل محسوب می شوند و یا جزء مدیران و مجریان آن به حساب می آیند، دارای سوابق تروریستی و عضویت در فرقه‌های ضاله می باشند. متاسفانه عده‌ی قلیلی از جوانان امروز به خاطر عدم همزمانی با فعالیت این افراد، شناخت آنچنانی از زندگی نامه آنها ندارند. یکی از راه اندازان بی بی سی بهایی‌ای به نام بهروز آفاق بوده است که به همراه پیشانی سفیدانی چون صادق صبا، عنایت فانی، شهریار رادپور که پیشنه درخشانی در بسیاری از مسائل من جمله موضوعات اخلاقی دارند، گرداندگان اصلی این رسانه امنیتی می باشند.
فرناز قاضی زاده، سیما علی نژاد، سیاوش اردلان، پونه قدوسی و ستار سعیدی که بعنوان همکاران رسمی این بنگاه اطلاعاتی محسوب می شوند و مهره‌های مهمی چون مسعود بهنود و لارا پطروسیان جزء کارکنانی هستند که سابقه درخشانی از فعالیت های ضد نظام در آنها مشهود بوده است.
به هر حال با وجود علنی بودن عناد این رسانه امنیتی انگلیس با جمهوری اسلامی، آنچه که دارای اهمیت است، غیرقانونی بودن همکاری با بی بی سی در ایران می باشد و این موضوع باید برای دولت و به خصوص وزارت ارشاد به عنوان یک محور صیانت شده تلقی شود و با عاملین شکست این حریم، برخورد جدی شود.
منبع: دانا
ارسال نظرات