به گزارش گروه علمی «خبرگزاری دانشجو»، در سال‌های اخیر تحقیقات بسیاری در زمینه ساخت پلی‌اتیلن‌های پرشاخه با ساختار زنجیری و وزن مولکولی کنترل شده انجام شده است. در اکثر روش‌ها، تولید محصول به کمک تغییر پارامترهای فرایند پلیمریزاسیون و یا ساختار کاتالیست بررسی شده است.
یکی از این تحقیقات از سوی پژوهشگران دانشگاه صنعتی امیرکبیر اجرایی شد که طی آن تلاش کردند تا با استفاده از کاتالیست‌های پالادیمی بروکهارت(بر پایه لیگاندهای دی‌ایمینی) نانو ذرات پلی‌اتیلنی پرشاخه تولید کنند و عملکرد آنها را در رهایش دارو بررسی کنند.
نانوذرات تولید شده از جنس پلی‌اتیلن پرشاخه است که کاملا آب‌گریز بوده و ساخت آنها تنها در یک مرحله انجام می‌شود. آنها بر خلاف نمونه‌های خطی در حلال‌های معمول آلی مانند تتراهیدروفوران و کلروفرم محلول هستند.
ابعاد این نانوذرات در حدود 30 نانومتر است که پس از خودآرایی، نانوحامل‌هایی با ابعاد 50 تا 200 نانومتر تشکیل می‌‌دهند. این ویژگی‌ها به همراه زیست‌سازگاری و معماری پرشاخه، آنها را به گزینه‌ای مناسب برای رهایش دارو تبدیل کرده است.
این نانوذرات با استفاده از تراشه‌های میکروسیالی و کوپلیمر سه‌قطعه‌ای اتیلن‌گلایگول-پروپیلن گلایکول- اتیلن گلایکول تولید شده‌اند. بخش آب‌گریز این کوپلیمر، بر روی نانوذرات پلی‌اتیلن آرایش یافته و در بخش‌های پلی اتیلن گلیکول باعث پایداری نانوذرات در محیط آبی خون می‌شوند. استفاده از فناوری میکروسیال سبب افزایش توانایی کنترل اندازه ذرات، دستیابی به محدوده اندازه باریک‌تر و کنترل تراکم نانوذرات می‌شود.
این محققان برای ساخت نانوحامل‌های دارویی روشی پیشنهاد داده‌اند که نیازی به واکنش‌های پیچیده شیمیایی نداشته و تولید محصول را تنها در یک مرحله ممکن می‌کند.
ارسال نظرات