به گزارش گروه فضای مجازی «خبرگزاری دانشجو»، آقای هاشمی رفسنجانی در دیدار با جمعی که فرهیختگان چند استان معرفی شده، ضمن قرائت سوره نصر گفت: حرکت «فوج فوج» سال گذشته مردم در انتخابات را از مصادیق فتح در تعریف قرآن می‌دانیم.
وی خاطرنشان کرد: خیلی از مسلمانان به امید فتح مکه از مدینه حرکت کردند، اما در محلی به نام حدیبیه، پیامبر (ص) با توجه به مجموعه عوامل و شرایط تصمیم گرفتند که با مشرکان به دلیل حفظ مصالح و منافع اسلام، صلح کنند که همان فتح‌المبین است.
هاشمی رفسنجانی انتخابات سال ۹۲ را حاصل حضور هوشمندانه مردم دانست و اظهار کرد: همه ابزارهای تبلیغاتی در اختیار یک جناح خاص بود. اما مردم نجیبانه به میدان آمدند و اعتدال را انتخاب کردند.
وی در پاسخ به مطالبات حاضران که خواستار توجه بیشتر دولت به وعده‌های انتخاباتی خویش بودند، گفت: دولت به همه شعار‌ها پایبند است، اما مجموعه شرایط را ببینید که چگونه یک اقلیت محدود در مقابل همه اقدامات مثبت حتی انتصابات بر حق دولت هیاهو می‌کنند.
هاشمی رفسنجانی از عصبانیت افراطیون و تندرو‌ها از مردم ایران خبر داد و گفت: از صبوری مردم سوء استفاده می‌کنند و انتقام مردم را از دولت منتخب آنها می‌گیرند.
وی با تأکید بر اهمیت تعامل کشور‌ها در دنیای کنونی، گفت: دولت یازدهم به حق کلید حل مسائل را سیاست خارجی تشخیص داد و براساس همان در جهت احقاق حق مردم ایران برنامه‌ریزی و فعالیت می‌کند.
هاشمی رفسنجانی، اعتماد دو طرف را سرمایه‌ای برای مذاکرات سیاسی خواند و با تأکید بر پرهیز از بهانه‌گیری‌ها، گفت: ایران بار‌ها ثابت کرده که آماده است برای اثبات جهانیان اعتمادسازی کند، اما طرف‌های مقابل نیز باید در مسیر قانون حرف بزنند و اقدام کنند.
این اظهارات از جهات مختلف متناقض به نظر می‌رسد. از جمله اینکه آیا اگر مردم به نامزد مورد نظر ما رأی دادند این «فتح» است اما اگر همان مردم میزان مشارکت بالا‌تر به ما رأی ندادند و به رقیب ما رأی دادند، «فتح» نیست و باید علیه آن اردوکشی خیابانی کرد و آشوب به راه انداخت؟! اگر ایستادن مقابل دولت منتخب پسندیده نیست، پس چرا آقای هاشمی و برخی احزاب دست‌ساز وی چه با دولت برآمده از انتخابات سال ۸۴ و چه با دولت برآمده از انتخابات ۸۸ خصومت ورزیدند و از هیچ کارشکنی و تخریبی مضایقه نورزیدند. آیا معنای آن همه کارشکنی و سنگ‌اندازی انتقام از مردم در سال‌های ۸۴ و ۸۸ نبود؟! و آیا اصل این اقدامات در زمینه ایجاد اغتشاش و التهاب و قانون‌شکنی و ناامیدی و سیاه‌نمایی، مصداق بارز تندروی محسوب نمی‌شود؟!
از سوی دیگر باید پرسید آقای هاشمی چگونه اجازه می‌دهد به نامزدهای انتخابات سال ۹۲ توهین کند و با طرح این ادعا که مردم اعتدال را انتخاب کردند، تلویحاً نامزدهای رقیب را افراطی وانمود کند؟ آیا به این معنا نامزد شکست خورده انتخابات سال ۸۴ خود آقای هاشمی افراطی محسوب نمی‌شود؟!
نکته دیگر اینکه امروز رئیس جمهور و برخی مسئولان دولتی به درستی تشخیص داده‌اند که همه تخم‌مرغ‌های خود را نباید در سبد دیپلماسی و مذاکره با غرب بگذارند و طرح این ادعا که کلید حل مسائل، در سیاست خارجی است نه تنها هیچ کمکی به دولت نمی‌کند بلکه بستن دست و پای دولت در مذاکرات و بدون گزینه معرفی کردن دولت محترم در این مذاکرات می‌باشد. و بالاخره اینکه با وجود بدعهدی‌ها و زورگویی‌های یک سال اخیر آمریکا و غرب، آقای هاشمی از کدام اعتماد و سرمایه اعتماد دو طرفه سخن می‌گوید؟
گفتنی است به گواهی اسناد موجود که فتنه‌گران هرگز جرأت نفی آن را نداشته‌اند، اصحاب و سران فتنه در جریان فتنه ۸۸، برای مقابله با جمهوریت نظام و زیر سؤال بردن انتخابات و حضور ۸۵ درصدی مردم، دست به دامان بیگانگان شدند تا آنجا که مقامات رژیم صهیونیستی از آنها با عنوان «بزرگ‌ترین سرمایه اسرائیل در ایران» یاد کردند و اوباما، حمایت از فتنه‌گران را یکی از اهداف استراتژیک آمریکا دانست و تمامی گروههای ریز و درشت ضد انقلاب، حتی عبدالمالک ریگی به حمایت از فتنه یاد شده برخاستند و...
الحق و الانصاف کلاه‌تان را قاضی کنید ببینید چه کسی بخاطر «نه» شنیدن، از مردم انتقام گرفت؟ جناب آیت‌الله درست است که ما ایرانی‌ها حافظه تاریخی ضعیفی داریم، اما نه دیگر آنقدر ضعیف که فراموش کنیم سال ۸۸ جریان مورد حمایت شما چه بر سر کشور آورد و چه انتقامی از مردم گرفت. یادمان نرفته که شیرینی حماسه حضور ۸۵ درصدی انتخابات را به کام مردم زهر کردند و شما فقط سکوت کردید و نظاره‌گر بودید که چطور نه تنها مردم و دولت منتخب آنها، بلکه نظام اسلامی باید تاوان انتخاب مردم را بدهد. انتخابی که به مذاق شما و دوستدارانتان خوش نیامده بود... یکی از یاران نزدیک شما که اکنون سخنگوی دولت هم هست، به صراحت در تلویزیون اعلام می‌کند «که ما دلمان هیچ‌گاه با انتخاب مردم در سال ۸۴ صاف نشد و نتوانستیم این انتخاب را بپذیریم.»
لفظ انتقام، شایسته سخن پراکنی‌های دختر شما در میان فتنه‌گران است نه اقدامات منتقدان دولت. لفظ انتقام شایسته اقدامات پسر شماست که اکنون در دادگاه در حال رسیدگی است نه سخنرانی‌های مخالفنین دولت و تذکرهای آنها در مجلس.
منبع: کیهان
تعداد نظرات: ۲
حامد ف
۱۷:۱۲ - ۱۳۹۳/۰۷/۱۲
پاسخ
داستان اينها داستان آن آدمی است كه بالای شاخه درختی نشسته بود و زير پای خودش را اره میكرد و خودش متوجه نبود كه اين كار سبب میشود خودش سقوط كند.
محسن طوسی
۲۱:۵۳ - ۱۳۹۳/۰۷/۱۲
پاسخ
این صحبتها به نوعی مظلوم نمایی وفرار رو به جلوست وانسان را یاد گروه های فشار مورد ادعای آقای خاتمی می اندازد
ارسال نظرات