به گزارش گروه فضای مجازی« خبرگزاری دانشجو»، انسان ها در زندگی روزمره خود سعی می کنند با معیار هزینه – فایده در همه انتخاب‌هایشان عمل کنند و معمولا محاسبه گری را نشانه ای از عقل یک انسان می دانند. هزینه – فایده می تواند شامل هر چیزی از مادیات و فرامادیات در زندگی باشد، مثلا هزینه مادی که برای تحصیل و کسب دانش به عنوان یک فایده فرامادی صورت می گیرد یا هزینه ای که برای سفر و گردش که فایده شادی و نشاط روحی را به همراه دارد.در نگاه اسلامی به انسان، فایده اصلی زندگی همان رشد و دستیابی به کمالات روحی[1] است که هزینه شدن همه دنیای مادی برای آن، معنا دارد. انسان آمده است که بندگی را فراگیرد و زیبایی خلقت را در کمالات خود به ظهور برساند.
خداوند متعال، برای رسیدن به زیبایی زندگی که در پرتو دستورات او ظهور می یابد، راه رسولان و اولیای خود را در پیش روی بندگان قرار داده تا ایشان هم به بندگی خدا قیام کنند[2]، اما آزادی انتخاب انسان[3] و کشش هوای نفس و دشمنی شیطان سبب ریختن خون رسولان و اولیای الله شد. همان اشکالی که فرشتگان در خلقت انسان به خدای متعال گرفتند محقق شد، اما خدا فرمود من چیزی می دانم که شما نمی دانید.[4] خدا چه چیزی از خلقت بشر می دانست که فرشتگان ندانستند؟
خدای متعال، رهایی انسان از زندگی زشت بندگی نفس به سمت زندگی زیبای بندگی الله را در حرارت دل انسان مومن برای حق قرار داد، تا از خود بینی به حق بینی برسد. خون هزاران پیامبر به خون حسین علیه السلام در صحرای کربلا متصل شده و نقطه عطف زندگی انسان از آنجا آغاز می شود. کربلا، نقطه رهایی انسان از ظلم خویش و صحنه زنده در همه قلب های عالم برای برپایی حکومت مستضعفین در عالم است.
هر سال با آغاز ماه محرم، جهان با صحنه کربلا روبرو می شود و دوباره دردها حس شده، قلب ها حرارت پیدا می کند و هوس ها خشک می شود و انسان ها عزم بیشتری برای مبارزه با ظلم و یافتن زندگی زیبا پیدا می کنند. هر سال حکومت طاغوت ضعیف تر می شود و الله ظهور بیشتری می یابد.
حال این گردش قلب ها را باید در تحولات جهان امروز دید. ایران به عنوان کانون دردمندهای کربلا، انقلابی اسلامی را تجربه می کند و با ذکر حسین علیه السلام هر روز پایدارتر و قوی تر می شود. ایران اسلامی در نزاع جنگ نرم خواسته ها و تهاجم فرهنگی ارزش ها، و حتی در دستیابی به اقتصاد مقاومتی و استقلال فکری سیاسی بیش از هر زمان دیگر به سرمایه محرم نیاز دارد.
محرم، با اشک ها و سینه‌زن ها، با دسته ها و سیاهی ها، با شعرها و نوحه ها و بالاخره با هزاران هزار مجلس عزاداری کوچک و بزرگ، فضایی را در کشور به وجود می آورد که معنای مشخصی را در قلب ها به اشتراک می گذارد، معنای بندگی خدا در زیباترین واقعه تاریخ که با صبر بازماندگان تکمیل شد و قدرت نرم جهانی حق را رقم زد تا نه تنها صورت گری باطل[5] را سرنگون کند بلکه زیبایی حق را برای همه نمایان سازد.
محرم، سرمایه ای است که اگر شیعه نتواند از آن برای خود بهره برد، می میرد و اگر نتواند آن را به دنیا معرفی کند، انقلاب اسلامی اش می میرد. بنابراین هر قدر برای نمایش عظمت کربلا هزینه شود نمی تواند به پای منافع و سود حاصل از آن برسد که هر قدم برداریم، ده قدم پیش افتاده ایم. هر قدر پرچم و عَلَم و سیاهی برپا کنیم، کم گذاشته ایم. هر قدر پول به پای محرم ریخته شود، کم است زیرا محرم انسان می سازد.
نیاز انسانِ بی هویتِ مدرنِ عصرِ حاضر، محرم است. انسان امروز نیاز دارد که به همراه بردن خانواده از سوی حسین علیه السلام به کربلا فکر کند. انسان امروز نیاز دارد به تنها شدن امام مسلمین در میان انبوه شمشیرهای کشیده شده مسلمین فکر کند و انسان امروز نیاز به فریاد کشیدن دارد در برابر قطعه قطعه شدن امام مسلمین توسط اسلام آمریکایی کوفیان ...
اسلام آمریکایی، هم اسلام فقط در حوزه خصوصی است و هم اسلام داعش و تکفیری... هر دو اسلام زاییده دستکاری آمریکا برای انحراف و اسارت در مدرنیته است. داعش باید باشد تا بشریت از وجود وحشی ها بترسد و دنبال منجی گری قدرت برتر در دنیا باشد. در عوض شکل جدیدی از اسلام فقط در حوزه خصوصی در حکومت آمریکا هم باید نشان داده شود... تنها مشکل آمریکا در این پازل بزرگ، محرم است که موجب بیدار شدن عقول با حرارت قلوب می شود.
پی نوشت:
[1] یهْدِی إِلَى الرُّشْدِ(الجن/2) // وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنْسَ إِلَّا لِیعْبُدُونِ(الذاریات/56)
[2] لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَینَاتِ وَأَنْزَلْنَا مَعَهُمُ الْكِتَابَ وَالْمِیزَانَ لِیقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ (الحدید/25) ما رسولان خود را با دلایل روشن فرستادیم، و با آنها کتاب (آسمانی) و میزان (شناسایی حق از باطل و قوانین عادلانه) نازل کردیم تا مردم قیام به عدالت کنند؛
[3] إِنَّا هَدَینَاهُ السَّبِیلَ إِمَّا شَاكِرًا وَإِمَّا كَفُورًا (الانسان/3) ما راه را به او نشان دادیم، خواه شاکر باشد (و پذیرا گردد) یا ناسپاس!
[4] وَإِذْ قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلَائِكَةِ إِنِّی جَاعِلٌ فِی الْأَرْضِ خَلِیفَةً قَالُوا أَتَجْعَلُ فِیهَا مَنْ یفْسِدُ فِیهَا وَیسْفِكُ الدِّمَاءَ وَنَحْنُ نُسَبِّحُ بِحَمْدِكَ وَنُقَدِّسُ لَكَ قَالَ إِنِّی أَعْلَمُ مَا لَا تَعْلَمُونَ «البقرة/30»- (به خاطر بیاور) هنگامی را که پروردگارت به فرشتگان گفت: «من در روی زمین، جانشینی [= نماینده‌ای] قرار خواهم داد.» فرشتگان گفتند: «پروردگارا! »آیا کسی را در آن قرار می‌دهی که فساد و خونریزی کند؟! (زیرا موجودات زمینی دیگر، که قبل از این آدم وجود داشتند نیز، به فساد و خونریزی آلوده شدند. اگر هدف از آفرینش این انسان، عبادت است،) ما تسبیح و حمد تو را بجا می‌آوریم، و تو را تقدیس می‌کنیم.» پروردگار فرمود: «من حقایقی را می‌دانم که شما نمی‌دانید.»
[5] وَزَینَ لَهُمُ الشَّیطَانُ(الأنعام/43)
منبع: فرهنگ نیوز
ارسال نظرات