به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو به نقل از خط امام، بوی باروت را هنوز می توان پس از سی و شش سال در مرزهای کشور استشمام کرد. هنوز مرزها بوی شهادت می دهند و هنوز پیکرهایی از جنس نور زیر خرمن ها خاک چشم انتظار رسیدن به آغوش خانواده اند.
اینجا سرزمینی است که هوایش هم هوای عاشقی است. فکه، شلمچه، خرمشهر، سوسنگرد و ... هیچ فرقی با هم ندارند چرا که همگی میراث دار سال هایی هستند که نسل های آینده از آن به عنوان نماد مقاومت یاد می کنند.
مقاومتی که نشات گرفته از ریشه مردمی بود و با خود آمارهای عجیب و تکان دهنده ای به همراه دارد. بر اساس آمار طی 8 سال جنگ تحمیلی 200018 نفر شهید و 520 هزار نفر مجروح تقدیم اسلام شد.
در تمامی آمارهای موجود در زمینه جنگ 8 ساله یک آمار بیش از هر چیز دیگری سنگین و مسئولیت ساز است و آن چیزی نیست جز وجود 56 هزار شهید متاهل.
بنیانگذار کبیر انقلاب که در طول حیات مبارکشان توجه ویژه ای را به خانواده شهدا داشتند در بخشی از سخنان خود آورده اند که شما خانواده‌هاي شهدا، با شهادت افتخار آفرينان اين مرز و بوم، به جهان فهمانديد كه از همه‌ي عزيزان در راه اسلام خواهيد گذشت.
در خوشبینانه ترین حالت آمارها نشان دهنده وجود 56 هزار فرزند شهید و 56 هزار همسر شهید است که برای آرامش امروز ما از همه چیز خود گذشتند و پا به پای سختی ها پیش رفتند. اما متاسفانه همانطور که همه می دانند مزد این از خود گذشتگی تا کنون آنچنان که شایسته بود پرداخت نشد بلکه وجود برخی از جریان سازی ها بر علیه خانواده شهدا باعث گردید تا سختی های زندگی برای آنان صد چندان شود تا امروز ما بیش از گذشته بدهکاری بزرگی را نسبت به این دست از خانواده ها در مقابل خود ببینیم.
این در حالی است که امام خمینی در بخشی از سخنان خود فرموده بودند که « نگذاريد پيش كسوتان شهادت و خون در پيچ و خم زندگي روزمره‌ي خود به فراموشي سپرده شوند. »
متاسفانه برخی از مسئولین و مردم این بدهکاری را به طور کلی به فراموشی سپرده اند و این عدم توجه هیچ معنایی نخواهد داشت جز اینکه ما رسم قدرشناسی را به فراموشی سپرده ایم.
این روزها شاید دیدار از خانواده شهدا و رسیدگی کردن از مشکلات آنان تنها برای تصویرسازی دوربین های خبری صورت گیرد اما همه به خوبی می دانند خانواده شهدای متاهل مشکلاتی فراتر از این رویکردها دارند.
هنوز بسیاری از فرزندان شهدا با موضوع بیکاری دست و پنجه نرم می کنند. هنوز بسیاری از فرزندان شهدا به خاطر نگاه سنگینی که در زمینه سهمیه ها آنان وجود دارد برای استفاده از این سهمیه ها از خود تمایلی نشان نمی دهند.
شاید فراموش کردی که امام فرمودند « خانواده‌هاي شهدا و اسرا و مفقودين و جانبازان، خود حافظ و نگهبان ارزش شهادت و ايثار بوده‌اند و بعد از اين نيز- به ياري خدا- پاسدار آن خواهند بود.» اما شرایط موجود این امکان را برای این بزرگواران ایجاد می کند؟
یقینا در برابر این سوال ها فقط می توان یک نه بزرگ را مطرح کرد و گفت تا کنون در برابر خانواده شهدا بسیار خوب رسم قدرناشناسی را به جا آورده ایم در حالی که در دیگر کشورها برنامه ریزی ها به صورتی رقم می خورد که دیگر به جز داغ عزیز خانواده های آسیب دیده از جنگ درد دیگری نداشته باشند.
این جفای بزرگ یک غفلت بزرگ تاریخی است که ما را برای روزهای سخت آینده با مشکل رو به رو خواهد کرد.
نباید فراموش کرد فرزندان شهدا جزء لاینفک خانواده بزرگ ایران محسوب می شوند؛ اما با جایگاهی رفیع تر؛ که تا به امروز این جایگاه برای آنان تعریف مناسب را در بر نداشته است.
یقینا هفته دفاع مقدس بهانه شیرینی است برای یاد آوری این بدهکاری بزرگ که در لا به لای روزمرگی ها گرد فراموشی به روی آن نشسته است . بسیار دردناک است وقتی در اخبار شنیده می شود یک فرزند شهید همزمان با سالروز شهادت پدرش از کار بی کار می شود.
مسئولین فراموش نکنند امروز، مدیون دیروز است و می بایست حواسشتان به فرزندان بزرگ مردان آن روزگار که تنها اسمی به نیکی از آنها به یادگار مانده باشد.
فراموش شدنی نخواهد بود که ایثار گری های مردان مرد در آن روزگاران باعث ماندگاری انقلاب و صدور آن به کشورهای مختلف جهان شد تا امروز ما شاهد باشیم چگونه جبهه حق در برابر باطل ایستادگی می کند و یک قدم برای احیاء ارزش های اسلامی چه در یمن، چه در عراق و چه در سوریه پس نمی کشد.
ارسال نظرات