باشگاه دانشجویان/
گروه دانشگاه «خبرگزاری دانشجو، یادداشت دانشجویی*مگر عزت با ذلت و خواری بدست می آید که این دوستان حاضرند هر کاری انجام دهند تا سیاست های خود را موفق نشان دهند ولو به قیمت آبروی ایران عزیز.
در هفته اول بهمن ۱۳۹۴، و به قولی هفته آخر ژانویه اولین ماه از سال۲۰۱۶میلادی، دکتر حسن روحانی ریاست محترم جمهوری در سفری که به دو کشور اروپایی(ایتالیا و فرانسه) داشت باعث شد که طرفداران و حامیان سیاست های دولت در همه جوانب این سفر را، سفری تاریخی در نوع خود و تاریخی از منظری دیگر قلمداد کنند.
دو دلیل وجود داشت برای کسانی که این سفر را تاریخی و افتخارآمیز خواندند.
۱-در سفر دکتر روحانی به کشور ایتالیا یکی از مواردی که باعث شد دوستان عزیز آن را تاریخی بخوانند جدا از دیدار رییس جمهور جمهوری اسلامی ایران از یک کشور اروپایی، دیدار ایشان با پاپ فرانسیس آن هم بعد از یک دهه بود.
۲-رفتن به قلب اروپا و رایزنی با کشورهای توسعه یافته اروپایی و انعقاد قراردادهای صنعتی و بازرگانی و تجاری دیگر افتخار و رویداد تاریخی بودند که دوستان عزیز به آن اشاره می کنند.
اما بنظر می آید چند دلیل باعث شد که ایرادات جدی بتوان به این سفر وارد کرد.
۱- در سفر به کشور ایتالیا، متاسفانه در کنفرانس خبری ریاست محترم جمهوری و مقام ایتالیایی اتفاقی رخ داد که نه تنها کسرشان برای دولت و ملت ایران بود، بلکه از همه مهم تر حقیقتاً سرافکندگی تیم تشریفات ریاست جمهوری بود که به مکان کنفرانس یا توجه نکردند یا فرض نمودند که اگر اعتراض کنند عزیزان ایتالیایی ناراحت می شوند و متاسفانه ایران بزرگ را خواسته یا ناخواسته به نوعی تحقیر نمودند. اتفاق به این شرح بود که کنفرانس خبری طرفین در کنار مجسمه مارکوس آئورلیوس آنتونیوس که ایرانیان را در عصر پارتیان و سلسله اشکانی به سختی شکست داده و مغلوب خود ساخته بود برگزار شد.
۲-نکته قابل توجه اینست که در آداب و اصول دیپلماتیک که حتی بستن دکمه کت و شلوار، باز و بسته بودن درهایی که در محل کنفرانس هاس خبری قرار دارند هر کدام معنای خاص خود را دارد، چطور نمی توان به این نتیجه رسید که طرف ایتالیایی با این اقدام خود هدفی را دنبال نمی کرده است؟!
۳-نکته بعدی اینست که تیم تشریفات همراه ریئس جمهور، که ادعا دارند در نوع خود آگاه ترین و عالم ترین هستند و از همه هم ایراد می گیرند، چرا مسئله به این مهمی برایشان عجیب نبود و اگر هم متوجه شدند چرا نسبت به تغییر مکان اقدام نکردند؟ مگر عزت با ذلت و خواری بدست می آید که این دوستان حاضرند هر کاری انجام دهند تا سیاست های خود را موفق نشان دهند ولو به قیمت آبروی ایران عزیز.
در ادامه کاری به التماس دعای ریاست محترم جمهوری از پاپ فرانسیس عزیز نداریم، پاپی که نه خود و نه گذشتگانش یک بار در مقابل این همه ظلم و تحریم ناصوابی که در این چند دهه گذشته به ملت ایران تحمیلی شده کوچکترین موضع گیری نکرده اند. مگر اینها ادعای دینداری نمی کنند پس چرا از در مقابل این همه ظلمی که به مسلمانان می رود سکوت می کنند؟ این التماس دعا معنایی ندارد بجز سکوت در مقابل سکوت امثال پاپ بر ظلم های رفته بر مسلمانان.!
اما این پایان ماجرا نبود و ریاست جمهوری سفر دیگری هم به فرانسه و کاخ الیزه داشتند. فراموش نکنیم که فرانسه همان کشوری است که ظلم های بیشماری در همراهی دوستان خود به ایران روا داشتند!، نماینده فرانسه در مذاکرات (لوران فابیوس)، همان کسی است که در طی یکی دو سال گذشته در روند مذاکرات ایران با ۱+۵، همیشه نقش پلیس بد را بازی کرد و تا می توانست در روند مذارکرات سنگ اندازی می کرد برای گرفتن امتیازات به ناحق و بیشتر، تا جایی که حتی صدای تیم مذاکره کننده ایرانی هم بلند شد.
در ادامه برای روشن شدن گذشته فرانسه با ایران چند نکته را عرض می کنم.
۱-در طول در سال‌های ۱۳۶۲ و ۱۳۶۳، فرآورده‌های خونی آلوده به ویروس HIV توسط انستیتو مریو فرانسه به ایران وارد شد. این فرآورده‌ها در ایران در اختیار ۹۷۶ نفر از بیماران مبتلا به هموفیلی قرار گرفت و آنها را به ایدز مبتلا نمود. جالب است که خون های آلوده در زمان همین فابیوس(وزیر خارجه فعلی و نخست وزیر اسبق فرانسه) به ایران وارد شد.
۲-خوب است بدانیم که شرکت های فرانسوی در دوران تحریم علی رغم تعهداتی که به جمهوری اسلامی داشتند از زیر بار مسئولیت شانه خالی کردند بدون دادن حتی خسارت(شرکت پژو نمونه بارز است در این راستا)، حالا جالب است که دوباره شرکت پژو با انعقاد قراردادی قصد بازگشت دوباره به ایران دارد.!
۳-جالب است که در دوران جنگ تحمیلی فرانسویان از هیچ کمکی به عراق دریغ نکردند،در اختیار گذاشتن هواپیمای جنگنده میراژ و انواع بمب در دوران فرانسوا میتران و همین لوران فابیوس.
بله همه ما قبول داریم و شکی هم در آن نیست که روابط ایران و فرانسه گل و بلبل نیست که ریئس جمهور اولاند به استقبال دکتر روحانی بیاید، اما انصافاً انتظار می رفت که حداقل نخست وزیر والس ، به استقبال دکتر روحانی می آمد تا آداب دیپلماتیک رعایت می شد نه در سطح وزیر این اتفاق می افتاد.
این حرکت متاسفانه ادامه همان دیپلماسی عزتی بود که دکتر روحانی وعده آن را به مردم داده بود.
باید گفت که دکتر روحانی با وجودی که منتخب ملت ایران است و همه ما ایشان را به عنوان ریئس جمهور منتخب قبول داریم حق ندارد که اینگونه با آبرو و عزت ایران و ایرانی بازی کند. کل اروپا به استثنای یونان، نصف یا ربع ایران عزیز قدمت و تمدن ندارند. چرا ما خودمان را جلوی آنها کوچک می کنیم.
به امید موفقیت ایران اسلامی عزیز
سید حامد حق پرور-فعال دانشجویی
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تایید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.
ارسال نظرات