انقلاب‌هایی که رابطه‌شان با مسجد قطع شد و شکست خوردند

 پایگاه اطلاع‌‌رسانی مقام معظم رهبری به مناسبت روز جهانی مساجد کلیپ صوتی «مرکز خلوص» در دیدار با مردم در سال 75 را منتشر کرده است.

«مرکز خلوص» را از اینجا بشنوید

مکتوب سخنان حضرت آیت‌‌الله خامنه‌‌ای که در این صوت شنیدید:

یک مطلبِ لازمِ کوتاهی را در باب مسئله مساجد اشاره کنم - به مسائلی هم که بعداً به مناسبت ماه رمضان خواهم گفت، ارتباط پیدا می‌کند - و آن این است که مسجد، نه فقط در زمان ما و نه فقط در کشور عزیز اسلامی ما، بلکه در نقاط مختلف عالم و در طول تاریخ، منشأ آثار بزرگ و نهضتها و حرکتهای اسلامی بزرگی شده است، مثلاً قیام مردم کشورهای شمال آفریقا که مسلمان هستند - مثل الجزایر و دیگر کشورهایی که سالها در زیر سلطه نظامی استعمار فرانسوی‌ها بودند - از مساجد شروع شد، که به پیروزی هم رسید و کشورها استقلال پیدا کردند. انقلاب در این کشورها هم، آن روزی رو به شکست رفت و دوباره ملّتها استقلال خودشان را از دست دادند که رابطه خود را با مساجد و با دین و ایمانِ مساجد قطع کردند.

در صدر اسلام هم، در زمان نبىّ مکرّم اسلام (ص) و همچنین در زمان حکومت با برکت امیرالمؤمنین (ع) مسجد مرکز همه تصمیم‌‌گیری‌های مهم و کارهای بزرگ بود. نمی‌خواهیم از لحاظ وضع زمان، مسجد امروز را به مسجد کوفه زمان امیرالمؤمنین (ع) تشبیه کنیم؛ زیرا اقتضاهای هر زمان متفاوت است. به ‌طور کلی مسجد به عنوان یک پایگاه دین، عبودیت و معرفت می‌تواند برای جوامع اسلامی منشأ و سرآغاز حرکات بزرگ و برکات ماندگار باشد.

یکی از علل پیروزی این انقلاب مبارک در ایران اسلامی - و یا لااقل سهولت این پیروزی - این بود که مردم به مساجد اقبال پیدا کردند؛ جوانان مساجد را پر کردند و علمای اعلام، مساجد را به عنوان مرکزی برای تعلیم، تربیت، روشنگری افکار و اذهان مورد استفاده قرار دادند و مسجد، مرکزی برای حرکت، آگاهی، نهضت و افشای اسرار زمامداران فاسد و خودفروخته رژیم طاغوت شد. در دوره مشروطیت هم همین طور بوده است؛ در دوره ملی شدن صنعت نفت هم تا حدودی همین طور بود و در زمان انقلاب هم که این مسئله، به حد اعلی رسید.

ملت ایران باید مساجد را مغتنم بشمارد و پایگاه معرفت و روشن‌بینی، روشنگری و استقامت ملی به حساب آورند، اگر کسی خیال کند که در مسجد، فقط چند رکعت نماز می‌خوانند و بیرون می‌آیند و این چه تأثیری دارد، خطاست، اینطور نیست، اولاً اگر همان چند رکعت نماز هم با چشم بصیرت نگاه شود، خودِ نماز که به زبان مُشَرِّع مقدّس نماز و اذان، خیرالعمل و فلاح است و مایه برکات زیادی می‌شود، نماز یک ملت را به قیامِ للَّه وادار می کند، نماز انسانها را از فساد دور و به خلوص و فداکاری نزدیک می‌کند.

علاوه بر آن، مسجد فقط برای نماز نیست؛ در مسجد انواع عبادات هست، از جمله آن عبادات، تفکر است که «تفکّر ساعة خیر مِن عبادة سنة»، یا در بعضی از روایات است که «من عبادة اربعین سنة»، یا «سبعین سنة» - البته فکر کردن درست - افراد مسجد برو، این فکر را به وسیله شنیدن سخنان عالم دین و فقیه به دست می‌‌آورند.

بنابراین مسجد، هم مدرسه است، هم دانشگاه، هم مرکز تفکر و تأمل، هم مرکز تصفیه روح، هم مرکز خلوص و مرکز اتصال بنده به خداست، ارتباط زمین و آسمان است، جایی است که انسان خود را به منبع لایزال فیض و قدرت وصل می‌کند. انسان در مسجد، خود را به خدا متصل می‌کند. (دیدار مردم قم 1375/10/19)