به گزارش گروه فضای مجازی خبرگزاری دانشجو، مساله حقوق بشر و آنچه نقض حقوق بشر در ایران خوانده می‌شود، موضوعی است که به شدت از سوی مخالفان جمهوری اسلامی ایران پیگیری می‌شود؛ به ویژه در سال‌های اخیر و در جریان حوادث پس از انتخابات، این مساله به یکی از محورهای اصلی و ترجیع‌بند سخنان جریان ضدانقلاب تبدیل شد و از سوی غرب و علی‌الخصوص آمریکا نیز به طور متمرکز پیگیری شد که نهایتا به تعیین گزارشگر ویژه حقوق‌بشر برای ایران منجر شد.
یکی از موسساتی که همواره در گزارش‌های خود از جمهوری اسلامی ایران به عنوان یکی از ناقضان حقوق بشر نام می‌برد، نهادی موسوم به «عفو بین‌الملل» است. پسوند بین‌الملل که این موسسه بر عنوان خود یدک می‌کشد، مخاطب را به این سمت می‌برد که این سازمان یک نهاد رسمی و قانونی است که از سوی مجامع جهانی نظیر سازمان ملل متحد و شورای حقوق بشر این سازمان پشتیبانی می‌شود؛ بنابراین گزارشات آن منطبق بر موازین جهانی و مورد تایید همگان است.
با این حال، بررسی پیشینه این موسسه نشان می‌دهد که «عفو بین‌الملل» برخلاف نام خود، تنها یک نهاد مردم نهاد یا NGO است و هیچ ارتباطی با سازمان‌های قانونی و رسمی جهان ندارد. مسئولان این موسسه هم در بخش معرفی سایت خود نوشته‌اند: «ما یک گروه جهانی از مردم برای حفاظت از حقوق بشر هستیم و به هیچ دولت یا نهادی وابسته نیستیم.»
البته این ادعای عفو بین‌الملل از سوی کار‌شناسان مسائل جهانی چندان مورد تایید قرار نگرفته است؛ از آنجا که عملکرد این نهاد در برابر جنایات رژیم صهیونیستی و همچنین مسائلی نظیر زندان‌های گوانتانامو و ابوغریب تنها به انتشار چند بیانیه ساده و حتی در برخی موارد، سکوت مطلق محدود شده است.
این موضوع وقتی اثبات می‌شود که در حالی که تمامی سازمان‌های بین‌المللی نسبت به اقدام جنایتکارانه رژیم صهیونیستی در حمله به ناوگان آزادی در آب‌های بین‌المللی واکنش نشان دادند و آن را محکوم کردند، عفو بین‌الملل تنها خواستار رسیدگی بیشتر به این موضوع شد! بررسی مطالب سایت شعبه این نهاد در سرزمین‌های اشغالی هم نشان می‌دهد که اصولا برخلاف آنچه به عنوان شعار این مجموعه مبنی بر رسیدگی به مسائل حقوق بشر در تمامی جوامع جهانی انتخاب شده، مسئولان عفو بین‌الملل علاقه‌ای به رسیدگی به نقض حقوق بشر در فلسطین ندارند.
به همین دلیل است که در سایت رسمی عفو بین‌الملل، تمرکز شعبه این سازمان در سرزمین‌های اشغالی بر روی مهاجران آفریقایی در اسرائیل عنوان شده است؛ مساله‌ای که با توجه به حجم جنایات رژیم صهیونیستی در مناطق اشغالی و کشتار زنان و کودکان، بسیار جالب به نظر می‌رسد.
با این حال، عفو بین‌الملل تمرکز ویژه‌ای بر روی مسائل ایران دارد. این NGO به بهانه‌های مختلف به گفت‌وگو با مخالفان جمهوری اسلامی ایران نظیر شیرین عبادی، شادی صدر، لادن برومند، عبدالکریم لاهیجی و... می‌پردازد و ایران را به نقض حقوق بشر متهم می‌کند. البته این مساله با مخالفت و تکذیب شورای حقوق بشر سازمان ملل روبرو شده است؛ به نحوی که یکی از نمایندگان کمیته حقوق بشر ایران که چندی پیش در جلسه سالانه این شورا شرکت کرده بود، از قدردانی اکثر اعضای شورای حقوق بشر سازمان ملل از اقدامات مثبت ایران در این زمینه خبر داد. همین مساله بود که سبب شد تا جمهوری اسلامی ایران سال گذشته رسما به عضویت کمیسیون جهانی مقام زن در سازمان ملل متحد در بیاید.
فعالان سیاسی معتقدند حمایت غرب از اینگونه نهاد‌ها که زمینه‌ساز بروز نارضایتی‌های اجتماعی و نافرمانی مدنی هستند، یکی از ابزارهای مهم در برابر کشورهایی است که قصد سازش با آمریکا را ندارند و منافع این کشور را در سراسر جهان به خطر می‌اندازد.
منبع: شفاف