پای کرسنت دیگری در میان است؟/ توتال: تفاهم‌نامه محرمانه با دولت ایران امضا کردیم

به گزارش گروه اقتصادی خبرگزاری دانشجو، مدیر خاورمیانه شرکت فرانسوی توتال به شرق گفته است:‌ افتخار می‌کنیم تولید را در منطقه‌ای آغاز کردیم که مهندسان آن اکنون خودکفا شده‌اند. تکنیک‌های جدیدی را در منطقه پارس‌جنوبی به کار گرفتیم. پس از آن از سال ١٩٩٩، تولید نفت را در مناطق درود و بلال پیش از آنکه کمپانی‌های الف و توتال با یکدیگر ادغام شوند، آغاز کردیم. بین سال ٢٠٠٤ تا ٢٠٠٨ نیز مهلت این دو قرارداد به پایان رسید و پروژه‌ها را تحویل دادیم و پس از آن به علت تحریم‌ها، قرارداد جدیدی با ایران امضا نشد....

در آغاز سال ٢٠١٦، تفاهم‌نامه‌ای با توتال در سفر رئیس‌جمهور به فرانسه و دیدار او با رئیس‌جمهور فرانسه امضا شد. براساس این تفاهم‌نامه به توتال اجازه داده شد به نیازهای ایران توجه کند و روی آنها تحقیقاتی را انجام دهد. ما منتظریم تا متن نهایی قراردادهای جدید نفتی IPC منتشر شود تا آن را مورد بررسی قرار دهیم... توتال و شرکت بهران برای تولید روغن‌موتور با یکدیگر جوینت‌فنچر داشتند که در سال ٢٠١١ به علت تحریم‌ها، آن نیز متوقف شد و امیدواریم بتوانیم این فعالیت را دوباره به راه بیندازیم.

ایران برای توتال به دلیل دارابودن ذخایر بزرگ نفت و گاز و بازار بزرگ دارای اهمیت زیادی است. به همین خاطر در ایران دفتر داریم، اما با وجود این، فعالیت چندانی در ایران نداریم. ما تصور می‌کنیم به‌خاطر دانش فنی و تکنولوژی و همچنین پیوستن ایران به بازارهای بین‌المللی برای ایران مفید باشیم، زیرا توتال اولین کمپانی اروپایی بود که از فوریه ٢٠١٦ نفت خام را در ١٨٠هزار بشکه در روز از ایران خریداری کرد و اکنون بین ١٦٠ تا ١٨٠‌هزار بشکه در روز نفت خام از ایران خریداری می‌کند...

بخش‌هایی در تفاهم‌نامه محرمانه است و نمی‌توان آن را اعلام کرد، اما آنچه درباره حضور توتال در روزنامه‌های ایران نوشته می‌شود بی‌ربط به واقعیت نیست.

این در حالی است که متأسفانه قراردادهای بخش بالادستی نفت موسوم به بیع متقابل طی 10 سال (از زمان عقد قرارداد سیری A و E در سال 1374) و علی‌الخصوص در 8 سال دوره وزارت آقای مهندس زنگنه بر نفت به بهانه واهی عدم آگاهی شرکتهای رقیب، محرمانه تلقی شده و این رویه نادرست پنهان کاری موجب شده است نظام تصمیم‌گیری و اجرایی قراردادهای نفتی کشور که مدیریت اصلی عظیم‌ترین ثروت استراتژیک کشور را بر عهده داشته و بعضاً به مدتهای طولانی 30-20 ساله به ارزش صدها میلیارد دلار سرنوشت چندین نسل کشور را رقم می‌زنند از نظارت سازمانهای رسمی کشور و مردم کاملاً دور بمانند.

علاوه بر قرارداد نکبت بار کرسنت، قراردادهای بیع متقابل برای توسعه میادین نفتی درود با شرکت توتال، سروش و نوروز با شرکت شل و تراژدی بیع متقابل میدان دارخوین با شرکت انی و ..... از جمله این موارد هستند.