وقتی مسئولین به دامن اشرافیت افتادند و جوانان مردم در راه خدمت قربانی می‌شوند

بسم رب المستضعفین

لَا يَسْتَوِي الْقَاعِدُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ غَيْرُ أُولِي الضَّرَرِ وَالْمُجَاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ ۚ فَضَّلَ اللَّهُ الْمُجَاهِدِينَ بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ عَلَى الْقَاعِدِينَ دَرَجَةً ۚ وَكُلًّا وَعَدَ اللَّهُ الْحُسْنَىٰ ۚ وَفَضَّلَ اللَّهُ الْمُجَاهِدِينَ عَلَى الْقَاعِدِينَ أَجْرًا عَظِيمًا

هرگز مؤمنانی که بدون عذر از جهاد بازنشستند با آنان که با مال و جان در راه خدا جهاد کنند یکسان نخواهند بود. خداوند مجاهدان با مال و جان را بر بازنشستگان [از جهاد] بلندی و برتری بخشیده و همه [مؤمنان] را وعده پاداش نیکو فرموده، و خداوند مجاهدان را بر بازنشستگان به اجر و ثوابی بزرگ برتری داده است. (سوره نساء، آیه ۹۵)

عروج دو تن از همسنگرانمان در عرصه جهاد و محرومیت‌زدایی که برای یاری مستضعفان و پابرهنگان از خانه و دیار خود هجرت کرده و به مناطق محروم استان کرمانشاه آمده بودند، داغی را در دلهایمان تازه کرد که این داغ فرو نخواهد نشست، مگر با رهایی کامل مستضعفین عالَم از چنگال ستمگران و ظهور منجی عالم بشریت.
از یک طرف شاهد آن هستیم که مسئولینی که فلسفه‌ی وجودی آن‌ها خدمت به مردم، به ویژه طبقه‌ی مستضعف جامعه است در انجام وظایف خود کوتاهی می‌کنند و با دامن زدن به اشرافی‌گری، تجمل گرایی و زرق و برق‌های بیجا از خدمتگزاری به پابرهنگان؛ این صاحبان اصلی انقلاب غفلت می‌ورزند- تا جایی که دلسوزان انقلاب اسلامی و فرزندان خمینی کبیر (ره) را مجبور می‌کنند که برای جبران این کاستی‌ها، خود آستین بالا زده و به مناطق محروم هجرت کنند و برای آسایش مردم این مناطق چاره‌جویی کنند؛ هر چند که در این راه جان خود را هم از دست بدهند- و از طرف دیگر هم شاهد برخوردهای ناشایست و غلط مسئولین و‌ مدیران استانی با جهادگران و سنگ‌اندازی در مسیر برگزاری این اردوها هستیم. اردوهایی که دردی هر چند اندک از آلام محرومین را تسکین خواهد داد و نیز برای جوانان سکوی پرتابی است به سوی خودسازی و تهذیب نفس تا جایی که شهدایی مثل محسن حججی و محمد بلباسی از اردوهای جهادی کار خود را شروع کرده و نهایتاً طریقه‌ی شهادت را برگزیدند.
سانحه‌ی دردناکی که برای گروه جهادی طلوع حق تهران در شهرستان گیلانغرب اتفاق افتاد بدون شک نتیجه‌ی ضعف عملکرد مسئولین بخصوص مسئولین استانی است. چرا که اگر این مسئولان به درستی به وظایف خود عمل می‌کردند و از منابع و ظرفیت‌ها به شیوه‌ی عادلانه و متوازن بهره می‌گرفتند آیا دیگر محرومیتی در استان کرمانشاه باقی می‌ماند؟ همچنین اگر این گروه از حداقل امکانات مانند خودروی مناسب برخوردار بود این اتفاق رخ می‌داد؟ و یا اگر تیم پزشکی یا امدادی هلال احمر، با این گروه همراهی می‌کرد، شدت حادثه به این حد می‌رسید؟
باید پرسید که چگونه مسئولین نهادها و دستگاه‌های عریض و طویل دولتی و حکومتی که از پس انجام وظایف خود برنیامده‌اند، جهادگران اردوهای جهادی را تخطئه می‌کنند و از هر گونه همکاری و دادن امکانات به این جوانان، خودداری می‌نمایند؛ تا جایی که مسئول جمعیت هلال احمر استان به بهانه‌ی این‌که اردوی جهادی، یک اردوی تفریحی است(!!) از همکاری با جهادگران سر باز می‌زند و هیچ کمکی به گروه‌های جهادی مانند گروه جهادی دانشگاه رازی نمی‌نماید و حتی از دادن یک جعبه کمک‌های اولیه به جهادگران هم دریغ می‌ورزد!!
بی‌توجهی مسئولین باقی ارگان‌ها به اردوهای جهادی و جهادگران (علیرغم وعده‌های قبلی خود مسئولین) هم قصه‌ی تأسف برانگیزی دارد که اگر بخواهیم عملکرد تک‌تک ارگان‌ها را - حتی نهادهایی که عنوان انقلابی بودن را یدک می‌کشند- بررسی کنیم، خود مثنوی هفتاد دفتر خواهد بود.
در پایان، بسیج ‌دانشجویی دانشگاه رازی با گرامیداشت یاد و خاطره‌ی شهدا و امام شهیدان، بویژه شهدای جهادگر گروه طلوع حق، اعلام می‌کند که بسیجیان امام خامنه‌ای با تمام توان در راه زدودن استضعاف از چهره جهان اسلام خواهند ایستاد و پیگیر خواسته‌های مستضعفین خواهند بود و سنگ‌اندازی مدیران بی‌تقوا و ناکارآمدی مسئولین نالایق و دستگاه‌های تنبل، در عزم آن‌ها هیچ خللی وارد نخواهد کرد؛ چرا که «عاقبت از آن پرهیزگاران است».