به گزارش گروه اقتصادی خبرگزاری دانشجو، رئیس‌جمهور روز گذشته در مراسم تجلیل از بهره‌برداران نمونه بخش کشاورزی از وابستگی زیاد کشور به نهاده‌ها سخن گفته و ابراز امیدواری کرده‌است که در سال‌های آینده در زمینه نهادههای دامی به خودکفایی برسیم. رسیدن به خودکفایی نهاده‌هایی که ۸۰ درصد نیاز کشور از طریق واردات تأمین می‌شود، قطعاً به بستر‌سازی‌هایی نیاز دارد که حداقل در دوره هشت ساله ریاست روحانی، حتی یک درصد آن عملیاتی نشده‌است و در این مدت وزرای جهاد کشاورزی و شخص رئیس‌جمهور در مراسم‌ها و همایش‌های مختلف فقط از برنامه‌های بلند‌مدت دولت و آرزوهایشان برای افزایش تولید سخن گفتند و هیچ اقدامی در این راستا انجام‌نشده تا مردم و فعالان بخش تولید دلگرمی و امید به آینده پیدا کنند. در خصوص خودکفایی در تولید نهادههای دامی ذکر نکاتی ضروری به نظر می‌رسد:
۱- تدوین برنامه بلند‌مدت و آمار دقیق از واردات، مصرف و تولید؛ ۲۰ درصد نهادههای دامی در کشور تولید می‌شوند و ۸۰ درصد مابقی وارداتی هستند، با توجه به شرایط اقلیمی کشور، مطالعات نشان می‌دهد تا ۵۰ درصد نهادههای دامی مثل سویا و ذرت را می‌توان با یک برنامه در کشور تولید کنیم، البته برنامه‌ای که با تغییر دولت‌ها تغییر نکند. از این رو اولین اقدامی که وزارت جهاد کشاورزی باید انجام دهد، این است که طی یک برنامه مشخص تولید نهادههای دامی در داخل کشور را در اولویت قرار دهد. اقدام دوم این است که متأسفانه با گذشت چندین دهه همچنان وزارت جهاد کشاورزی آمار دقیقی از واردات، تولید و میزان مصرف نهادههای دامی ندارد. مسئولان این وزارتخانه و اعضای کمیسیون کشاورزی مجلس اعداد مختلفی از میزان تولید و وابستگی ارائه می‌کنند که باید در کوتاه‌ترین زمان ممکن آمار یکسان و دقیق ارائه شود. بسیاری از کارشناسان بخش کشاورزی معتقدند که کشت نهادههای دامی به دلیل نیاز به آب فراوان (آب‌بر بودن) مقرون به صرفه نیست که تولید آن افزایش یابد، اما برخی دیگر با تکذیب این اظهارات معتقدند که افزایش زیر کشت نهاده‌ها مقرون به صرفه است و ارزان‌تر از واردات تمام می‌شود.
۲- عدم شفافیت در واردات نهاده‌ها؛ سال‌هاست که از وجود مافیا در حوزه واردات نهاده‌ها سخن گفته می‌شود و «مدلل» به عنوان بزرگ‌ترین وارد‌کننده نهادههای دامی شناخته شده‌است، اما وزارت جهاد کشاورزی همواره وجود مافیا را تکذیب کرده و از صد‌ها وارد‌کننده نهاده خبر می‌دهد و با پنهان‌کاری به ابهامات واردات نهادههای دامی دامن می‌زند. علاوه بر این در چند سال اخیر با رشد نرخ ارز، دولت ارز دولتی ۴هزارو۲۰۰ تومانی را برای واردات نهاده‌ها تخصیص داده‌است که همین امر نیز موجب سود‌های هنگفت وارد کنندگان و دلالان نهاده شده‌است. برخی که ارز گرفتند و نهاده وارد نکردند و برخی دیگر نهاده وارد کردند، اما با قیمت گران در بازار آزاد فروختند. به عبارت دیگر همه این اقدامات و تصمیمات یک‌شبه دولتمردان و مسئولان موجب عدم شفافیت در این حوزه شده‌است. در حال حاضر آمار دقیقی از واردات نهاده، توزیع آن و همچنین میزان دپو و فساد آن در بنادر وجود ندارد و روزانه شاهد افزایش قیمت شیر، مرغ، تخم‌مرغ و گوشت هستیم. کالا‌هایی که ارتباط مستقیم با تأمین نهاده‌ها و قیمت آن دارد.
۳- خودکفایی در حد شعار؛ دولتی که هدفش رسیدن به خودکفایی در تولید محصولی است باید بستر‌های لازم را برای تولید بیشتر فراهم کند. به عبارت دیگر باید چند سال هزینه بپردازد تا تولید به میزان خودکفایی برسد. به کشاورزان سوبسید و یارانه بدهد، بذر، کود، سموم کشاورزی و حتی آب این بخش باید با تخفیفات ویژه در اختیار کشاورزان و بهره‌برداران قرار گیرد. در مقابل قیمت خرید تضمینی که دولت تعیین می‌کند باید منصفانه و اقتصادی باشد، به طوری که کشاورزان رغبت بیشتری برای کشت پیدا کنند. متأسفانه در این سال‌ها هیچ‌یک از بستر‌های فوق فراهم نشده و در لایحه‌های بودجه سنواتی دولت‌ها ارقامی را برای واردات نهاده‌ها تعیین کرده‌اند و مجلس نیز با آن موافقت کرده‌است و هرگز برنامه‌ای برای کاهش واردات و افزایش تولید پیش‌بینی نشده‌است، زیرا همه دولت‌ها (دولت روحانی ودولت‌های قبل) از پرداخت هزینه و پذیرفتن ریسک تولید و در نهایت رسیدن به خودکفایی در تولید نهاده‌ها شانه خالی کرده‌اند و همیشه راه آسان‌تر که همان واردات است، انتخاب کرده‌اند و مدام در سخنرانی‌هاشان ابراز امیدواری کرده‌اند که در سال‌های آتی به خودکفایی برسیم.ای کاش رئیس‌جمهور در سال پایانی دولتش به جای ابراز امیدواری برای رسیدن به خودکفایی در تولید نهادههای دامی، در همین هشت سال گذشته اولین قدم را برای بهترسازی و تولید برمی‌داشت تا شاید دولت‌های آتی نیز به این اصلاحات و کاهش واردات تن می‌دادند.
منبع: روزنامه جوان
۱- تدوین برنامه بلند‌مدت و آمار دقیق از واردات، مصرف و تولید؛ ۲۰ درصد نهادههای دامی در کشور تولید می‌شوند و ۸۰ درصد مابقی وارداتی هستند، با توجه به شرایط اقلیمی کشور، مطالعات نشان می‌دهد تا ۵۰ درصد نهادههای دامی مثل سویا و ذرت را می‌توان با یک برنامه در کشور تولید کنیم، البته برنامه‌ای که با تغییر دولت‌ها تغییر نکند. از این رو اولین اقدامی که وزارت جهاد کشاورزی باید انجام دهد، این است که طی یک برنامه مشخص تولید نهادههای دامی در داخل کشور را در اولویت قرار دهد. اقدام دوم این است که متأسفانه با گذشت چندین دهه همچنان وزارت جهاد کشاورزی آمار دقیقی از واردات، تولید و میزان مصرف نهادههای دامی ندارد. مسئولان این وزارتخانه و اعضای کمیسیون کشاورزی مجلس اعداد مختلفی از میزان تولید و وابستگی ارائه می‌کنند که باید در کوتاه‌ترین زمان ممکن آمار یکسان و دقیق ارائه شود. بسیاری از کارشناسان بخش کشاورزی معتقدند که کشت نهادههای دامی به دلیل نیاز به آب فراوان (آب‌بر بودن) مقرون به صرفه نیست که تولید آن افزایش یابد، اما برخی دیگر با تکذیب این اظهارات معتقدند که افزایش زیر کشت نهاده‌ها مقرون به صرفه است و ارزان‌تر از واردات تمام می‌شود.
۲- عدم شفافیت در واردات نهاده‌ها؛ سال‌هاست که از وجود مافیا در حوزه واردات نهاده‌ها سخن گفته می‌شود و «مدلل» به عنوان بزرگ‌ترین وارد‌کننده نهادههای دامی شناخته شده‌است، اما وزارت جهاد کشاورزی همواره وجود مافیا را تکذیب کرده و از صد‌ها وارد‌کننده نهاده خبر می‌دهد و با پنهان‌کاری به ابهامات واردات نهادههای دامی دامن می‌زند. علاوه بر این در چند سال اخیر با رشد نرخ ارز، دولت ارز دولتی ۴هزارو۲۰۰ تومانی را برای واردات نهاده‌ها تخصیص داده‌است که همین امر نیز موجب سود‌های هنگفت وارد کنندگان و دلالان نهاده شده‌است. برخی که ارز گرفتند و نهاده وارد نکردند و برخی دیگر نهاده وارد کردند، اما با قیمت گران در بازار آزاد فروختند. به عبارت دیگر همه این اقدامات و تصمیمات یک‌شبه دولتمردان و مسئولان موجب عدم شفافیت در این حوزه شده‌است. در حال حاضر آمار دقیقی از واردات نهاده، توزیع آن و همچنین میزان دپو و فساد آن در بنادر وجود ندارد و روزانه شاهد افزایش قیمت شیر، مرغ، تخم‌مرغ و گوشت هستیم. کالا‌هایی که ارتباط مستقیم با تأمین نهاده‌ها و قیمت آن دارد.
۳- خودکفایی در حد شعار؛ دولتی که هدفش رسیدن به خودکفایی در تولید محصولی است باید بستر‌های لازم را برای تولید بیشتر فراهم کند. به عبارت دیگر باید چند سال هزینه بپردازد تا تولید به میزان خودکفایی برسد. به کشاورزان سوبسید و یارانه بدهد، بذر، کود، سموم کشاورزی و حتی آب این بخش باید با تخفیفات ویژه در اختیار کشاورزان و بهره‌برداران قرار گیرد. در مقابل قیمت خرید تضمینی که دولت تعیین می‌کند باید منصفانه و اقتصادی باشد، به طوری که کشاورزان رغبت بیشتری برای کشت پیدا کنند. متأسفانه در این سال‌ها هیچ‌یک از بستر‌های فوق فراهم نشده و در لایحه‌های بودجه سنواتی دولت‌ها ارقامی را برای واردات نهاده‌ها تعیین کرده‌اند و مجلس نیز با آن موافقت کرده‌است و هرگز برنامه‌ای برای کاهش واردات و افزایش تولید پیش‌بینی نشده‌است، زیرا همه دولت‌ها (دولت روحانی ودولت‌های قبل) از پرداخت هزینه و پذیرفتن ریسک تولید و در نهایت رسیدن به خودکفایی در تولید نهاده‌ها شانه خالی کرده‌اند و همیشه راه آسان‌تر که همان واردات است، انتخاب کرده‌اند و مدام در سخنرانی‌هاشان ابراز امیدواری کرده‌اند که در سال‌های آتی به خودکفایی برسیم.ای کاش رئیس‌جمهور در سال پایانی دولتش به جای ابراز امیدواری برای رسیدن به خودکفایی در تولید نهادههای دامی، در همین هشت سال گذشته اولین قدم را برای بهترسازی و تولید برمی‌داشت تا شاید دولت‌های آتی نیز به این اصلاحات و کاهش واردات تن می‌دادند.
منبع: روزنامه جوان
ارسال نظرات