اخبار دانشگاهی را از «کانال اخبار دانشگاهی SNN.ir» دنبال کنید
به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو به نقل از کرددانش، رئیس پژوهشکده کردستان شناسی دانشگاه کردستان در این مراسم، به اهمیت ثبت دانش های بومی و محلی، تدوین تاریخ اجتماعی و توجه به میراث نیاکانمان در تمام عرصه‌ها از جمله مشاغل قدیمی و ریشه دار در منطقه کردستان اشاره کرد.
به گفته ی وی, سنندج در کنار ظرفیت ها و مزیت های چشمگیر آیینی، هنری، ادبی، فرهنگی و معماری از دیرباز به عنوان مرکز پیشه و صنعت نیز شناخته شده است که متاسفانه ظرفیتهای پیشه و کار در سنندج از منظر تاریخی، کارکردها و دلالت های اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی آن کمتر مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است.
وی با اشاره به اهداف گروه های پژوهشی«تاریخ و فرهنگ کردستان» و «مطالعات راهبردی و توسعه کردستان» از اهتمام پژوهشکده کردستان شناسی در پشتیبانی علمی و اجرایی از این نوع پژوهش‌ها تأکید کرد و ضمن سپاس از تلاشهای عالمانه و خستگی ناپذیر آقای فریدون حسین پناهی از چاپ جلد دوم این مجموعه در آینده نزدیک خبر داد.
در این مراسم همچنین فیلم مستندی با عنوان ئاسنگه‌ری (آهنگری) اثر فریدون حسین‌پناهی پخش شد که با استقبال حاضرین مواجه شد. در این فیلم تاریخ آهنگری در کردستان، شیوه و روش کار، محصولات آهنگران و مناسبات اجتماعی و فرهنگی آهنگران به‌نام کردستان از طریق مصاحبه با آهنگران و چیلانگران و تفنگ سازان و صاحب نظران به نمایش درآمد.
پانل تخصصی نقد و بررسی کتاب ئاسنگه‌ری برنامه بعدی این مراسم بود. در این پانل، صدیق منقی، جمال احمدی آیین، حسین محمدزاده، صدیق زاهدی، عبدالباقی روشنی و ابراهیم هاشمی به نقد و بررسی کتاب و اهمیت موضوع از منظر جامعه شناختی، مردم شناختی و توجه به تدوین تاریخ اجتماعی و فرهنگی پیشه های کهن سنندج پرداختند و از تلاشهای خستگی ناپذیر آقای فریدون حسین‌پناهی تقدیر کردند.
جمال احمدی آیین در مقایسه کتاب ئاسنگه ری با کتاب کسب و کار و زندگی مردم تهران، گفت: که با همه ارزش های تاریخی و اطلاعاتی که کتاب جعفر شهری دارد و جا دارد درباره ارزش های فراوان آن مفصل صحبت شود اما درباره نکات تخصصی شغل و حرفه ها به صورت علمی و مستند بحث نکرده و بیشتر به حواشی این شغل ها و مخصوصا رفتار مردم نسبت به آن شغل ها صحبت کرده است. اما در کتاب ئاسنگه‌ری با داشتن متدلوژی و بهره گیری از تکنیک تاریخ شفاهی به تمام زوایای ریز و درشت مشاغل از ابزارها و متدها و پیشکسوتان شاغل در حرفه های مورد بحث اشاره شده است که ارزش علمی والایی به کتاب بخشیده است.
حسین محمدزاده نیز از منظر جامعه شناختی به بررسی کتب ئاسنگری پرداختند و در این زمینه خاطر نشان کردند که این کتاب قبل از هر چیز پرسش برانگیز است و خواننده را وادار میکند که اعمال و آثار را باز اندیشی کند. برای مثال کتاب «ههنبانه بورینه» استاد شرفکندی یک کتاب مرجع در حوزه فرهنگ نویسی است. وقتی به صورت تصادفی سه کلمه «بان کهوشی»، «خویار» و «موره ت کیش» را جستجو کردم دیدم در هه نبانه بورینه نیست. خوب اولین نکته این فرهنگ نیازمند بازاندیشی است چون از نظر لغات شغلی کم دامنه است. در ادامه اگر کسی مثلا بخش آهنگری کتابی را ترجمه کرده باشد قطعاً لغاتی برای کلمات گذاشته است که با چاپ کتاب آهنگری غلط بودن آن محرز میگردد. به باور ایشان، این کتاب از نظر محتوا برای اساتید و دانشجویان علوم اجتماعی آموزنده است. از نظر یک کار میدانی جالب، از نظر دانش بومی، از نظر توسعه برونزا و اثر آن بر صنایع منطقهای. از نظر تاریخ اجتماعی و افول این صنعت.
صدیق زاهدی در موضوعی با عنوان«تحلیل زبان شناختی واژگان مشاغل قدیمی سنندج»، به اهمیت زبانی واژهها و اصطلاحات خاص حرفهای، از جمله آهنگری، پرداخت. بررسی واژههای کتاب ئاسنگری نشان میدهد که برخی اصطلاحات، کنایات، مثلها و غیره، که در تداول عامه رایج هستند، ریشه در حرفهی ئاسنگری دارند و این از نظر ریشهشناسی (اتیمولوژی) آنها بسیار با ارزش است. به باور ایشان، با توجه به امحاء تدریجی نقش و اهمیت مشاغل سنتی در جوامع امروزی و نیز مرگ بسیاری از آهنگران کهنهکار که حافظان فرهنگ حاکم بر این حرفه بودند، ثبت و ضبط واژه ها، اصطلاحات، مناسبات و روابط خاص این حرفه میتواند منبعی باارزش جهت انجام پروژه های تحقیقاتی زبانشناختی، جامعه شناختی، فرهنگشناختی و غیره به شمار می آید.
در بخش آخر این مراسم، با حضور شخصیت‌های فرهنگی، مسئولان دانشگاه کردستان و مدیرکل میراث فرهنگی و گردشگری، از کتاب ئاسنگه‌ری رونمایی و به پاس چندین قرن تلاش نستوه آهنگران و چیلانگران و حرفه‌های وابسته از خدمات خاندان‌های امانتی، پناهیده، افراسیابیان، ملا محمود ایوبی، کوره داودی، خان بابایی، ساعی، ناوه، عدل‌ستا، تیغی، الماسی، غلام ویسی، درویش کریمی، ایوبی، آهنی کمانگر، قوامی، نادری و دیگر خانواده‌ها و شخصیت‌های پیش کسوت در این حرفه با اهدای لوح یادبود، تقدیر به عمل آمد.