یادداشت دانشجویی/
گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، یادداشت دانشجویی:* در حین اینکه نمایندگان مجلس در حال بررسی برنامه وزرای پیشنهادی دولت بودند ما هم بیکار نبودیم و برنامه‌ها را می‌خواندیم و نقد می‌کردیم.
پس‌ازاینکه جلسه رأی اعتماد به‌پایان رسید در حال جستجوی اینترنتی بودیم که به‌صورت کاملاً اتفاقی برنامه سال ۹۲ دکتر ظریف برای گرفتن رأی اعتماد در مجلس در جلوی چشممان ظاهر شد، برنامه را خواندیم و متوجه شدیم ادبیاتش بسیار شبیه ادبیات برنامه ۹۶ است.
برنامه ۹۶ را باز کردیم، دیدیم شبیه نیست بلکه در خیلی از موارد در قسمت‌های راهبردهای عملیاتی و راهبردهای کلان کپی-پیست است، هر چه بیشتر مقایسه می‌کردیم بیشتر به عمق ماجرا پی می‌بردیم.
نمایندگان مجلس برنامه‌ای را نقد و بررسی کرده بودند که در سال ۹۲ هم موردنقد و بررسی واقع‌شده بود و در بسیاری از بندهای راهبرد کلان و عملیاتی، دکتر ظریف حتی زحمت تغییر دادن ادبیات جملات را نکشیده بود و در برخی جاها نیز فقط تیتر مطالب را عوض کرده بود و در برخی دیگر جایشان را ولی برنامه همان برنامه بود.
چند روز قبل یادداشتی نوشتم تحت عنوان «عصاره‌ی کدام ملت!» که یک بندش این بود:«وزرای پیشنهادی آبرو و سواد نمایندگان مجلس را به بازی گرفتند و با برنامه نداشته، از مجلس رأی اعتماد قاطع گرفتند.
تقریباً می‌شود گفت اگر عوام و مزدم معمولی این برنامه‌ها را بخواند، می‌داند و می‌فهمد که اصلاً بحث پنج روزه مجلس سربرنامه نبوده و شاید سر رزومه‌ای بوده که نمایندگان خودشان از گذشته وزرا می‌دانستند.»
حال ظریف نه تنها برنامه ارائه نداده بلکه آن چیزی هم که داده بسیاری‌اش کپی-پیست بوده و من بند بالا را با دیدن برنامه ظریف، با قاطعیت بیشتری تکرار می‌کنم.
روحانی در مراسم تحلیف گفت ظریف بِرَند است ولی با خواندن این برنامه مطمئن شدم بِرَند است ولی از نوع فِیک و تقلبی مانند تمام اجناسی که برند هستند ولی کیفیتی ندارند و محصول داخلی کیفیتش هزاران برابر بیشتر است، رویکرد و گفتمان التماسی ظریف برند است ولی کیفیتی به‌مراتب پایین‌تر از رویکرد و گفتمان انقلابی دارد.
با دیپلماسی کپی-پیست قطعاً نمی‌توان دستاورد جدیدی به کاروان دولت دوازدهم اضافه کرد و تنها مانند برنامه دکتر ظریف که از ۹۲ تا ۹۶ درجا زده از ۹۶ تا ۱۴۰۰ نیز درجا خواهد زد و فقط این امیدواری باقی می‌ماند که عقب‌گرد نکنیم که آن‌هم امیدواری بی‌جایی است.
محمدحسین غریبی - دانشجوی مدیریت صنعتی دانشگاه گیلان ورودی ۹۴
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.
تعداد نظرات: ۳
ارسال نظرات
جهاد یک چیز دیگر است.
جهاد فقط به‌معنای قتال نیست، فقط به‌معنای جنگ نظامی نیست؛
جهاد یک معنای بسیار وسیع‌تری دارد.
در بین جهادها جهادی هست که خدای متعال در قرآن آن را «جهاد کبیر» نام نهاده:
وَ جٰهِدهُم بِه جِهادًا کَبیرًا؛در سوره‌ی مبارکه‌ی فرقان است؛
«بِه» یعنی به قرآن، «جٰهِدهُم بِه» یعنی به‌وسیله‌ی قرآن با آنها جهاد کن؛
جِهاداً کَبیرًا. این آیه در مکّه نازل شده.
در مکّه جنگ نظامی مطرح نبود؛
پیغمبر و مسلمانها مأمور به جنگ نظامی نبودند،
کاری که آنها میکردند کار دیگری بود؛
همان کار دیگر است که خدای متعال در این آیه‌ی شریفه میگوید:
وَ جٰهِدهُم بِه جِهادًا کَبیرًا.
آن کارِ دیگر چیست؟
آن کارِ دیگر، ایستادگی و مقاومت و عدم تبعیّت [است.]
فَلا تُطِعِ الکٰفِرینَ وَ جٰهِدهُم بِه جِهادًا کَبیرًا؛
از مشرکین اطاعت نکن.
اطاعت نکردن از کفّار همان چیزی است که خدای متعال به آن گفته جهاد کبیر.
این تقسیم‌بندی غیر از تقسیم‌بندی جهاد اکبر و جهاد اصغر است:
جهاد اکبر که از همه سخت‌تر است، جهاد با نفْس است،
همان چیزی است که هویّت ما را، باطن ما را حفظ میکند؛
جهاد اصغر، مجاهدت با دشمن است،
منتها در بین جهاد اصغر یک جهاد هست که خدای متعال آن را «جهاد کبیر» نام نهاده که آن همین است.
«جهاد کبیر» یعنی چه؟
یعنی اطاعت نکردن از دشمن، از کافر؛ از خصمی که در میدان مبارزه‌ی با تو قرار گرفته اطاعت نکن. اطاعت یعنی چه؟
یعنی تبعیّت؛ تبعیّت نکن.
تبعیّت نکردن در کجا؟
در میدانهای مختلف؛
تبعیّت در میدان سیاست،
در میدان اقتصاد،
در میدان فرهنگ،
در میدان هنر.
در میدانهای مختلف از دشمن تبعیّت نکن؛ این شد «جهاد کبیرقرآنی».
این تبعیّت نکردن آن‌قدر مهم است که خدای متعال پیغمبر خود را مکرّر به آن توصیه میکند.
آیه‌ی تکان‌دهنده‌ی اوّل سوره‌ی مبارکه‌ی احزاب:
بِسمِ‌اللهِ‌الرَّحمنِ‌الرَّحیم * یٰاَیُّهَا النَّبِیُّ اتَّقِ اللهَ وَ لا تُطِعِ الکٰفِرینَ؛
[میفرماید] «اِتَّقِ اللهَ وَ لا تُطِعِ الکفِرین»! پیغمبر! تقوا داشته باش و از کافران تبعیّت نکن؛
اِنَّ اللهَ کانَ عَلیمًا حکیمًا،
ما میدانیم مشکلات تو را، ما میدانیم فشارهایی که بر تو وارد میکنند
تا تو را وادار به تبعیّت کنند -تهدید میکنند، تطمیع میکنند- امّا شما مراقب امر و نهی الهی باش، اِتَّقِ اللهَ، حواست جمع باشد.
وَ لا تُطِعِ الکٰفِرین؛
این اطاعت نکردن از کافرین،
آن چیز بزرگ و مهمّی است که خدای متعال با این لحن با پیغمبرش حرف میزند.
خب، اطاعت از کافرین نکن، پس چه‌کار کن؟
وَ اتَّبِع ما یوحی اِلَیکَ مِن رَبِّکَ اِنَّ اللهَ کانَ بِما تَعمَلونَ خَبیرًا.
[میفرماید:] یٰاَیُّهَا النَّبِیُّ اتَّقِ اللهَ وَ لا تُطِعِ الکفِرینَ و المُنفِقینَ اِنَّ اللهَ کانَ عَلیمًا حکیمًا * وَ اتَّبِع ما یوحی اِلَیکَ مِن رَبِّکَ اِنَّ اللهَ کانَ بِما تَعمَلونَ خَبیرا؛
از آنها تبعیّت نکن؛
تو برنامه داری؛
تو برنامه‌ی کار داری، برنامه‌ی زندگی داری؛
وحی الهی تو را تنها نگذاشته است؛
قرآن در اختیار تو است،
اسلام در اختیار تو است،
برنامه‌ی اسلام در اختیار تو است؛
این راه را برو.
ببینید اینها همه آیات اوّل سوره‌ی احزاب است؛
پشت سر هم؛ اوّل، اِتَّقِ اللهَ وَ لا تُطِعِ الکفِرینَ وَ المُنفِقین؛
بعد، وَ اتَّبِع ما یوحی اِلَیکَ مِن رَبِّک؛پشت سر [آن]، جواب این سؤال است که خب، خطر وجود دارد، فشار می‌آورند؛ وَ تَوَکَّل عَلَی اللهِ وَ کَفی بِاللهِ وَکیلا؛
در مقابل همه‌ی این فشارها به خدا تکیه کن؛
به خدا تکیه کن.
توکّل معنایش این نیست که کار را رها کنید بنشینید تا خدا بیاید عوض شما کار را انجام بدهد؛
این نیست؛
توکّل این است که شما راه بیفتید، عرق بریزید، تلاش کنید، آن‌وقت یقین داشته باشید که خدای متعال شما را کمک خواهد کرد؛
امروز مسئله‌ی جمهوری اسلامی این است.