گروه فرهنگی «خبرگزاری دانشجو»؛ امام خمینی (ره) در 16 مرداد سال 1358 پس از بمباران جنوب لبنان توسط اسرائیل، آخرین جمعه ماه رمضان را به عنوان «روز قدس» انتخاب کردند تا در این روز مسلمانان تمام دنیا همبستگی خود را با مردم مسلمان فلسطین در قالب برگزاری راهپیمایی نشان دهند. به این ترتیب، آخرین جمعه ماه رمضان در تقویم جمهوری اسلامی، «روز قدس» نام گرفت و 35 سال است که مردم روزهدار ایران و سراسر دنیا با برگزاری راهپیمایی این روز را گرامی میدارند.
در این گزارش نگاهی داریم به سخنانی که امام خمینی (ره) پیرامون مساله فلسطین و غصب آن توسط صهیونیستها و اهمیت برگزاری روز قدس بیان کردهاند.
- امروز شما فلسطین را میبینید. بیاستثنا من میخواهم عرض کنم، بیاستثنا باید عرض کنم که همه دست به هم دادند، که نگذارند که ملت فلسطین این راهی را که الآن پیش گرفته است، باقی باشد؛ یا به صورت دلسوزی برای فلسطین که حیف، فلسطین دارد چه میشود، چه میشود، خوب است که یک قدری مثلاً مماشات کنند، تا کار درست بشود! و ملت فلسطین بداند که اگر یک قدم عقب بگذارد راجع به همین معنایی که الآن در دست دارد، دوباره بر میگردد به آن حال اول.
و الآن فلسطین، یهود را تقریباً دارد پایمال میکند و امیدوارم که بکند و اگر این معنای اسلامی را در دست بگیرد و به حرف کسانی که خیرخواهی میکنند به خیال خودشان، یا به خیال خودشان نه، میخواهند گول بزنند [گوش بدهند]، کسانی که میگویند که یک قدری آتش بس باشد، یک پنج ماهی، یک چیزی آتش بس باشد، یک کسانی بیایند این کار را بکنند، از این حرفهایی که میدانید همه، همه اینها برای این است که نگذارند که این فلسطین به این کاری که دست زده است این کار را پیش ببرد.
میخواهند ساکتش کنند، دوباره پایمالش کنند. نسبت به ما هم همینطور است. اگر یک وقت دیدید که یک روی خوشی نشان میدهند، بدانید که این روی خوش دلیل بر این است که میخواهند ما را پایمال کنند. هر وقت آنها روی خوش نشان دادند شما سختتر بگیرید.
«صحیفه امام، جلد 20، ص 473»
- امروز ایران به رغم بوقهای خارج و دستگاههای تبلیغاتی امریکا و صهیونیست و سیلی خوردههای از انقلاب، به سوی سازندگی نهایی پیش میرود و این درس عبرتی است برای کشورهای اسلامی و مستضعفان جهان که قدرت اسلامی خود را بیابند و از عربدههای شرق و غرب و وابستگان و تفالههای آنان نهراسند و با اعتماد به خداوند تعالی و اتکال به قدرت اسلام و ایمان بپاخیزند و دست جنایتکاران را از کشورهای خود کوتاه نمایند و آزادی قدس شریف و فلسطین را سرلوحه برنامه خود قرار دهند و ننگ سلطه صهیونیسم، تفاله امریکا را از دامن خود بزدایند و روز قدس را زنده نگه دارند.
امید است با زنده نگه داشتن این روز، بیتفاوتیها زایل شود و غفلتها مرتفع گردد. و با قیام ملتهای شریف، بعضی از سران خائن را که به رغم مسلمانان و اسلام، دست در دست اسرائیل و چشم به فرمان امریکا برخلاف مصالح مسلمین به زندگانی سیاسی ننگین خود و به زندگی جنایت بار خویش ادامه میدهند، از صحنه خارج و در گورستان تاریخ مدفون نمایند.
«صحیفه امام، جلد 15، ص 61»
- اکنون برادران مسلمان ما در فلسطین و لبنان گرفتار تجاوزات غیر انسانی اسرائیلند و اگر خدای نکرده اسرائیل در آن میدان پیروز شود، دامنه تجاوزاتش را به سایر کشورها نیز خواهد کشید. مقتضی است در اجتماعات ماه مبارک به برادران فلسطینی و لبنانی دسته جمعی دعا شود. اکثر ممالک عربی کنار نشسته و تماشاگر معرکه هستند. غافل از اینکه اسرائیل متجاوز به لبنان اکتفا نمیکند، و اگر در این میدان پیروز شود، دامنه تجاوزش به سایر کشورها نیز خواهد کشید.
«صحیفه امام، جلد 9، ص 237»
- این تکلیف همه مسلمانان است که قدس را آزاد کنند و شر این جرثومهٔ فساد را از سر بلاد اسلامی قطع کنند.
«صحیفه امام، ج 5، ص186»
- امروز همه قدرتها و ابرقدرتها دست به دست یکدیگر دادهاند که نگذارند فلسطینیهای مسلمان به هدفشان برسند. حتی بسیاری از کسانی که به ادعا، نسبت به فلسطینیها اظهار علاقه میکنند، علاقهشان به این نیست که مسلمانان فلسطینی بر اسرائیل غلبه کنند و متأسفانه با سکوت و سازش و تماشا دست به هم دادهاند که نگذارند مسلمانان فلسطین پیروز بشوند؛ چرا که پیروزی آنان پیروزی اسلام است.
«صحیفه امام، ج 20، ص468»
- من به سران فلسطینی نصیحت میکنم که دست از رفت و آمدهای خودشان برداشته و با اتکا به خداوند متعال و مردم فلسطین و اسلحه خویش تا حد مرگ با اسرائیل بستیزند، چرا که این رفت و آمدها موجب میشود که ملتهای مبارز از شما دلسرد شوند. شما اطمینان داشته باشید که نه شرق به درد شما میخورد و نه غرب. با ایمان بر خدا و تکیه بر سلاح با اسرائیل بجنگید، همچون ملت و نیروهای مسلح ایران که بیاتکا به قدرتها و ابرقدرتها و با ایمان به خدای تعالی و قدرت لایزال او تا حصول خواستههای مشروع خویش دست از اسلحه برنمی دارند.
«صحیفه امام، ج 16، ص382»
- ما باید فلسطین را، قدس را آزاد کنیم، هر روزی برایش یک نغمهای میسازند و هر روزی یک بساطی درست میکنند که ایران با – مثلاً – اسرائیل بستوبند دارد! چه داعی دارید شما که از اسرائیل اینطور توهین میبینید، اینطور اهانت میکند، اینطور حیثیت شما را پایمال میکند، بلندیهای جولان را غصب میخواهد بکند و میگوید من اعتنا به هیچ قدرتی ندارم، یک همچو جرثومه فسادی را شما باید با اتفاق خودتان از بین بردارید. اگر از بین برندارید، این یک ماده سرطانی است که سرایت میکند به جاهای دیگر، اکتفا به جولان نمیکند، رأی آنها این است که اسرائیل از همه نژادها بالاتر است و از فرات تا نیل هم مال اوست و همه اینجاها باید برگردد به اسرائیل و شما نشستید سر یک امور جزئی و سر یک امور خیلی ناچیز با هم دعوا میکنید و همه همّتان را این قرار دادید که مبادا ایران یک وقتی یک حرفی بزند. ایران که همه ارگانهایش فریاد میزنند که ما نظری نداریم به دولتهای دیگری و ملتهای دیگری، الا اینکه با آنها متحد بشویم و فساد را از منطقه بیرون کنیم، دشمنی با ایران را میکنند. این چرا باید اینطور بشود؟
«صحیفه امام، ج 15، ص519»