وزارت کار فراموش نکند اینجا جمهوری اسلامی ایران است

به گزارش «خبرگزاری دانشجو»، محسن پیرهادی درواکنش به نامه وزارت کار به شهرداری تهران اظهار داشت: ما به واسطه تحریم‌های ظالمانه بین المللی که اتفاقا از سوی همین مجامع بین المللی هم تقبیح نشده و برای رفع آنها گامی برنداشته‌اند بخشی از کارگران خود را به علت بیکاری از گردونه اقتصاد کشور خارج کرده‌ایم اما هیچ وقت ندیدیم وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی فریاد بزند و از حقوق برخی از کارگران که به علت تحریم‌های ناجوانمردانه بیکار شده‌اند در مجامع بین المللی دفاع کند.

وی تصریح کرد: زن در فرهنگ ایران و اسلام دارای جایگاه رفیعی است که ابتدا برای وی نقش مادری و همسری بعد از اطاعت از خداوند تعریف می‌شود و حتی به لحاظ فیزیولوژی بدنی هم توان فعالیت مانند مردان را ندارد و این موضوعی نیست که از چشم صادر کنندگان نامه پنهان باشد اما مشخص نیست با چه تفکری برخی‌ها از اینکه مدیران شهرداری زنان را به عنوان مدیر دفتر خود انتخاب نکنند گلایه‌مند هستند و سنگ کنوانسیون بین المللی را به سینه می‌زنند.

پیرهادی ادامه داد: بسیاری از مدیران شهرداری به تناسب شغل خود بعضا ساعت‌ها بعد از غروب آفتاب در محل کار مانده یا برای سرکشی به پروژه‌ها و برنامه‌ها در خیابان‌ها و پارک‌ها به سر می‌برند حال سوال این است که آیا زنان بعنوان مدیر دفتر باید آنها را تا دیر وقت همراهی کنند؟ آیا این مردانگی است که زن را از خانواده دور کنیم و به او شغلی بدهیم که حتی فرصت دیدن فرزندانش را نداشته باشد؟ آیا اساسا زن به لحاظ فیزیولوژیکی می‌تواند این همه فشار کار را در هر شرایط بدنی تحمل کند؟

عضو شورای شهر تهران افزود: از نظر غرب، زن هم مانند مرد یک ابزار کار و درآمدزایی است و به همین دلیل هم کنوانسیون‌های بین المللی زن و مرد را برابر می‌دانند اما از نظر سنت ایرانی و آموزه‌های اسلامی زن ریحانه است و شان او از ابزار صرف در آمدزایی بسیار بیشتر است و به همین دلیل است  که امام راحل می‌فرمایند" از دامن زن، مرد به معراج می‌رود" و هم او بود که حتی در منزل خود نیز بین زنان و مردان نامحرم حریم ایجاد می کرد و خانواده‌اش را از شرکت در مهمانی خانوادگی که زن و مرد حتی به صورت پوشیده در کنار هم قرار می‌گرفتند نهی می‌کرد آیا کنوانسیون‌هایی که شما به آن استناد می‌کنید از سنت رسول الله و امام راحل هم معتبرتر است؟

پیرهادی گفت: آقایان بهتر است به جای نگرانی در مورد حفظ جایگاه و منزلت زنان در شهرداری به فکر کارگران بیکار شده معادن بافق باشند. آنها بهتر است فکری به حال کارگرانی بکنند که ماه‌هاست در فلان کارخانه نخ ریسی حقوق نگرفته و مدتهاست در مقابل خانواده و همسر خود شرمسار هستند آیا وزارت کار به فکر زنان آنها هم هست؟

وی ادامه داد : من نمی‌خواهم بحث حقوقی بکنم چرا که از نظر ما قوانین اسلامی به همه کنوانسیون‌های بین مللی اشراف دارد اما مزید اطلاع صادر کنندگان نامه باید عرض‌کنم در بند دوم ماده 5 همان کنواسیون عدم تبعیض شغلی آمده است که دولت‌های عضو می‌توانند مقررات و تدابیر ویژه‌ای به منظور مساعدت و حمایت از افرادی که به دلیل خاص از جمله جنسیت یا مسولیت های خانوادگی نیازمند برخی خدمات باشند تنظیم و تدوین کنند و این گونه مقررات نیز تبعیض به حساب نمی‌آیند .

پیرهادی تصریح کرد: البته موضوع بحق ما شرایط این کنوانسیون نیست بلکه سوال این است که آیا دوستان وزارت کار همه مشکلات کار و تعاون و رفاه مردم را حل کرده اند که شهرداری تهران را به دلیل یک رفتار اسلامی از نقض حقوق بشر می ترسانند ؟ لذا توصیه من این است که آقایان اول بروند دغدغه های اصلی مردم از جمله اصل 44 را که بر زمین مانده حل کنند و بعد نگران نقض حقوق بشر باشند بهتر است به سازمانهای بین المللی حامی کار و سرمایه نامه بزنند و بگویند چرا زنان ایرانی به دلیل تحریم های ظالمانه و غیر قانونی و ناقض حقوق بشر از کارخانه ها بیکار می شوند؟

وی گفت: از نگاه ما که با  شهرداری ارتباط نزدیک تری داریم زنان و مردان شاغل در این نهاد از طرح تکریم بانوان ناراضی نیستند لذا سوال ما از صادر کنندگان نامه این است که شما هم اکنون سخنگوی مردم آشنا به فرهنگ فاطمی و غیرت علوی هستید یا این که بیشتر خود را موظف به پیگیری مطالبات سازمان های بین المللی می دانید یا خدای نکرده این نامه نگاری و برخی هجمه ها ی رسانه ای ناشی از یک تحلیل اشتباه از فضای حاکم بر جامعه ایرانی اسلامی پایتخت است.

پیرهادی تصریح کرد: در پایان باید تاکید کنم که حتی اگر وزارت کار هم با طرح مذکور مخالفت کند مردم متدین و غیرتمند به ما مجوز لغو آن را نمی‌دهند و به خوبی در یاد دارند که مساله حقوق بشر ، آزادی و حتی پرونده هسته ای بهانه‌ای برای مبارزه با اعتقادات ماست و از دل همین کنواسیون‌ها بود که کسانی چون شهید احمدی روشن را از دست دادیم.