از گوشه کنار نشریات دانشجویی/
گروه دانشگاه« خبرگزاری دانشجو»؛ اصولا انسان عاقل کسی است که از دارایی‌های ارزشمندش مراقبت و محافظت می‌کند. گواه این مطلب یک مثال ساده؛اگر کسی به شما بگوید: فلان شخص انسان عاقل،بالغ وسالمی است. اما بعضی روزها اموال ارزشمندش را از خانه بیرون میریزد،نظر تو درباره‌ی وی چیست؟ قطعا در جواب او با چشمانی گرد شده به واسطه‌ی تعجب فراوان،در کمال اطمینان خواهی گفت:نه آقا،او دیوانه است.
بله، هرکسی که بی‌خود و بی‌جهت دارایی‌های ارزشمندش را در معرض تاراج و تباهی قرار دهد،دیوانه است، از هر انسان عاقلی نیز این را بپرسی، تصدیق می‌کند. اما ما ادم‌ها اعجوبه‌ی خلقتیم و هرکاری از دستمان بر می‌آید. هر قدر هم که عقلای حقیقی عالم به ما گفته‌اند و می گویند،گوشمان بدهکار نیست که نیست .
البته این امر طبیعی است چون خدا هم در قرآن فرموده است: "همانا انسان بسیار ستمکار و نادان است". و بالاخره هرچه باشد خدا خالق است و بهترین کسی است که مخلوقش را می‌شناسد.
خلاصه این که خداوند به ما گوهرهایی عطا کرده و برای حفظ گوهرهایمان به ما سفارش کرده و دستور داده است. بعد هم برای محکم کاری بیشتر؛عقلای خودش را برای ما برگزید و به سوی ما فرستاد تا هم از مهربانی و رحمت خدا برای ما بگویند و بگویند که: "خداوندا،با عزت و صاحب قدرت و انتقام است: و از آیات عذاب خداوند برای ما گفتند.
اما گوش بشریت- که ماها باشیم- به این حرف‌ها بدهکار نبود و هر مقدار که در علم و صنعت پیشرفت کردیم بیشتر در برابر رب الارباب سرکشی نمودیم. شاید فکر کردیم حالا که پیشترفت کرده‌ایم حرام خدا حلال شده است،دیگر حواسمان نبود که " حلال محمد (ص) حلال است همیشه تا روز قیامت، و حرام او حرام است همیشه تا روز قیامت. غیر او نمی باشد و غیر از او چیزی نخواهد آمد".
جالب اینجاست که ما انسان ها فکر می‌کنیم،اگر خدا به ما گفت که این کار بد است،به ضرر توست و به این خاطر است که من آن را حرام کرده‌ام و بی دلیل نمی‌خواهم برای موجودی که آفریده‌ام محدودیت ایجاد کنم؛باید علم بشری برای ما درستی این مطلب را اثبات کند. غافل هستیم از این که خداوند می‌فرماید: " من از هر شخصی- حتی پدر و مادر- نسبت به بندگانم مهربان ترهستم".
خلاصه‌ی کلام این که ما گوهرهای زیادی داریم که براحتی در معرض تباهی قرارش داده‌ایم. گوهر حیا،گوهر عفت و گوهر حجاب؛ مرد و زن هم ندارد. هرکدام از ما چه مرد باشیم و چه زن، خداوند به ما این گوهر ها را عطا فرموده و امر کرده به حفاظت و حراست از آنها، در مقابل هم شرط گذاشته اگر مراقبش نباشی جریمه می‌شوی. یک قاعده‌ی کاملا عقلی و منطقی؛مثل چراغ راهنمایی و رانندگی سر چهار راه، در حقیقت وجود این چراغ برای رعایت حق تقدم عبور راننده‌هاست و توجه به رنگ‌های آن به نفع ماست، یعنی اگر چراغ قرمز باشد و ما از چهار راه عبور کنیم ، احتمال تصادفمان زیاد است و مسلم است که تصادف به ضرر ماست؛ در این بین پلیس راهنمایی و رانندگی هر کس را که به چراغ قرمز توجه نکند با مبالغ سنگینی جریمه می‌کند. حالا آیا پلیس می‌تواند با این توجیه که اگر راننده‌ای از چراغ قرمز عبور کرد، تصادف می‌کند یا مجروح می‌شود ودر هر حالت خودش ضرر می‌بیند بنابر این خاطیان را جریمه نکند و قوانین راهنمایی و رانندگی وضع نکند؟
جواب روشن است البته که نه، چرا که خاطی هم خود ضرر می‌بیند و هم به دیگران ضرر می‌رساند. خداوند نیز همین کار را انجام داده ، گوهری را به ما داده که اگر از آن مراقبت نکنیم، نه تنها در درجه‌ی اول خودمان متضرر می‌شویم،بلکه در سطح کلان به جامعه نیز زیان می‌رسانیم. حال دیگر با خود ماست که گوهر شناس باشیم و قدر گوهرهایمان را بدانیم یا نه...
دیگر حساب و کتابش با خود ماست که هر روز اجازه می‌دهیم چه مقدار از گوهر حجابمان را به تاراج ببرند؟ تا به امروز چقدر از گوهر عفتمان را مفت از دست داده‌ایم؟ و چقدر از سرمایه‌ی گوهر حیا،برایمان باقی مانده است؟چقدر از حقیقت انسانی‌مان دور شده‌ایم و چقدر به بعد حیوانیت نزدیک؟
و مهم‌تر از همه اینکه؛حساب کنیم تا امروز چند قبض جریمه از خدا گرفته‌ایم؟
منبع: نشریه سررشته، دانشگاه بو علی سینا
شما می‌توانید برای بازدید و دریافت نشریات دانشجویی به سایت پاتوق آزاد اندیشی نشریات دانشجویی مراجعه نمایید.
تعداد نظرات: ۱
ارسال نظرات
دم شما گرم
چه مطلب خوبی بود
گاهی وقت ها آدم باید یک تلنگری بخوره