«همایش‌های اقتصاد مقاومتی» برای «مقاومت اقتصادی» یا «مقاومت جایگاهی»

به گزارش خبرنگار اقتصادی «خبرگزاری دانشجو»؛ برگزاری همایش‌های متعدد با موضوعاتی که هر از گاهی یکی از آب در می‌آید و در برخی مواقع نیز متفاوت از هم است، به معظلی تبدیل شده که دیگر جزئی از زندگی مردم است به طوری که در دو دهه گذشته به جهت کثرت برگزاری ‎ ‎به یک امر معمول مبدل شده است‏‎.

رویکرد و رویه برخی از این همایش‌ها نیز قابل تامل است. سمینارها و کنفرانس‌هایی که معمولا بدون هیچ توجیه منتطقی و خروجی علمی برگزار می‌شود و جدا از هزینه‌های آشکار و پنهان تحمیلی آن، آسیب های جدی فراونی نیز بر بدنه مدیریتی کشور وارد می‌کند.

یکی از موضوعات همیشگی این همایش‌ها موضوع اقتصاد مقاومتی است. نتیجه یک بررسی نشان می‌دهد پس از تهران، بیشترین همایش در موضوع اقتصاد مقاومتی در استان خراسان رضوی برگزار شده است. در حال حاضر یکسال از ابلاغ سیاست‌های اقتصاد مقاومتی می‌گذرد و سیاستی که قرار بود به الگویی اجرایی و کارساز در اقتصاد ایران تبدیل شود، در این یکساله تنها در بیش از 50 همایش و سمینار خلاصه شده و هر یک از دستگاه‌ها و نهادها در برنامه‌های خود نام «اقتصاد مقاومتی» را برجسته نموده و بر اجرای آن تاکید کردند در حالی که مشاهده می‌شد هیچ گام جدی و استواری در عمل برداشته نشده است.

آذر ماه سال جاری بود اسحاق جهانگیری در نامه‌ای به رهبر معظم انقلاب اسلامی، به برگزاری همایش ملی «ارتقای سلامت نظام اداری و مقابله با فساد» با حضور مسئولان قوای سه گانه و دستگاه‌های اجرایی و عمومی، تشکل‌های خصوصی، گروه‌های مردم نهاد و اصحاب رسانه اشاره کرده و محورهای کلی همایش را «برنامه و راهبردهای حاکمیت در مبارزه با فساد»، «نقش جامعه مدنی در مقابله با فساد»، «مبارزه مردمی و نقش فرهنگ در مقابله با فساد» برشمرده بود.

حضرت آیت الله خامنه‌ای، رهبر معظم انقلاب اسلامی نیز در پاسخ به این نامه، مرقومه‌ای را صادر کردند.

متن این مرقومه که صبح روز هفدهم آذر ماه، توسط معاون اول رئیس جمهور در محل برگزاری این همایش در سالن اجلاس سران قرائت شد، به شرح زیر است:

«نفس اهتمام آقایان به امر مبارزه با فساد را تحسین می‌کنم، لکن این سمینار و امثال آن بناست چه معجزه‌ای بکند؟ مگر وضعیت برای شما مسئولان سه قوه روشن نیست؟ با توجه به شرایط مناسب و امیدبخشی که از لحاظ همدلی و هماهنگی و همفکری بین مسئولان امر وجود دارد، چرا اقدام قاطع و اساسی انجام نمی‌گیرد که نتیجه را همه بطور ملموس مشاهده کنند. توقع من از آقایان محترم این است که چه با سمینار و چه بدون آن، تصمیمات قاطع و عملی بدون هرگونه ملاحظه‌ای بگیرند و اجرا کنند. موفق باشید.»

جالب اینجاست که این موضوع یعنی برگزاری همایش‌های پیاپی و در بیشتر موارد بی‌نتیجه در شرایط فعلی کشور یعنی کاهش قیمت نفت و کسری غیر قابل انکار بودجه در سال 94، هنوز هم برپایی سمینار و همایش برای دولت یازدهم حائز اهمیت است چرا که در لایحه بودجه سال 94، 204 میلیارد تومان فقط برای برگزاری و شرکت در همایش توسط دستگاه‌های دولتی پیش‌بینی شده و این مبلغ سوای هزینه‌هایی است که دستگاه‌های اجرایی از محل بودجه‌های دراختیار برای برگزاری همایش و تامین اقلام پذیرایی و هدایای احتمالی برای شرکت‌کنندگان هزینه می‌کنند.

به جرات می‌توان گفت یکی از مهمترین دلایل برگزاری این همایش‌ها پربار شدن کارنامه کاری و عملکردی برخی از مدیران کشوری است که نسبت به گره‌گشایی از مشکلات ملی، از اولویت بالاتری برخوردار است و واقعیت این است که برگزاری این همایش‌ها تا به امروز نتیجه‌ای جز افزایش فساد، افزایش قاچاق، افزایش واردات کالاها و خودروهای لوکس، ادامه رکود بیشتر، افزایش واردات، بی‌رنگ شدن صادرات، افزایش نرخ بیکاری، کم‌توان شدن جیب مردم و ... نداشته و هزینه‌های بسیاری نیز به هدر رفته است.

به جاست مسئولان نیز به جای برگزاری همایش‌های این چنینی راهکارهایی عملی برای پیاده‌سازی سیاست‌های اقتصاد مقاومتی و دیگر مسائلی که این روزها اهمیت آن در فضای اقتصادی و سیاسی کشور احساس می‌شود ارائه دهند تا نه از هزینه‌های کلان برپایی همایش و سمینار خبری باشد و نه عده‌ای سودجو از این طریق به نان و نوا برسند.