پیام‌هایی برای قبح زدایی از «ماجرای تعرض جده»

خبرنگار فرهنگی«خبرگزاری دانشجو»_ بی شک همه ما در دنیای امروز تحت تاثیر اتفاقات و جریانات وابسته به زندگی در عصر کنونی قرار داریم. برخی غرق درتکنولوژی آن  و برخی دیگر به صورت گذرا از آن عبور می کنیم. مهم است عمق درگیریمان چقدر باشد، اما مهمتر آنست که همگی در معرض آن هستیم.  وقتی صدایی از تلفن همراهمان بلند می شود به سمتش می رویم و پیام های وارده را می خوانیم. گاهی جواب می دهیم  و کاهی هم می خندیم به آنچه که از طریق شبکه های اجتماعی و ارتباطی به دستمان می رسد.

اما نکته آنجاست که به چه چیزی لبخند می زنیم و انگشتمان به قصد  بازنشر   چه محتوایی به حرکت درمی‌آید. بسیاری از پیام هایی که به آسانی به آن لبخند می زنیم، بوی درد دارد. بوی شکستن انسان و نفی انسانیت، در پشت سر هم کردن چند واژه به نام لطیفه.

مردم ما ثابت کرده‌اند که همیشه بیدار و آماده حضور در هر صحنه ای هستند. در هر طیفی که باشند و با هر نگاهی، نسبت به اتفاقات اطرافشان بی تفاوت نیستند و در مقابل آن واکنش نشان می دهند. اما باید بپذیریم گاهی خطوط را به ما جابجا می نمایانند. و ما گاهی مسیر را اشتباهی می رویم و به طور کل موضوع از این رو به آن رو می‌شود. این موضوع شاید از غفلت برخی از ما ناشی شود و یا شاید اقدام مغرضانه عده ای که می خواهند در بین نیات زیبای مردم رخنه کرده آن را به بیراهه ببرند. نمونه آن را می توان در اتفاقات چند هفته اخیر مشاهده کرد.

ماجرای تعرض به دو نوجوان ایرانی در فرودگاه جده که این روزها به یک موضوع فرهنگی اجتماعی تبدیل شده و گاهی رنگ سیاست هم به خود می گیرد، به قدری درد آور است که باید ساعت ها برای آن افسوس خورد. ماجرایی که هنوز انعکاسش در هر مجلسی وجود دارد تا جایی که مردم به خاطر حفظ صیانت و عزتشان تجمع می کنند. در اعتراض به بی حرمتی سعودی ها به ایرانیان. بیانیه صادرمی کنند و  تحریم حج عمره را یکی از پاسخ های دندان شکن به این هتک حرمت می خواهند. حیثیتشان زیر سوال رفته و نمی توانند ساکت بنشینند. اخبار را دنبال می کنند تا ببینند سرانجام دولتی ها چه تصمیمی می گیرند و چه می‌کنند. جنبش های دانشجویی نیز در کنار صدور بیانیه هایشان ساکت نمی نشینند.

اما به راستی چه می شود که در سمت دیگر ماجرا عده‌ای مغرضانه دست به قلم می‌برند و ارزش‌های حاکم بر جامعه را به سخره می‌گیرند و  دراین سو ما با بازنشر این مطالب، خود حیثیت خود را زیر سوال می بریم. شاید دربین این احساسات پاک مردمی و انسانی دستی در کار است تا قبح برخی رفتارهای مذموم را بشکند و شاید عده‌ای مردمی می‌خواهند که فارغ از انسانیت، در مقابل هر نوع عمل خارجی بدون عکس العمل بمانند و حتی خود از درون دچار استحاله شوند. مردمی که حواسشان نیست صدای درد آور خنده‌شان دلهایی را می‌لرزاند.

ماجرای تعرض به  دو نوجوان ایرانی توسط ماموران سعودی، به کجا رسید که حالا در کنار پیگیری اخبار آن باید جملات درد آور دیگر را بخوانیم. آیا واقعا آنقدر سوژه کم داریم که باید برای این هتک حرمت و در مورد آن،  لطیف گویی کنیم ؟! شاید صدای اعتراضی باشد. اما این اعتراض نیست، توپ را به گل خودی زدن است. تا به حال فکر کردیم که اگر یکی از این پیامک ها و لطیف های دردآور به دست یکی از این دو نوجوان برسد چه احوالی خواهند داشت؟