اشعری ها در لباس مالک اشترها

گروه دانشگاه «خبرگزاری دانشجو» - یادداشت دانشجویی*؛ با اندکی تفحص در احوالات بزرگان اسلام در صدر اسلام، نکته ها روشن می‌شود برای امروز .

 امروزی که حتی تعدادی، شدید تر از خوارج پیشانی شان پینه ها بسته و جز «لا حکم الا الله» ذکر دیگری را زمزمه نمی‌کنند و افرادی همچون طلحه که از نخستین اصحاب پیامبر اکرم و اولین بیعت کنندگان بعد از قتل عثمان با حضرت علی بودند، خود را میراث خوار دین پیامبر می‌دانند و خود را  شایسته ترین افراد برای خلافت،  به ناچار با علی دست بیعت دادند و همچون ابی وقاص ها منافق گونه با علی رفتار می‌کردند .

این خیانت بزرگان به اسلام از صدر اسلام و زمان پیامبر ادامه دارد تا صدر انقلاب اسلامی و گویا این ناکث های قاسط و مارق، همچنان در نوار بازگشت و تکرار قرار دارند و این خیانت فصل مشترک گذشته و آینده مسلمان نما ها ست و چه راحت رو می‌شود فیلم ها و بازی گردانی این ناکثان با اندکی تأمل و تفقه در احولات جاماندگان از قافله سعادت مسلمانی .

ماجرای سقیفه در تاریخ با زیرکی و نفوذ روشنفکرانی که فکر روشن شان بر دو اصل خود برتر بینی و خود نخبه -مردم لبو فروش استوار و نمونه عملی و عینی ظاهر گرایان به دین در انحراف از اصول را نمایان می سازد .

این سرچشمه انحراف است که آغاز می‌گردد و در جنگ های جمل و صفین و نهروان بر پیچیدگی آن افزوده می‌شود که نقطه مشترک همه این انحرافات و کج روی ها و کج خواهی ها در جامعه ی اسلامی، متضمن تغییر نگرش در عقاید نامداران و بزرگان دین است که خود را وارث دین، وارث حکومت و وارث مردم می‌دانند و با ظاهری اسلامی، باطن شریعت را نشانه رفته اند و از مردم صرفاٌ استفاده ابزاری می‌شود برای مقاصد نفسانی .

می توان حادثه کربلا را اوج این انحراف معرفی کرد، حادثه ای که مقدمه آن با به شهادت رساندن سفیر امام حسین«مسلم بن عقیل»شروع شد و سرانجام با شهادت رسیدن امام امر به معروف توسط یک جانباز جنگ صفین، یک نماز شب خوان و یک متظاهر به احکام دین به اوج خود می رسد.

شرایط کنونی جامعه ما بیشتر متناسب با وضع دوران حضرت علی (ع) است، منافقانی که فقط از دین ظاهرش را به یدک می‌کشند و تنها برگ زرین شان نیز صحابه امام بودن است که از آن برای خود کیسه ها دوخته اند و تفسیر ها می‌کنند و خود را وارث امام و پیامبر می‌دانند و گویی پیامبر تنها به آنان امضای سفید داده است و چه زیبا خداوند اینگونه ماهیت منافقان را نمایان می سازد:

وَإِذَا لَقُوا الَّذِینَ آمَنُوا قَالُوا آمَنَّا وَإِذَا خَلَوْا إِلَى شَیاطِینِهِمْ قَالُوا إِنَّا مَعَکُمْ إِنَّمَا نَحْنُ مُسْتَهْزِئُونَ

و هنگامی که افراد باایمان را ملاقات می‌کنند و می‌‌گویند: «ما ایمان آورده‌ایم!» (ولی) هنگامی که با شیطانهای خود خلوت می‌کنند، می‌گویند: «ما با شمائیم! ما فقط (آنها را) مسخره می‌کنیم!»«البقرة/14»

در کارنامه هر کدام از صحابه صدر اسلام که با امام زمان خویش به مقابله برخاستند و یا به نوعی پازل دشمن را تکمیل نمودند، نوعی خیانت و نفاق که گاه از روی جهل و گاه از روی عمد بود برخورد می‌کنیم.

یکی دیگر از این بزرگان که از صحابه و نزدیکان پیامبر اکرم بوده و از شرکت کنندگان در فتوحات مسلمین در زمان خلیفه دوم است ابو موسی اشعری نام دارد  ، وی که بعنوان یک عالم بی عمل معروف است از ساکتین فتنه جمل است و شیخ ساده لوحی که در ماجرای حکمیت،  مقابل عمر و عاص به سادگی امیرالمومنین را از خلافت عزل نمود.

و یا همچنین شریح قاضی که حکم قضاوتش را حضرت علی به او داده بود چگونه سفیر امام حسین را با حکم خود به شهادت می‌رساند؟ و یا همین زبیر که برادر زاده حضرت خدیجه بود و از نخستین اصحاب پیامبر اکرم و معروف به سیف الاسلام بود، چگونه یکی از برپا کنندگان فتنه جمل شد؟ و همچنین سلیمان صرد خزائی از کارگزان حضرت علی بود از فرماندهان حضرت علی در جنگ صفین بود از اولین نامه نویسندگان به امام حسین (ع) بود، چه شد که در فتنه جمل سکوت کرد و در جنگ با فتنه گران شرکت نکرد؟ چه شد که سفیر امام حسین در کوفه و خود امام را در کربلا یاری نکرد؟

تاریخ تکرار می‌شود و امروز هم اشعری ها در لباس مالک اشترها نمایان می‌شوند و ما یادمان هست که شمر جانباز جنگ صفین بود و سر امام مظلوم ما را در کربلا از تن جدا نمود و ما خوب آموخته ایم که میزان حال فعلی افراد است و یار غار امام بودن ملاک  و معیار ولایت نیست.

ما خوب از تاریخ آموخته ایم که اگر علی معصوم هم باشد علیه حکومتش  فتنه می کنند و این طبیعت قدرت است که یک زمان نگاه به حکوت معاویه ای ست و یک زمان هم نگاه به حکومت ماکیاولی ست و این دو گفتمان جایی در حکومت دینی ندارند چرا که پایه حکومت ولایی سعادت دنیا و آخرت است.

و تفاوت ایران و کوفه در همین است که گوش ملت به دهان علی زمان است چرا که می‌دانند گوش علی به دهان صاحب زمان است و گرفتار تبلیغات معاویه ها نمی شوند و فتنه ها آنها را از مسیر اصلی منحرف نمی‌کنند، هرچند بعضی ها در این میدان دست و پا می‌زنند و به بهانه اصلاح خواهی اصل خدا را نشانه رفته اند و در خدمت شیطانند.

کمیل کاس پور- دانشجوی علوم سیاسی دانشگاه آزاد رشت

Cانتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تایید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.