تشکل‌های دانشجویی در هجمه بی‌فرهنگی حرفی برای گفتن ندارند

گروه دانشگاه «خبرگزاری دانشجو»- یادداشت دانشجویی*؛ سو استفاده از اسم یکی از بهترین روش‌های حق نشان دادن باطل است و همیشه در طول تاریخ بوده‌اند افرادی که با استفاده از همین ترفند سعی در قدرت گرفتن و تحمیل عقاید خود به جامعه هدفشان بوده‌اند.

کشور ما نیز از این قضیه مستثنی نیست. از آنجایی که ایران کشوری اسلامی و مبتنی بر اسلام است، افراد سودجو با تکیه بر همین قضیه سعی در متوجه کردن اذهان عمومی به سمت خودشان داشته‌اند. آخرین نسخه آن را می‌توان در فتنه سال ۸۸ دید که با رنگ و لعاب مذهبی و به اسم دین علیه دین و مملکت آشوب و فتنه به پا کردند و کشور را به ورطه‌های خطرناکی کشاندند.

در دانشگاه نیز تشکل‌هایی که از دوران اصلاحات قوت بیشتری گرفتند، از این روش استفاده کردند. هر چند که در دولت قبل لغو مجوز شدند؛ اما با روی کار آمدن دولت اعتدال فعالیت‌های خود را از سر گرفتند. تشکل‌هایی که در واقع دنبال کننده سیاست‌های حزبی خودشان هستند. تشکل‌هایی که با انتخاب اسامی و عناوین خاصی سعی دارند خود را پیرو انقلاب معرفی کنند، اما یا انقلاب و آرمان‌های اصیل آن را فراموش کرده‌اند یا انقلابی تحریف شده را به خوردشان داده‌اند. حرکتی که در این سال‌ها زیاد دیده‌ایم. هر کسی با خاطره‌ای انقلاب و امام انقلاب را تحریف می‌کند.

تشکل دانشجویی که باید به دور از تنش‌های جریان‌ها و احزاب سیاسی باشد، تشکلی که باید هسته فکری آن دانشجویان باشند، اما همسو با برخی از روزنامه‌های زنجیره‌ای تنها به دنبال پیاده کردن سیاست‌های حزبی خودش است.

حتی تشکل‌های ارزشی نیز درگیر این بازی‌های سیاسی می‌شوند و آنجاست که رهبری می‌فرمایند دانشگاه نباید سیاست زده بشود، نباید محلی به تنازعات سیاسی شود. حرکت سیاسی در دانشگاه یعنی گفتمان‌سازی نه اینکه از حزب و شخص خاصی حمایت بشود.

تشکل‌ها وظیفه دارند که آرمان‌های اصیل انقلاب را با گفتمان‌سازی احیا کنند و زنده نگه دارند تا از خطر انحراف و تحریف به دور بماند.

آسیب‌های تشکل‌های دانشجویی به سیاست محدود نمی‌شود، فرهنگ نیز متاثر از تشکل‌ها است. تشکل‌های وابسته به طیف زاویه‌دار از انقلاب در این زمینه از هیچ فعالیتی دریغ نمی‌کنند. از برگزاری انواع و اقسام کنسرت‌های موسیقی در دانشگاه‌ها گرفته تا اردوهای مختلطی که به دور از فساد نیست. از اجرای تئاترهایی که رنگ و بویی از اسلام ندارد گرفته تا اکران فیلم‌هایی که عمدتا تفکر لیبرالی را اشاعه می‌کنند. همه این فعالیت‌ها قشر خاکستری دانشگاه‌ها را نشانه رفته است.

متاسفانه تشکل‌های ارزشی آنقدر سرگرم بازی‌های سیاسی و منازعات بین احزاب شده‌اند که گویی مقوله فرهنگ را به کلی فراموش کرده‌اند. فرهنگ آنقدر در دیدگاه رهبر انقلاب مهم جلوه کرده است که در دیدار اخیر با هیات دولت فرمودند: بعضی شب‌ها نگرانی نسبت به فرهنگ خواب را از چشمانم می‌گیرد.

فعالیت تشکل‌های ارزشی به قدری کم‌رنگ است که در این هجمه بی‌فرهنگی حرفی برای گفتن ندارد. با یک بیانیه صادر کردن این تکلیف از روی دوشمان برداشته نمی‌شود. فرهنگ و پرداختن به آن بیشتر نیاز به جهاد دارد تا بیانیه صادر کردن.

حرف آخر: مبادا پرداختن به سیاست مخصوصا در سال پیش رو که سال انتخابات است و همه نگاه متوجه انتخابات است، تشکل‌ها را از پرداختن به فرهنگ باز دارد.

*میثاق لیث صفار؛ فعال دانشجویی دانشگاه اصفهان

انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تایید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.