هیچ کس نمی‌تواند در مقابل ایران غلطی انجام دهد

 

وی در ابتدای این برنامه درباره این که چند سال از حیات طیبه امام (ره) را درک کرده و با ایشان مجالست کرده اظهار داشت: بنده متولد 1351 هستم و زمانی که امام (ره) به رحمت خدا رفتند 17 سال داشتم و  10 سال آخر عمر امام (ره) را با هم، هم خانه بودیم به خصوص وقتی که امام (ره) سال 59 به جماران آمدند این توفیق بود که حیاط منزل ما مشترک باشد و شاید اقرار نباشد که در طول این مدت شاید هفته ای یک بار آشپزخانه ما مجزا از آشپزخانه منزل امام (ره) غذا درست می کرد.

 

 

سید حسن خمینی اضافه کرد: همیشه ناهار و شام خدمت ایشان بودیم به خصوص اینکه امام (ره) مقید بودند که خانواده شام را با هم صرف کنند.

 

 

تولیت حرم مطهر و موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (ره) در ادامه به سیر برنامه های روزانه حضرت امام اشاره کرد و گفت: امام(ره) معمولاً صبح ها پیش از اذان صبح بیدار می شدند و بعد از اقامه نماز یک ساعت دیگر می خوابیدند و حدود ساعت 7 صبح بیدار می شدند و پس از صرف صبحانه ساعت 7 و نیم الی 8 صبح، نیم ساعت دقیق پیاده روی می کردند و ساعت 8 صبح نیز برای انجام ملاقات های خود به سمت دفترشان می رفتند.

 

 

وی ادامه داد: ساعت ده و نیم تا 11 صبح نیز مجدداً حضرت امام نیم ساعت پیاده روی داشتند و برای انجام ملاقات های دیگر خود به دفترشان بازمی گشتند ساعت 12 ظهر نیز ایشان پس از اقامه نماز خبر 14 رادیو را گوش می کردند و پس از آن استراحت می کردند تا این ساعت 16 تا 16:30 دقیقه بعد از ظهر نیز مجدداً پیاده روی داشتند و حدود ساعت 10 و نیم شب نیز شام صرف می کردند و ساعت 12 شب نیز می خوابیدند.

 

 

سید حسن خمینی بیان داشت: بنده این توفیق را داشتم که در ده سال آخر عمر امام در محضر ایشان باشیم و با توجه به سنی که داشتم حوادثی را به یاد دارم خصوصاً سال های آخر عمر امام که بنده به سنین نوجوانی رسیده بودم.

 

 

 

وی در ادامه به حال و هوای سال 68 اشاره کرد و گفت: اوایل خرداد ماه سال 68 بود که امام (ره) متوجه یک خونریزی داخلی شدند و موضوع را با پزشکان در میان گذاشتند و پس از انجام آزمایشاتی که از ایشان صورت گرفت روز دوم خرداد سال 68 بود که امام برای عمل به بیمارستان رفتند.

 

 

سید حسن خمینی یادآور شد: در آن زمان جلسه سران قوا در منزل ما برگزار می شد که این جلسات در طول جنگ و پس از آن نیز تا رحلت امام (ره) ادامه داشت که در این جلسات مقام معظم رهبری در آن زمان رئیس جمهور بودند آقای هاشمی رفسنجانی رئیس مجلس، مهندس موسوی نخست وزیر، آیت الله اردبیلی رئیس قوه قضاییه و مرحوم ابوی بنده در این جلسات حضور داشتند.

 

 

وی ادامه داد: این جلسه 5 نفره به طور مستمر هفته ای یک بار چهارشنبه شب ها برگزار می شدو اگر اتفاق خاصی نیز حادث می شد این جلسه شنبه یا یکشنبه شب ها نیز برگزار می گردید.

 

 

سید حسن خمینی ادامه داد: در آن زمان که بحث مریضی امام (ره) پیش آمد جلسه خاص تصمیم گیری بحث سلامت امام (ره) بود به خصوص این که پزشکان هم تشخیص داده بودند که مریضی حضرت امام سرطان معده است.

 

 

وی بیان داشت: در آن زمان وقتی بنده وارد منزل شدم دیدم که این 5 بزرگوار گوشه ای از منزل نشسته اند و سرها را در هم برده اند تا کسی متوجه موضوع مریضی حضرت امام نشود و ابوی بنده نیز بتواند موضوع مریضی امام (ره) را به عرض آن ها برساند.

 

 

سید حسن خمینی ادامه داد: بعد از این که دکترها تصمیم گرفتند موضوع را به عرض حضرت امام برسانند تیم پزشکی تصمیم گرفته بود که عمل روی امام خمینی انجام شود اما برخی دکترها دلشان بر این بود که امام موافق عمل نباشد که ایشان بیان داشتند اگر وظیفه شان عمل این کار است عمل را انجام دهند.

 

 

وی با بیان این که امام (ره) معمولاً در مقابل نظرات پزشکان به شدت تسلیم بودند گفت: علی رغم این که امام (ره) در ابتدا با پزشکان بحث می کردند اما زمانی که به نظرات کارشناسی آن ها می رسیدند به حرف آن ها گوش می کردند.

 

 

سید حسن خمینی همچنین یادآور شد: روز دوم خرداد که عمل جراحی روی حضرت امام(ره) انجام شده بود بنده ، مرحوم ابوی و همسر امام (ره) خدمت ایشان رسیدیم اما اگر شوخی یا طنزی از سوی ما صورت می گرفت تا حال و هوا عوض شود امام هیچ شوخی را جدی نمی گرفتند و با شوخی ها برخورد طنز آمیز نمی کردند تا این که در هنگام خداحافظی از امام (ره) ایشان دست گردن ابوی بنده انداختند و بوسه پدرانه ای کردند.در این لحظه سید حسن خمینی که بغض داشت خواست تا پخش برنامه موقتا قطع شود و برای دقایقی تصاویری پخش شد.

 

 

وی همچنین اظهار داشت: پس از انجام عمل جراحی پزشکان زمانی که از اتاق عمل بیرون آمدند عمل حضرت امام را موفقیت آمیز دانستند و در این زمان شدت علاقه مسئولین به حضرت امام به گونه ای بود که یادم نمی رود رهبری آن زمان که رئیس جمهور بودند از شوق این که عمل جراحی به خوبی انجام شده خواستند دست دکتر را ببوسند که دکتر نگذاشت و آقای هاشمی نیز که به شدت فرد عاطفی است گریه می کرد و بغض کرده بود تا ما علی رغم این که همه گمان می کردیم فاجعه پشت سر گذاشته شد اما چند روز بعد مشخص شد که سرطان به بقیه اندام های حضرت امام رسیده است و ظهر روز 13 خرداد بود که مجدداً عمل مختصری روی حضرت امام انجام شد تا این که نهایتاً ایشان ساعت 10 شب همان روز قلب مبارکشان ایستاد و ایشان فوت کردند.

 

 

سید حسن خمینی یادآور شد: این زمان، زمانی بود که قضیه جنگ و صلح ما با عراق مشخص نبود و هنوزهیچ قراردادی بین ما و عراق برقرار نشده بود و کشور نیز رهبر نداشت، این حادثه، حادثه سنگینی بود که اگر عزم ملی و وحدت کلمه همه مسئولین با یکدیگر نبود و همچنین نقشی که ابوی بنده در تثبیت رهبری داشتند و بعد از آن هم مسئولین تصمیم گرفته بودند از این راه دفاع کنند و یکپارچگی که در کشور ایجاد شد و همه با هم آن وفاق را انجام دادند می توانست مشکل آفرین باشد که الحمدالله مجلس خبرگان با تصمیمی که به جا و به موقع گرفت توانست به سرعت جانشین امام (ره) را انتخاب کند و توانست خلا وجودی که می توانست کشور را دچار مشکل کند را پر کند.

 

 

 

 

وی خاطر نشان کرد: بعد از رحلت امام خیلی ها طمع داشتند که کشور از هم بپاشد اما تنها یک عامل بود که ما را از گردنه عبور داد و آن هم وحدت و همدلی تمام نیروهای انقلاب بود که عزم کردند کشور را از بحران عبور دهند و پس از آن نیز شاهد حضور طوفانی مردم در مراسم رحلت حضرت امام و بیت با امام (ره) بودیم.

 

 

سید حسن خمینی تاکید کرد: امام دین بزرگی بر گردن جامعه ایران دارد چرا که اتفاق بزرگی برای چندین نسل در تاریخ ایران افتاده که آن بازگشت به معنویت، استقلال و بازگشت به هویت ملی است.

 

تولیت حرم مطهر و موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (ره) در بخش دیگری از اظهاراتش به نحوه برخورد حضرت امام (ره) با خانواده اش اشاره کرد و گفت: حضرت امام (ره) درسال 1312 نامه ای به همسرشان نوشته بودند که در آن سال شاید خیلی از روحانیون این نوع گفتگو را با همسرشان نداشتند.

 

 

وی با بیان این که رابطه امام (ره) با همسرشان مثال زدنی است یادآور شد: وقتی امام (ره) سرسفره می نشستند همسرشان غذای ایشان را می کشیدند و حضرت امام نیز هرگز بدون حضور همسرشان غذای خود را شروع نمی کردند و احترامی که ایشان برای همسرشان قائل بودند بسیار عجیب بود و یک رابطه عاطفی توام با احترام بود و این در حالی بود که همسر امام (ره) نیز نظرات خاص خود را داشت.

 

 

سید حسن خمینی همچنین درباره رابطه امام با فرزندانشان اظهار داشت: هیچ گاه تحکمی از سوی ایشان ندیدم و تربیت در حوزه اشراق امام (ره) به گونه ای بود که ناخود آگاه آن گونه می شدید که ایشان می خواست.

 

وی در بخش دیگری از اظهاراتش با بیان این که از نظر تاریخی از دوره مشروطه به بعد مردم ایران سه خواسته تاریخی استقلال، آزادی و دینداری را داشتند گفت: جامعه ما در دوره قاجار به هیچ عنوان جامعه قابل دفاعی نیست به خصوص در زمان ناصرالدین شاه که جامعه به اضمحلال است.

 

 

سید حسن خمینی با بیان این که استبداد سلطنت مطلق به شدت آزار دهنده است گفت: در اواخر دوره ناصر الدین شاه ما چیزی به عنوان استقلال نداشتیم و تمام تصمیم گیری ها در سفارت خانه های خارجی انجام می شد و خواسته دیگر مردم ایران که معنویت، دینداری و خدامحوری بود نیز متاسفانه در حرکت ها و جنبش ها دیده نمی شد و به هر حال حرکت ها از دوره مشروطه به این سو به گونه ای بود که معمولاً  بعد از سه خواسته تاریخی مردم یعنی استقلال، آزادی و دینداری را نداشت.

 

 

انقلاب اسلامی ایران تلاقی سه خواسته تاریخی مردم ما یعنی استقلال، آزادی و معنویت بود.

 

 

وی با تاکید بر این که انقلاب اسلامی ایران تلاقی 3 خواسته تاریخی ما یعنی استقلال، آزادی و جمهوری اسلامی به معنای معنویت و دینداری بوده خاطر نشان ساخت این که امام پرچم دار آینده دیروز و امروز ماست این است که امام (ره) هم دیروز رهبر ما بوده و هم فردا علمی است که زیر آن علم به سعادت خواهیم رسید و این ادعا به دلیل این است که ایشان این سه گانه تاریخی را نمایندگی کردند و پیامش، پیام احیای این سه خواسته تاریخی ملت ایران بوده است.

 

 

سید حسن خمینی  در ادامه برنامه با اشاره به این که دین حق الناس است گفت: دین یعنی این که در جامعه نباید فقر باشد، یعنی این که همه باید در جامعه به راحتی بدون ترس سخن بگویند.