ولی‌مراد در گفت‌وگو با خبرگزاری دانشجو:
مولاوردی اهتمامی برای پیگیری مشکلات زنان نداشت/ دولتی‌ها بیشتر از حل مسأله به‌دنبال سیاسی‌کاری هستند
گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو-سارا عاقلی؛ مطالبات زنان بحثی جدی در جامعه مدنی ماست. و گروه‌های مختلف سیاسی داعیه‌دار آن هستند از مشکلات اقتصادی و اجتماعی گرفته تا کنشگری سیاسی در سطح کلان و تصاحب کرسی‌های مجلس و وزارتخانه‌ها. حالا هرچه به روزهای آخر دولت یازدهم نزدیک می‌شویم فرصت خوبی است تا نگاهی به کارنامه دولت در حوزه زنان و خانواده بیندازیم. به همین خاطر سراغ توران ولی مراد رفتیم که خود مدیر شورای همکاری‌های زنان و مدیر شبکه ایران زنان است و به‌عنوان فعال حوزه زنان می‌تواند تحلیل جامع‌تری را از وضعیت زنان در اختیارمان می‌گذارد.
شما به‌عنوان فعال جامعه‌ی زنان مهم‌ترین مطالبه قشر بانوان را از دستگاه اجرا چه می‌دانید؟اصلی‌ترین مطالبات زنان چه از دستگاه اجرا و چه از دستگاه قانون و نظارت این است که به مطالبات آنها جامه عمل پوشانده شود در حال حاضر خواسته‌های مختلفی از قبیل تسهیل ازدواج جوانان و ارتباط سالم همسران در قالب ازدواج یا اشتغال زنان و زنان سرپرست خانوار و مطالبات اقتصادی ایشان وجود دارد اما مشکل اساسی عدم پاسخگویی عملی به مطالبات جامعه زنان است. کلاً اصلاح‌طلبان چه زمانی که منصب اجرایی دارند و چه زمانی که در پست اجرایی نیستند؛ همواره ژست اپوزیسیون و مطالبه‌گر می‌گیرند؛ درحالی‌که کسی که در مقام اجراکننده است باید پاسخگو باشد نه مطالبه گر.
در این دولت که جریان اصلاح‌طلب حوزه زنان آن را در دست دارد ما شاهد آن هستیم که به مطالبات جواب عملی داده نمی‌شود. و آنچه را که هم داشتیم از دست دادیم برای مثال در دولت قبل ستاد ملی زنان و خانواده را داشتیم که یک راهکار بسیار عالی در مصوب کردن طرح‌ها بود که در این دولت تعطیل شد. همچنین امتیازهایی که به زحمت به دست آورده بودیم را از دست دادیم مانند یک درصد بودجه دستگاه‌های اجرایی برای امور زنان و خانواده. اشکال اصلی این است که مشکلات زنان برای جریان اصلاح‌طلب نان‌آور است؛ آنها بیشتر از آنکه بدنبال حل مشکل باشند، هدفشان از طرح موضوعات زنان توان‌افزایی سیاسی خود بوده و هست.
ارزیابی شما از فعالیت‌های خانم مولاوردی در معاونت امور زنان و خانواده چیست؟معاونت امور زنان و خانواده در این دولت در سال‌های اول به برگزاری همایش و نشست‌های مختلف پرداخت درحالی‌که این در حیطه وظایف معاونت نیست و باید وارد فاز اجرایی شود. برگزاری این همایش‌ها و نشست‌ها به‌منظور ترتیب نیروهای اجتماعی برای بهره‌برداری در انتخابات مجلس بود که موفق هم شد.
اشکال دیگر که در کل دولت‌ها وجود دارد این است که سیستم امور زنان و خانواده خود را اشتباه تعریف کرده‌اند. چون پست‌ها از بالا به صاحب‌منصبان می‌رسد ازجمله همین پست معاونت زنان. در نتیجه اهداف و خواسته‌های همان بالایی‌ها اولویت پیدا می‌کند تا خواست و مطالبات مردم. جریان‌های سیاسی پست‌ها را در اختیار می‌گیرند و قسمتی از این پست‌ها را به زنان می‌دهند و از ایشان توان‌افزایی سیاسی خود را طلب می‌کنند. مانند خانمی که در لیست مجلس قرار می‌گیرد اول امضا می‌دهد که ما هر چه شما بگویید انجام می‌دهیم. وقتی عقبه این خانم را نگاه می‌کنیم هیچ سابقه‌ای در حوزه زنان چه در بخش نظری و چه در بخش عملی ندارد و فقط از طریق لینک پدرش که به فلان تشکل سیاسی وصل بوده وارد مجلس می‌شود. یعنی حضور زنان در پست‌های سیاسی به واسطه لینک‌های مردانه است. مردها بده بستان‌های سیاسی خود را دارند یعنی به اسم زنان وارد می‌شوند ولی برای زنان کاری نمی‌کنند.
نداشتن سابقه‌ی علمی در خصوص تعدادی از نمایندگان فعلی مجلس صدق می‌کند اما خانم مولاوردی عقبه‌ی علمی در این خصوص دارند و مدت زیادی در مورد خشونت علیه زنان کار علمی انجام داده‌اند.
خانم مولاوردی هم که این پست را به عهده گرفتند از مسیر جریان سیاسی وارد شد و گرایش سیاسی وی بر عملکردش تأثیر گذاشت ایشان در ابتدا یک فرد سیاسی هستند سپس با فمنیست ها و سکولارها پیوند دارند و در نهایت فعال حوزه زنان هستند. به همین خاطر در قدرت بودن یا نبودن ایشان در کارکرد وی تأثیر چشمگیری دارد. برای مثال تا قبل از سال نود و دو عنصر مؤثری در فعالیت‌های صنفی زنان بودند ولی وقتی به‌قدرت رسیدند اوضاع تغییر کرد. پیوند سیاسی وی بر عملکردش مسلط شد در واقع امور زنان برای خانم مولاوردی بستری است تا در قدرت باقی بماند به عنوان مثال ایشان قبل از گرفتن پست به عنوان معترض به آن تبصره و ماده‌ی مربوط به ازدواج با فرزندخوانده بیانیه می‌داد ولی بعد از به دست آوردن منصب اجرایی برای حذف آن کاری که به نتیجه برسد؛ نکرد. کمااینکه وقتی ما به دنبال وزیر زن بودیم و دولت یازدهم وزیر زن نگذاشت خانم مولاوردی به جای اعتراض این اقدام دولت را توجیه کرد که الان موقعیت وزیر زن وجود ندارد.
از نگاه شما مهم‌ترین دلیل عدم پاسخ به مطالبات زنان چیست؟ نداشتن کنشگری کلان سیاسی به معنی نبودن در قلب قدرت برای قانون‌گذاری و سیاست‌گذاری؟
کنش گری کلان سیاسی برای زنان لازم است اما موضوع اصلی نیست. چون تا زمانی که بهره‌برداری سیاسی می‌شود جامعه به سمتی که انقلاب می‌خواهد پیش نمی‌رود. برای مثال در کشورهای غربی حضور زنان مردواره است یعنی مرد و زن بودنشان تأثیری در آن چه اتفاق می‌افتد ندارد. ظاهر یک زن است ولی در کنش سیاسی و نظامی از زاویه نگاه یک زن حضور ندارد. درحالی‌که ما حضور زنان را با بروزی زنانه و مادرانه می‌خواهیم نه با بروزی خشن و مردواره. چون قصد داریم نگاه اسلام را به جهان نشان دهیم یعنی همان هدفی که انقلاب اسلامی داشت.
از نگاه شما مهم‌ترین دلیل عدم پاسخ به مطالبات زنان چیست؟ نداشتن کنشگری کلان سیاسی به معنی نبودن در قلب قدرت برای قانون‌گذاری و سیاست‌گذاری؟کنش گری کلان سیاسی برای زنان لازم است اما موضوع اصلی نیست. چون تا زمانی که بهره‌برداری سیاسی می‌شود جامعه به سمتی که انقلاب می‌خواهد پیش نمی‌رود. برای مثال در کشورهای غربی حضور زنان مردواره است یعنی مرد و زن بودنشان تأثیری در آن چه اتفاق می‌افتد ندارد. ظاهر یک زن است ولی در کنش سیاسی و نظامی از زاویه نگاه یک زن حضور ندارد. درحالی‌که ما حضور زنان را با بروزی زنانه و مادرانه می‌خواهیم نه با بروزی خشن و مردواره. چون قصد داریم نگاه اسلام را به جهان نشان دهیم یعنی همان هدفی که انقلاب اسلامی داشت.
اگر می خواهیم خواسته ی زنان وارد فاز اجرایی شود باید آن را از چنبره ی جریان های سیاسی خارج کنیم. تا نخبگان نظری به این موضوع فراجناحی و صنفی نگاه کنند. و کسی که در پست معاونت قرار می گیرد هدفش پاسخ به مطالبات زنان باشد نه پاسخ به مطالبات جریان های سیاسی و نه دنباله رو مطالبات غربی که آن هم یک خواسته سیاسی است به اسم مطالبات زنان. آن ها به اسم زنان تقابل و تعارض با نظام اسلامی را دنبال می کنند.
ارسال نظرات