واهمه گروه مذاکره‌کننده ایرانی از تشدید تحریمی که ادعا کردند «کاسه‌اش شکسته شد»!

گروه اقتصادی «خبرگزاری دانشجو» - فاطمه اسماعیلی؛ پس از گذشت 18 روز مذاکرات وین، بامداد روز گذشته ظریف و اشتون بیانیه‌ای مشترک صادر کردند که «ما به همراه وزیران خارجه 3+3 تصمیم گرفته‌ایم که اجرای اقدامات برنامه اقدام مشترک را تا 24 نوامبر 2014 که مطابق با زمان‌بندی پیش‌بینی شده در برنامه مشترک اقدام است، ادامه دهیم.»

«وین6» به عنوان ششمین دور مذاکرات هسته‌ای ایران و گروه 1+5 از 11 تیر ماه در شهر وین آغاز شد و قرار بر این بود که این مذاکرات تا 29 تیر ماه ادامه پیدا کند و در این مدت اختلاف‌نظر طرفین در خصوص مسائل هسته‌ای رفع شود اما در آخرین لحظات پایان این مذاکرات دیپلمات‌های ایرانی با حضور در مقابل دوربین خبرنگاران از تمدید مذاکرات به همراه یک توافق 4 ماهه خبر دادند.

اما تمدید مذاکرات هسته‌ای با چه هدفی انجام شد و آیا ادامه مذاکرات با توجه به تجربیات گذشته به نفع ایران تمام خواهد شد یا طرف غربی؟

عراقچی، معاون وزیر امور خارجه برای تشریح نتایج 18 روز مذاکرات وین6 و دلایل تمدید این مذاکرات در جمع خبرنگاران ایرانی در وین حاضر شد و گفت: «گام اول توافق ژنو 6 ماهه بود و این گام اول، 20 جولای (29 تیر ) تمام می‌شد و بطور طبیعی اگر این گام تمدید نمی‌شد، تحریم‌ها باید سر جای خود باز می‌گشت.»

در صورتی که چندی پیش روحانی، رئیس جمهور دولت یازدهم در مراسم بزرگداشت روز صنعت و معدن برای چندمین بار از «شکسته شدن کاسه تحریم‌ها» خبر داده و اعلام کرده بود: «هیچ بندزنی نمی‌تواند این کاسه را به صورت اول بازگرداند».

با درنظر گرفتن سخنان اخیر رئیس‌جمهور محترم، سوال اساسی این خواهد بود که اگر کاسه تحریم‌ها شکسته شده و هیچ بندزنی را یارای تعمیر آن نیست، پس معنای این سخنان آقای عراقچی چه می‌تواند باشد؟ چگونه از طرفی آقای رئیس‌جمهور در اظهارات خود از شکسته شدن کاسه تحریم‌ها سخن می‌گوید و از طرفی دیگر معاون وزیر امور خارجه از واهمه تیم مذاکره کننده در خصوص تشدید تحریم‌ها و بازگشت به شرایط قبلی خبر می‌دهد؟

و آیا اصولا اعلام چنین موضع صریحی از سوی عضو ارشد تیم مذاکرکننده کشورمان مبنی بر واهمه ایران از تشدید تحریم‌ها عملا منجر به آن نخواهد شد که طرف غربی به ویژه آمریکا مسیر خود برای طرح خواسته‌های نامشروع و زیاده‌خواهانه را هموارتر ببنید و قدرت چانه‌زنی خود برای تحمیل محدویت‌های بیشتر به ایران را افزایش دهد؟!

آیا غیر از این است که این ادبیات معاون وزیر امور خارجه تنها واهمه ایران از تشدید تحریم‌ها را ـ برخلاف سخنان داخلی جناب آقای روحانی ـ به طرف غربی اثبات می‌کند و به نظر می‌رسد طرف غربی ما نیز به خوبی این موضوع را فهمیده است که در داخل دولت ایران برخی از مسئولان به شدت از تشدید تحریم‌ها می‌ترسد و همین موضوع برگ برنده را به دست آن‌ها می‌دهد که حتی در صورت سخت‌تر کردن شرایط برای طرف ایرانی، وی مجبور به پذیرش تمام شرایط خواهد شد.

منت غربی‌ها به تیم مذاکره‌کننده برای بازگشت بخش کوچکی از دارایی‌های بلوکه شده

عراقچی در بخش دیگری از سخنان خود در جمع خبرنگاران اعلام کرده «در این توافق موقت 4 ماهه، ایران به اجرای تمامی تعهدات خود در چارچوب توافق موقت ژنو ادامه می‌دهد و گروه 1+5 هم می‌پذیرد ظرف 4 ماه آینده در 6 قسط، 2.8 میلیارد دیگر از دارایی‌های مسدود شده ایران را آزاد کند. این رقم در واقع بخش بسیار ناچیزی از کل دارایی‌های بلوکه شده ایران است.»

خود معاون وزیر امور خارجه نیز به این موضوع اعتراف می‌کند که این رقم تنها بخش ناچیزی از کل دارایی‌های بلوکه شده ایران است؛ آمارها نیز نشان می‌دهد در 6 ماه گذشته علاوه بر 100 میلیارد دلار قبلی نزدیک به 30 میلیارد دلار دیگر از درآمدهای کشور ما توسط مقامات آمریکایی و غربی بلوکه شده است و طبیعتا در 4 ماه آینده نیز این روند ادامه پیدا خواهد کرد.

پس آیا واقعا این موضوع برای ایران یک امتیاز به شمار می‌رود؟ از طرفی غربی‌ها به واسطه ترس تیم مذاکره‌کننده از تشدید تحریم‌ها که از سخنان دیپلمات‌های ما در وین نشأت می‌گیرد، دست به اقداماتی این چنین بزنند و طرف ایرانی برای جلب رضایت غربی‌ها با از دست دادن امتیازات فراوان به قول معروف به تمامی تعهدات خود را قالب توافقنامه ژنو عمل می‌کند تا بخش کوچکی از فشارهای وارد آمده بر ایران را خنثی کند.

با این اوصاف، توده‌های مختلف مردمی که اخبار مذاکرات هسته‌ای را دنبال می کنند برایشان این سوال و ابهام ایجاد شده که در این بین باید این اظهارات جناب آقای روحانی که «کاسه تحریم‌ها شکسته شده و هیچ بندزنی نمی‌تواند این کاسه را به صورت اول بازگرداند» را باور کنند و یا واهمه آشکار تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای کشورمان از تشدید تحریم‌ها را؟!