گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو؛امیرمحمد واعظی ؛ ساعت حدود 10:45 بود که به ایستگاه متروی 15 خرداد رسیدم، قرار بود به جایی بروم که دقیق نمی‌دانستم کجاست! چند «به‌ظاهر طلبه» را در خروجی ایستگاه مترو دیدم و وقتی ازشان پرسیدم:« خیابان ناصر خسرو از کدام طرف است؟» گفتند:« می‌خوای بری مروی؟ بیا با هم بریم!» کنجکاو شده بودند و می‌پرسیدند:«طلبه کجا هستی؟» گفتم: «طلبه نیستم! » گفتند: «پس مروی چیکار داری؟» انگار برایشان عجیب بود یک نفر غیرطلبه هم مهمان امروز حوزه‌شان باشد.
وارد خیابان سنگفرش ناصر خسرو که شدیم، نمای بیرونی شمس العماره مشخص بود؛ انگار 150 سال در تاریخ به عقب رفته باشی و هنوز تهران را دود ماشین نگرفته باشد! وارد کوچه مروی که شدیم، این احساس شدیدتر شد. مغازه‌های قدیمی، نمای آجرکاری ساختمان‌ها و نبود ماشین همگی یادآور گذشته‌‌ی این شهر بودند.
به مدرسه که رسیدیم، تولیت جدید مدرسه، آیت الله تحریری با جمع کثیری از اساتید حوزه و علما وارد مسجد شدند و با خوشرویی و لبخند ملیح همیشگی از کنارمان گذشتند و ما هم پشت سرشان وارد مسجد شدیم. مراسم داشت آغاز می‌شد.
مسجد مدرسه خیلی ساده و بی‌پیرایه بود. سفیدی رنگ و رو رفته‌ای دیوارها را فراگرفته بود و بعضی جاها رنگ دیوار ریخته بود؛ ولی طاق‌ها و جرزهای کلفت مسجد، که به رسم قدیم چوب‌های نگه‌دارنده داشتند، خبر از قدمتی 200 ساله می‌دادند. شاید همین قدمت و خدمت این حوزه علمیه باعث توجه و تعیین تولیت خاص برای آن بوده باشد.
وقتی وارد مجلس شدم، در میانه مسجد نشستم. علمای زیادی در جلسه حضور داشتند. حجت الاسلام و المسلمین محمدی گلپایگانی رییس دفتر مقام معظم رهبری، حاج آقای رشاد رئیس شورای حوزه‌های تهران، حاج‌آقای باقر مهدوی کنی فرزند مرحوم آیت الله مهدوی کنی تولیت اسبق، آیت الله گَرَکانی تولیت سابق و آیت‌الله تحریری تولیت جدید حوزه علمیه مروی از حاضرین بودند.
جلسه بر خلاف رویه تأخیر معمول، بدون تاخیذ رأس ساعت 11 با قرائت قرآن آغاز شد و پس از پخش سرود ملی و صلوات حضار، مجری که روحانی جوان خوش‌سیمایی بود و شاید بشود گفت ظاهر مدرنی داشت، پشت جایگاه رفت و از آیت‌الله گَرَکانی برای سخنرانی دعوت کرد.
سپس حجت الاسلام والمسلمین محمدی گلپایگانی برای سخنرانی دعوت شدند:« مدرسه مروی مدرسه بسیار خوشنامی است که از اول بنایش بر تقوی بوده‌است. بزرگانی مثل میرزای آشتیانی و در دوره متؤخر شهید مطهری در اینجا حضور داشتند. بعد از انقلاب هم آیت‌الله مهدوی کنی تولیت آن را بر عهده داشتند که مدرسه را به سامان رسانده و عملا احیا کردند...»
ایشان ادامه دادند:« در دوران جدیدی که موج و هجمه مسموم از طریق فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی به صورت غیر قابل کنترل به مردم ما می‌رسد، باید آسیب‌ها و نقصان‌ها را ببینیم و علوم روز را بشناسیم و با مردم که سخت نیازمند احکام الهی و رفع شبهات بسیار زیاد هستند ارتباط بگیریم...»
حجت‌الاسلام محمدی گلپایگانی تاکید کردند:«این همه جمعیتی که در کشورهای مختلف دنیا به داعش پیوسته‌اند به سبب تبلیغات علمای وهابی بوده‌است. ما هم باید بسیار تلاش کنیم و شاگرد تربیت کنیم و بزرگانی را در همین حوزه‌های علمیه تربیت کنیم... عمامه و لباس روحانیت نشان ماست و هر کسی که ما را می‌بیند به یاد دینش می‌افتد و ما باید از این فرصت به خوبی استفاده کنیم...»
بعد از قرائت متن حکم انتصاب آیت الله تحریری به تولیت حوزه علمیه مروی و همچنین پیام حجت الاسلام و المسلمین رشاد برای ایشان و قرائت پیام قدردانی طلاب و کارکنان حوزه علمیه مروی از حضرت آیت‌الله گرکانی، حاج‌آقای تحریری سخنان خود را آغاز کردند. ایشان فرمودند:«امیدوارم بتوانیم امانت دین را به درستی پاسداری بکنیم و به نسل حاضر و نسل های بعد منتقل بکنیم. باید از تولیت سابق حضرت آیت‌الله گرکانی تقدیر کرد و ان‌شاءالله به بنده هم توفیق عنایت شود که در جای بزرگانی این‌چنین قرار گرفته‌ام.»
آیت‌الله تحریری ضمن تاکید بر وظیفه سنگین حوزه‌های علمیه فرمودند:« بعد از ائمه(ع) وظیفه حفظ امانت و اقامه دین با حوزه‌های علمیه و علماست. هرچند اقامه کامل دین جز در زمان امام زمان (عج) ممکن نخواهد بود ولی الآن در زمانی هستیم که نسیمی از اقامه دین وزیده است و نام این مملکت به اسلام و محقِّق مکتب ائمه(ع) شناخته می‌شود.»
ایشان ادامه دادند:«به گفته قرآن، تفرقه در دین اول از ناحیه علمائیست که به سبب طغیان و تجاوز آن را ایجاد می‌کنند و برای مقابله با آن باید خودسازی کنیم تا علممان به ثمر برسد. همانطور که قرآن از زبان صاحبان علم به کسانی که فریب ظواهر اموال قارون را خورده بودند می‌فرماید که ثواب الهی و آن‌چه نزد خداست از این‌ها برتر است. این خودسازی و تقوی غرض از همه این تعلیم و تعلم هاست.»
حاج آقای تحریری درباره انقلاب اسلامی هم سخنان جالبی داشتند:« یک جهان به انقلاب اسلامی نگاه می‌کند و در درون این انقلاب هم به حوزه‌های علمیه نگاه می‌کنند که باید بزرگانی از آن خارج شوند که بتوانند جامعه را مطابق قواعد الهی پیش ببرند و مشروعیت حکومت دینی را که در تطابق با دستورات معصومین است حفظ کنند.ان‌شاءالله که تحت عنایات حضرت صاحب‌الزمان بتوانیم این وظایف را به خوبی انجام دهیم.»