به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری دانشجو، «گلن گرینوالد»، نویسنده و روزنامه‌نگار مطرح آمریکایی که پس از همکاری با «ادوارد اسنودن»، تحلیلگر سابق «سیا» برای افشای جاسوسی‌های آمریکا و انگلیس از شهروندان نامش بر سر زبان‌ها افتاد در مصاحبه‌ای درباره اغتشاشات اخیر در ایران و حمایت‌های کشور‌های غربی از آن اظهار نظر کرده است.
او که بابت انتشار اسناد جاسوسی‌های آمریکا و انگلیس در روزنامه گاردین در سال ۲۰۱۳ موفق به دریافت جایزه روزنامه‌نگاری «پولیتزر» شده در مصاحبه با «دموکراسی ناو» درباره ریشه‌های اغتشاشات در ایران چنین گفت: «ایران کشوری بسیار پیشرفته و پیچیده با ۸۰ میلیون نفر جمعیت است».
کارشناسان یک‌شبه غربی
«گرینوالد» اضافه کرد: «به نظر من، هنگام تحلیل درباره عوامل هدایت‌کننده تظاهرات‌ها در ایران، بایستی مسئله را به ایرانی‌ها و به کسانی ارجاع بدهیم که ریشه در جامعه مدنی این کشور دارند و باید از این کارشناسان یک‌شبه که به طور ناگهانی در غرب سر بر می‌آورند و از این راه دور، بدون دانش کافی درباره مسائل این چنینی اظهارنظر می‌کنند، دوری کنیم».
این روزنامه‌نگار آمریکایی که در حال حاضر بنیان‌گذار و مدیر سایت «اینترسپت» است در ادامه گفت: «بنابراین، من فکر می‌کنم تنها چیزی که ما از این فاصله دور می‌توانیم بگوییم این است که تظاهرات در برابر حکومت، بدون اینکه معترضان دستگیر شوند یا به آن‌ها شلیک شود، یک حق جهانی است و ما بایستی با کسانی که برای بهتر شدن حکومتشان تلاش می‌کنند اعلام همبستگی بکنیم».
بعد از صدام، "مردان واقعی به تهران می‌روند"
وی در ادامه به موضوع حمایت‌های دولت آمریکا از آشوب‌گران در ایران پرداخت و تصریح کرد: «اما، چیزی که من فکر می‌کنم باید درباره آن اظهارنظر بکنیم، ژست ایالات متحده و دولت‌های غربی و نحوه واکنش آن‌ها به حوادث تهران است T. این چیزی است که ما می‌توانیم درباره آن حرف بزنیم و باید این کار را انجام بدهیم».
«گرینوالد» در ادامه گفت: «به‌نظرم نکته‌ای که یادآوری آن ارزشمند است این است که برای مدت‌های مدید برنامه‌ای که در اولویت سیاست خارجی جناح‌های مختلف [در آمریکا]قرار داشته تغییر نظام ایران بوده است. در سال‌های ۲۰۰۵ و ۲۰۰۶، شعار نومحافظه‌کاران بعد از سرنگون کردن صدام حسین این بود که "مردان واقعی به تهران می‌روند"».
وی ادامه داد: «آن‌ها واقعاً علاقه‌مند به براندازی نظام ایران بودند، بنابراین، افرادی که وانمود می‌کنند به مردم ایران علاقه‌مندند، اما در عالم واقعیت، مردم برای آن‌ها نمی‌تواند کم‌اهمیت‌تر باشد، علاقه‌مندی فراوانی برای تحریک به ایجاد ناآرامی در ایران دارند».
دوستان «وحشی‌ترین دیکتاتورها»
کارشناس مسائل سیاست خارجی آمریکا اضافه کرد: «می‌توان بحث را با دونالد ترامپ آغاز کرد، که همان‌طور که دیده‌اید در توئیتی نگرانی عمیقش را برای رفاه مردم ایران اعلام کرد، این همان رئیس‌جمهوری است که کمتر از سه ماه قبل، دستور منع ورود ایرانی‌ها به آمریکا را اعلام کرد».
وی گفت: «او همان کسی است که خودش را هم‌ردیف وحشی‌ترین و بدترین دیکتاتورها، از جمله در عربستان سعودی و سایر نقاط دنیا قرار داده است. عده زیادی از تحلیلگران غربی که ژست نگرانی درباره حقوق بشر در ایران می‌گیرند، آدم‌های اندیشکده‌هایی هستند که از سوی سایر حکومت‌های دیکتاتوری و دولت‌های خودکامه‌های سرکوبگر در آن منطقه تأمین مالی می‌شوند».
او اضافه کرد: «به‌نظرم وقتی که می‌بینیم آدم‌هایی مثل دونالد ترامپ یا آدم‌های اندیشکده‌های واشنگتن وانمود می‌کنند می‌خواهند بنا به نگرانی‌های حقوق بشری یا به‌قصد رفاه مردم در این کشور مداخله کنند، بایستی به ماجرا بسیار مشکوک بود. به‌نظرم وقتی بحث سیاست خارجی به‌میان می‌آید، بهترین آرزویی که می‌توانیم بکنیم این است که ایالات متحده خودش را از مسئله‌ای که یک مناقشه داخلی در داخل ایران است، دور نگه دارد».
باورکردن نگرانی آمریکا درباره مردم ایران ساده‌لوحی است
«گرینوالد» در بخش دیگری از این مصاحبه گفت: «بعد از جنگ جهانی دوم و در سراسر دوران جنگ سرد و حتی بعد از فروپاشی شوروی، محور سیاست خارجی آمریکا این بوده که با رژیم‌های دیکتاتور، ظالم و سرکوبگر تا جایی که تأمین‌کننده منافع آمریکا شوند، متحد شوند».
وی تصریح کرد: «بنابراین، هر کسی با عقل سلیم که ذره‌ای اعلانیه‌های واشنگتن مبنی بر نگرانی یا خشم از سرکوب یا دفاع از حقوق سیاسی مردم در سایر کشور‌ها را جدی می‌گیرد، در بهترین حالت به‌طرز باورنکردنی ساده‌لوح است».
او ادامه داد: «همین هفته، پولیتیکو سندی درز کرده از وزارت خارجه آمریکا منتشر کرد که آشکارا چیزی را می‌گفت که از مدت‌ها پیش عیان بود، اما معمولاً گفته نمی‌شود. در آن سند آمده بود که حقوق بشر در واقع چیزی نیست که دولت اعتقادی به آن داشته باشد، بلکه اهرم فشاری است که می‌توان از آن برای تضعیف و سرکوب کشور‌های ناهمسو با منافع آمریکا مانند ایران استفاده کرد».
روزنامه‌نگار مطرح آمریکایی در ادامه تأکید کرد: «این سند همچنین می‌گوید ــ این من نیستم که این حرف را می‌زنم، سند وزارت خارجه آمریکا است ــ که آمریکا رفتار‌های سرکوب‌گرانه کشور‌هایی را که متحد آمریکا هستند نادیده می‌گیرد و حتی آن را مجاز می‌کند».
او که بابت انتشار اسناد جاسوسی‌های آمریکا و انگلیس در روزنامه گاردین در سال ۲۰۱۳ موفق به دریافت جایزه روزنامه‌نگاری «پولیتزر» شده در مصاحبه با «دموکراسی ناو» درباره ریشه‌های اغتشاشات در ایران چنین گفت: «ایران کشوری بسیار پیشرفته و پیچیده با ۸۰ میلیون نفر جمعیت است».
کارشناسان یک‌شبه غربی
«گرینوالد» اضافه کرد: «به نظر من، هنگام تحلیل درباره عوامل هدایت‌کننده تظاهرات‌ها در ایران، بایستی مسئله را به ایرانی‌ها و به کسانی ارجاع بدهیم که ریشه در جامعه مدنی این کشور دارند و باید از این کارشناسان یک‌شبه که به طور ناگهانی در غرب سر بر می‌آورند و از این راه دور، بدون دانش کافی درباره مسائل این چنینی اظهارنظر می‌کنند، دوری کنیم».
این روزنامه‌نگار آمریکایی که در حال حاضر بنیان‌گذار و مدیر سایت «اینترسپت» است در ادامه گفت: «بنابراین، من فکر می‌کنم تنها چیزی که ما از این فاصله دور می‌توانیم بگوییم این است که تظاهرات در برابر حکومت، بدون اینکه معترضان دستگیر شوند یا به آن‌ها شلیک شود، یک حق جهانی است و ما بایستی با کسانی که برای بهتر شدن حکومتشان تلاش می‌کنند اعلام همبستگی بکنیم».
بعد از صدام، "مردان واقعی به تهران می‌روند"
وی در ادامه به موضوع حمایت‌های دولت آمریکا از آشوب‌گران در ایران پرداخت و تصریح کرد: «اما، چیزی که من فکر می‌کنم باید درباره آن اظهارنظر بکنیم، ژست ایالات متحده و دولت‌های غربی و نحوه واکنش آن‌ها به حوادث تهران است T. این چیزی است که ما می‌توانیم درباره آن حرف بزنیم و باید این کار را انجام بدهیم».
«گرینوالد» در ادامه گفت: «به‌نظرم نکته‌ای که یادآوری آن ارزشمند است این است که برای مدت‌های مدید برنامه‌ای که در اولویت سیاست خارجی جناح‌های مختلف [در آمریکا]قرار داشته تغییر نظام ایران بوده است. در سال‌های ۲۰۰۵ و ۲۰۰۶، شعار نومحافظه‌کاران بعد از سرنگون کردن صدام حسین این بود که "مردان واقعی به تهران می‌روند"».
وی ادامه داد: «آن‌ها واقعاً علاقه‌مند به براندازی نظام ایران بودند، بنابراین، افرادی که وانمود می‌کنند به مردم ایران علاقه‌مندند، اما در عالم واقعیت، مردم برای آن‌ها نمی‌تواند کم‌اهمیت‌تر باشد، علاقه‌مندی فراوانی برای تحریک به ایجاد ناآرامی در ایران دارند».
دوستان «وحشی‌ترین دیکتاتورها»
کارشناس مسائل سیاست خارجی آمریکا اضافه کرد: «می‌توان بحث را با دونالد ترامپ آغاز کرد، که همان‌طور که دیده‌اید در توئیتی نگرانی عمیقش را برای رفاه مردم ایران اعلام کرد، این همان رئیس‌جمهوری است که کمتر از سه ماه قبل، دستور منع ورود ایرانی‌ها به آمریکا را اعلام کرد».
وی گفت: «او همان کسی است که خودش را هم‌ردیف وحشی‌ترین و بدترین دیکتاتورها، از جمله در عربستان سعودی و سایر نقاط دنیا قرار داده است. عده زیادی از تحلیلگران غربی که ژست نگرانی درباره حقوق بشر در ایران می‌گیرند، آدم‌های اندیشکده‌هایی هستند که از سوی سایر حکومت‌های دیکتاتوری و دولت‌های خودکامه‌های سرکوبگر در آن منطقه تأمین مالی می‌شوند».
او اضافه کرد: «به‌نظرم وقتی که می‌بینیم آدم‌هایی مثل دونالد ترامپ یا آدم‌های اندیشکده‌های واشنگتن وانمود می‌کنند می‌خواهند بنا به نگرانی‌های حقوق بشری یا به‌قصد رفاه مردم در این کشور مداخله کنند، بایستی به ماجرا بسیار مشکوک بود. به‌نظرم وقتی بحث سیاست خارجی به‌میان می‌آید، بهترین آرزویی که می‌توانیم بکنیم این است که ایالات متحده خودش را از مسئله‌ای که یک مناقشه داخلی در داخل ایران است، دور نگه دارد».
باورکردن نگرانی آمریکا درباره مردم ایران ساده‌لوحی است
«گرینوالد» در بخش دیگری از این مصاحبه گفت: «بعد از جنگ جهانی دوم و در سراسر دوران جنگ سرد و حتی بعد از فروپاشی شوروی، محور سیاست خارجی آمریکا این بوده که با رژیم‌های دیکتاتور، ظالم و سرکوبگر تا جایی که تأمین‌کننده منافع آمریکا شوند، متحد شوند».
وی تصریح کرد: «بنابراین، هر کسی با عقل سلیم که ذره‌ای اعلانیه‌های واشنگتن مبنی بر نگرانی یا خشم از سرکوب یا دفاع از حقوق سیاسی مردم در سایر کشور‌ها را جدی می‌گیرد، در بهترین حالت به‌طرز باورنکردنی ساده‌لوح است».
او ادامه داد: «همین هفته، پولیتیکو سندی درز کرده از وزارت خارجه آمریکا منتشر کرد که آشکارا چیزی را می‌گفت که از مدت‌ها پیش عیان بود، اما معمولاً گفته نمی‌شود. در آن سند آمده بود که حقوق بشر در واقع چیزی نیست که دولت اعتقادی به آن داشته باشد، بلکه اهرم فشاری است که می‌توان از آن برای تضعیف و سرکوب کشور‌های ناهمسو با منافع آمریکا مانند ایران استفاده کرد».
روزنامه‌نگار مطرح آمریکایی در ادامه تأکید کرد: «این سند همچنین می‌گوید ــ این من نیستم که این حرف را می‌زنم، سند وزارت خارجه آمریکا است ــ که آمریکا رفتار‌های سرکوب‌گرانه کشور‌هایی را که متحد آمریکا هستند نادیده می‌گیرد و حتی آن را مجاز می‌کند».
ارسال نظرات